روایت‌های خنده‌دار یک متهم

یک کمدی اجتماعی تلخ و شیرین. این شاید کوتاه‌ترین توصیفی است که بعد از گذشت چند سال درباره سریال متهم گریخت می‌توان ارائه داد. رمضان سال ۸۴ سریالی توسط رضا عطاران ساخته شد که …

یک کمدی اجتماعی تلخ و شیرین. این شاید کوتاه‌ترین توصیفی است که بعد از گذشت چند سال درباره سریال متهم گریخت می‌توان ارائه داد. رمضان سال ۸۴ سریالی توسط رضا عطاران ساخته شد که به یکی از پربیننده‌ترین سریال‌های آن سال تبدیل شد.

داستان این مجموعه درباره فردی به نام هاشم با بازی سیروس گرجستانی بود که همراه خانواده‌اش در شهرستانی نه چندان دور زندگی ساده‌ای داشتند.

وی تا قبل از شدت بیماری در مغازه‌ای اجاره‌ای به تعمیر اگزوز ماشین مشغول بود، ولی به علت بیماری پزشکان وی را از انجام کار سنگین منع کردند. از طرفی دختر دانشجویش در تهران برای او شغلی پیدا کرد و هاشم ‌آقا نیز ناچار کارش را تعطیل و به تهران مهاجرت کرد.

این سریال که به نوعی اثر دوم از سه‌گانه عطاران ـ یعنی ترش و شیرین و خانه به دوش ـ درباره قشر پایین جامعه بود. فیلمنامه «متهم گریخت» را سعید آقاخانی نوشته بود.

در این سریال به مدد قلم آقاخانی و روایت عطاران، بدبیاری‌ها و دردسرهایی که برای نقش اول سریال لحظه به لحظه بیشتر می‌شد، عنصر تعلیق را در داستان افزایش می‌داد.

سریال با درگیرکردن مخاطبان با بدشانسی‌های هاشم آقا آنها را با دیگر شخصیت‌ها آشنا و درگیر می‌کرد و همین درگیری‌ها جذابیت سریال را بالا می‌برد.

سیروس گرجستانی در این سریال با هیبتی جدید ظاهر شد. عطاران در یکی از گفت‌وگوهایش عنوان کرده: قرار بود آقای گرجستانی در متهم گریخت شبیه کارهای دیگرش نباشد. سرانجام گفتم موهای او را از ته بتراشند. گرجستانی هم قبول کرد. او با الهام از تصویر میخائیل گورباچف که زخمی روی سرش داشت نیز زخمی روی سر او ایجاد می‌کند.

سادگی و باورپذیری فضا و دردسرهای عجیب و غریب داستان در سریال متهم گریخت، ویژگی بود که نقطه قوت آن محسوب می‌شد و آن را برای مخاطب دیدنی می‌کرد.

به طور کلی شخصیت‌های متهم گریخت در آن واحد بسیار بخشنده و بسیار تنگ‌نظر، بسیار زیرک و بسیار ابله، بسیار خوش‌قلب و بسیار خبیث بودند. آنها جمع اضداد بودند و همین ویژگی مخاطب را می‌خنداند.

یکی از ویژگی‌های عطاران توجه به جزئیاتی است که در کارهای خود از آنها بهره می‌گیرد. از ظرایف دیالوگ‌ها و شوخی‌های بکر گرفته تا بداهه‌گویی‌های بامزه و شیطنت‌های خاص شخصیت‌ها و همین ویژگی است که بیننده سریال‌های عطاران را به شوق می‌آورد.