لطفاً تعقل را جدی بگیرید

زن دسته چك اش را درمی آورد و به حساب های روز خود رسیدگی می كند موجودی چك آنقدر هست كه در بازار بورس سرمایه گذاری كند زن سپرده اش بیشتر و بیشتر می شود و حالا وقت خرج كردن است اما بهترین سرمایه چیست

زن دسته چك اش را درمی آورد و به حساب های روز خود رسیدگی می كند. موجودی چك آنقدر هست كه در بازار بورس سرمایه گذاری كند. زن سپرده اش بیشتر و بیشتر می شود و حالا وقت خرج كردن است؛ اما بهترین سرمایه چیست؟

●

زن جوان دستبند را می كشد و دست زن محافظش به شدت كشیده می شود.زن ۲۴ - ۲۳ سال بیشتر ندارد، اما قوی است. دست محافظ به شدت آسیب می بیند و مدت ها از كار می افتد. زن جوان به زندان می رود. زندان برای او عجب استراحتگاه خوب و دلچسبی است.

●

یكی از كارشناسان دادگستری می گوید: زن ها بعضی وقت ها می لرزند، وقتی پایشان به نزدیكی دادگاه می رسد؛ اما خیلی ها ممكن است ماه ها هم در زندان باشند و هیچ پدر، مادر یا همسری و هیچ فردی به دنبال او نمی آید.

●

این كارشناس دادگستری از فقر به عنوان آتش سرمایه سوز آبرو نام می برد. او می گوید: هستند زنان خانواده دار و باشرافتی كه به دلیل چك یا فقر مالی خانواده و همسر پایشان به پرونده ها باز می شود، اما آیا حقیقتاً فقر انسان را تا نابودی آبرو پیش می برد؟

مهمترین سرمایه یك زن چیست؟

حمیده - م، پیراپزشك می گوید: عفت و حیا مهمترین سرمایه یك زن است.

زهرا - چ، كارشناس زیبایی هم عفت را مهمترین سرمایه زن می داند.

اقدس - ب، كارشناس ارشد عرفان ضمن مهم دانستن سرمایه عفت، از شناخت وجود صحبت می كند و «وجود امانت داده شده به انسان» را مهمترین سرمایه می داند.

●

زن باز فریب می خورد، بار چندم است كه توبه می كند؛ اما خوش خیالی و خوش باوری باعث می شود یك بار دیگر فریب مردی را خورده، خود را در برابر آسیب های او خلع سلاح كند. او باز هم پشیمان است.

خانم مفیدی، بنیانگذار انجمن حقوقدانان زن در این باره می گوید: من معتقدم مهمترین سرمایه یك زن ابتكار و تفكر است كه با آن عفت و آبرو را هم می تواند حفظ كند.

اعتقاد جامعه ما این است كه زن بسیار قوی است و به همین دلیل به زن رحم نمی كند.

اما در پرونده ها، به لحاظ اینكه وكیل هستم، پرونده های خانواده و كیفری زیادی پیشم می آید و دلیل عمده خطاهای زنان را عملاً بی فكری و اعتمادهای غیرمنطقی می بینم.

اعتماد غیراصولی حتی به همسر و برادر، بی خیالی و خوش خیالی می تواند پای ما را به خطاها باز كند.

این حقوقدان، مهمترین سپرده گذاری زنان را پرورش تفكر می داند و اینكه آنان موقعیت و جنسیت خود را فراموش نكنند. با پرورش تفكر و شناخت موقعیت خود می توانیم بفهمیم كجاها می توانیم از حق خود دفاع كنیم.» باز زن حساب و كتاب می كند. اینجا درآمد، هزینه و سودش با هم سازگاری ندارد. زن سود نكرده، تمام سرمایه اش را خرج كرده است و حالا سپرده گذاری او به صفر می رسد. مادر نتوانسته مفهوم اعتماد را به دخترش یاد دهد. نتوانسته دفاع از حق خود را به او بفهماند. زن همیشه از عاطفه خود خرج كرده، نه از تفكرش.

دخترك معصوم با همین سرمایه گذاری عاطفی كم كم به همكلاسی هایش اعتماد می كند، از آنها هدیه می گیرد و به آنها هدیه می دهد و این را یك بازی كودكانه زیبا می داند.

تا اینكه در میان این هدیه ها كم كم پایش به جمع دوستان جدیدی باز می شود و بی آنكه خود بفهمد، مسموم، خطاكار و... می شود و به كانون اصلاح و تربیت می رود.

خانم «مفیدی» می گوید: وقتی در كانون اطفال دختربچه های زندانی را می دیدم، دلم می خواست آنها را مانند بچه خودم بغل كنم، چون حكایت این بچه ها، حكایت جوجه و گربه است.آنها با یك اعتماد بی جا مثل جوجه به چنگال گربه افتادند. چون فكر می كردند بزرگ شدند، دیگران با آنها مهربانند و مادرانشان بی جهت نگرانند.

چنین دخترانی نمی توانند باور كنند همكلاسی هایشان ممكن است آدم های ناخلقی هم باشند.

حالا وقتی آبروی انسان رفت، طبیعی است برای جبران آن خیلی باید مایه بگذارد. اما در مورد آدم های خطاكار هم باز همان سرمایه ای كه می تواند كمكشان كند، سرمایه فكری است.اما سرمایه گذاری زن و مرد همیشه مشترك است. سرمایه گذاری مخصوص انسان است و زن و مرد هر دو ممكن است سود یا ضرر كنند.

خانم دكتر «پاكدامن»، مدیر گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تمایزی در سرمایه گذاری بین زن و مرد قائل نیست، چرا كه: «بزرگترین سرمایه انسان، چه زن و چه مرد، روح خدایی امانت داده شده به اوست» و همه سرمایه های دیگر از جمله حیا و عفت در حقیقت از همین روح خدایی ناشی می شود و هر دو جنس باید از روح خود مراقبت كنند.»

او برای مشاوره مراجعان خود از همین روش بازگشت به خود استفاده می كند: «وقتی خانمی با مشكل خانوادگی مراجعه می كند، سعی می كنم با سؤال و جواب و بدون مداخله مستقیم او را به تفكر وادار كنم. كاری كنم كه او شرایط خود را آگاهانه بررسی كند، بشناسد و ببیند در كجا، خودش برانگیزاننده بوده و موجب اختلاف و بروز مشكل شده است.»

خانم پاكدامن سعی می كند از بار عاطفی مسائل كم كند و به زنان وسعت دید بدهد. او روح خدایی را بزرگترین سرمایه می داند و می گوید: «این روح یك سرمایه كلی است و در «شناخت»، «عاطفه»، «خلاقیت» و بسیاری سرمایه های كوچكتر می تواند بروز پیدا كند.»

فاطمه مصطفوی