نخستین مواجهه میشل سلیمان با بازیگران غربی

یکی از نقاط اعتماد نیروهای استقلال طلب به ژنرال سلیمان عملکرد او در برابر طرف هایی بوده که در این مدت طرح بین المللی کردن بحران لبنان را دنبال کرده اند

یکی از نقاط اعتماد نیروهای استقلال طلب به ژنرال سلیمان عملکرد او در برابر طرف هایی بوده که در این مدت طرح بین المللی کردن بحران لبنان را دنبال کرده اند.

از جنگ ۳۳ روزه تاکنون اداره بخشی از امنیت مرزهای لبنان در اختیار نیروهای بین المللی موسوم به یونیفل قرار گرفته است. اعضای شورای امنیت سازمان ملل و در رأس آنها آمریکا و فرانسه به اتکای قطعنامه ۱۷۰۱ که به بهانه ترور حریری تصویب شد دراین مدت تلاش زیادی کردند تا از چتر یونیفل برای حضور و تسلط بر عرصه نظامی و امنیتی لبنان بهره گیرند. تا حدی که آنها از بیانیه های شورای امنیت به عنوان اهرم فشار علیه نیروهای مقاومت بهره جستند.

به باور بسیاری از ناظران طرح آمریکا برای لبنان این بود که یونیفل همان نقش ایساف یا نیروهای ناتو در افغانستان را پیدا کند و کاخ سفید بویژه پس از جنگ ۳۳ روزه طرح بین المللی کردن بحران لبنان را با قدرت دنبال کرد. این حرکت بیش از همه با واکنش نیروهای مقاومت و شخص نصرالله روبه رو شد به گونه ای که بخش غالب نطق های او دراین مدت افشای این پرده پنهان از طرح طرف های غربی بوده است.

اما در مرحله بعدی مهم ترین چهره لبنانی که در برابر این طرح مخالفت کرد ژنرال سلیمان و فرماندهی ارتش بود. سلیمان در بیانیه مهم خویش خواستار قرار گرفتن تحرکات نیروهای بین المللی تحت فرماندهی ارتش لبنان شد این مسئله ای بود که در سازمان ملل بحث و جنجال بسیار برانگیخت. نمایندگان اروپایی، آمریکایی و عربی، این اعلامیه فرماندهی ارتش لبنان را با مأموریت نیروهای بین المللی متناقض دانستند و تأکید کردند که این مسئله افسران و نیروهای یونیفل در جنوب لبنان را رودرروی هم قرار می دهد.

میشل سلیمان در تصمیم آن روز خویش به وضوح خواستار آن شده بود که قواعد درگیری در جنوب لبنان باید تغییر یابد و بر اساس این طرح نیروهای بین المللی از تجاوزات اسرائیل به حریم هوایی لبنان ممانعت به عمل آورند.

این نخستین رویارویی طرف های حاکم بر شورای امنیت بویژه آمریکا با ژنرال لبنانی بود. این تصمیم که عملا ً یونیفل را میان انتخاب مقاومت در برابر اسرائیل و واگذاری امور به ارتش قرار می داد به تغییر مشی آمریکا در برابر ارتش لبنان انجامید و بعد از این بود که آنها موجی از تبلیغات منفی علیه او به راه انداختند در این جنگ روانی که نخستین تلاش برای ترور شخصیت سلیمان بود آنها مدعی شدند اظهارات فرماندهی ارتش لبنان در چارچوب تبلیغاتی به منظور انتخاب به ریاست جمهوری لبنان صورت گرفته است، در همین گیرودار آمریکایی ها نارضایتی خویش را از رابطه سلیمان با مقاومت ابراز کردند. سخنگوی کاخ سفید آن روز مدعی شد که فرمانده ارتش لبنان با این دستور العمل علیه یونیفل در حقیقت حزب الله را به عبور از قطعنامه ۱۷۰۱ تشویق کرده است و اضافه کردند که با رضایت او نیروهای مسلح با قرار گرفتن در برابر گشتی های نیروهای یونیفل، آنها را به خروج از لبنان تهدید کردند حتی به همین سبب وابسته نظامی سفارت آمریکا در بیروت نیز از ناکامی نیروهای یونیفل در برابر رزمندگانی که به ادعای سفارت از سوی حزب الله و ارتش حمایت می شدند انتقاد کرد.

جالب اینجاست که پس از این، موضع فرانسه دومین بازیگر غربی در صحنه لبنان نیز تغییر کرد. سفیر این کشور در شورای امنیت که مدتی قبل خواهان انتخاب میشل سلیمان به عنوان رئیس جمهوری توافقی لبنان شده بود، بعد از این پیشنهاد کرد که برای حمایت از انتخاب سلیمان به ریاست جمهوری شروطی به او تحمیل شود که از جمله آنها، عزم میشل سلیمان به اجرای فوری قطعنامه های شورای امنیت به ویژه قطعنامه های شماره ۱۵۵۹ و ۱۷۰۱ پس از انتخاب وی و نیز ارائه راه ها و وسیله ای به منظور خلع سلاح شبه نظامیان لبنانی و غیرلبنانی براساس قطعنامه ۱۵۵۹ است.

به هر حال ماجرای یونیفل از مهم ترین آزمون های سیاسی رئیس جمهور کنونی و فرمانده دیروز ارتش لبنان بود این قضیه اثبات کرد که میشل سلیمان حاضر نیست ارتش لبنان و یویژه بخش اطلاعات آن در منطقه زیر بلیت نیروهای بین المللی قرار گیرد. میشل سلیمان بعد از این در ماجرای بحران نهرالبارد که می رفت تا به دومین میدان نفوذ طرف های خارجی در صحنه لبنان تبدیل شود کوشید تا ارتش تصویر یک نیروی مستقل را برجای گذارد. دراین بحران نیز با آن که آمریکایی ها حتی با ارسال هواپیماهای پر از ادوات نظامی و طرح این مسئله که این بحران از مصادیق تروریسم است تلاش بسیار برای مداخله انجام دادند اما در نهایت با اراده خود ارتش لبنان و فرماندهی سلیمان بود که غائله فروکش کرد.