صورت فلكی

ستاره هایی كه دریك شب صاف درآسمان دیده می شوند به نظر می رسد بی شمار باشند.ولی احساس دور ازواقعیت است زیرا تعداد ستارهای مرئی كه با چشم غیر مسلح در آسمان قابل رویت است از۳۰۰۰تجاوز …

ستاره هایی كه دریك شب صاف درآسمان دیده می شوند به نظر می رسد بی شمار باشند.ولی احساس دور ازواقعیت است زیرا تعداد ستارهای مرئی كه با چشم غیر مسلح در آسمان قابل رویت است از۳۰۰۰تجاوز نمی كند.

بدیهی است حتی استفاده ازدوربین دو چشمی معمولی نیز تعداد ستارهای مرئی راتاحدود ۱۰۰۰۰۰افزایش خواهد داد وبالاخره تعدادستارهایی كه می تواند توسط یك تلسكوپ ۵متری(نظیر چنین تلسكوپی در رصدخانه مونت پالوما وجود دارد)عكسبرداری شوند از یك میلیون متجاوز است.

درحال حاضر۸۸صورت فلكی(مجموعه ای ازستارگان كه به شكل خاصی دیده شده ونامگذاری انها غالبا اززمان قدیم انجام شده)درآسمان شناخته شده است.درهر صورت فلكی،ستارهها نامهای مخصوصی دارند واینگونه نامها بیشتر مبنای اساطیری دارد.معمولا ستاره های هرصورت فلكی برحسب نورانیت به ترتیب حروف الفبای یونانی مشخص شده اند.

فاصله ستاره هااز هم ونیز فاصله آنها از زمین فوق العاده زیاد است.نزدیكترین ستاره به زمین خورشید است كه فاصله آن به ۱۴۹میلیون كیلو متر می‌رسد.

فاصله بقیه ستاره ها اززمین به حدی زیاد است كه برای بیان فاصله آنهابایستی از سال نوری استفاده كرد.

نزدیكترین ستاره بعد از خورشید ستاره آلفا قنطورس است كه۲۸/۴سال نوری با زمین فاصله دارد ونیز از جدول دیده می شود كه ستارگان رنگهای متفاوتی دارند كه این رنگ به حرارت سطح آنها بستگی دارد.مثلا درجه حرارت سطح عیوق ۶۵۰۰درجه مطلق(تقریبا برابر خورشید)ودرجه حرارت رجل الجوزا بیش از۱۱۰۰۰درجه مطلق وآن ستاره سرخ رنگ قلب العقرب فقط ۳۰۰۰درجه مطلق است.با توجه به فواصل ستارگان می توان یك ایده كلی برای ابعاد عالم در نظر گرفت.

بر اساس محاسباتی كه بعمل آمده قطر جهان در حدود یك میلیاردسال نوری تخمین زده شده است.درموردشكل جهان نیز فرضیات مختلفی ارائه شده است.بر اساس نظریات انشتین،جهان به حالت كروی چهار بعدی بوده وانحنای آن مثبت است یعنی خواص هندسی آن شبیه به خواص هندسی یك كره می باشدوهمانطور كه یك كره مساحت معینی دارد كه محصور ومحدود به خودش است، فضای جهان نیز بایدحجم معینی داشته باشد وبدین ترتیب یك سفینه فضائی كه از نقطه معینی براه افتاده وهمواره بر روی یك خط مستقیم (خط ژئودزی)حركت می كند،انتظار می رود كه از امتداد متقابل به نقطه عزیمت خود باز گردد.