فراموشی

پدیده فراموشی چیزی است كه دامنگیر همه افراد , اعم از زن و مرد , كوچك و بزرگ و با استعداد های متفاوت می شود. اما باید توجه داشت كه گاه فراموشی نیز می تواند نعمت باشد. اگر اصلا فراموشی …

پدیده فراموشی چیزی است كه دامنگیر همه افراد , اعم از زن و مرد , كوچك و بزرگ و با استعداد های متفاوت می شود. اما باید توجه داشت كه گاه فراموشی نیز می تواند نعمت باشد. اگر اصلا فراموشی وجود نداشت چه بسا خاطرات تلخ , حوادث و تجارب ناخوشایند و ازار دهنده بطور مستمر تعادل روانی انسان را به هم می ریخت و همواره او را رنج می داد. به هر ترتیب همه ما مایلیم كه اطلاعات و آموخته های سودمند و كاربردی را همیشه در خاطرمان داشته باشیم. به طور كلی یادآوری مطالب و اموخته های پیشین متضمن فرایند به خاطر سپردن یا حفظ كردن و فراموشی است.همواره حفظ كردن آموخته ها , نگاه داری طولانی آنها بدون یاداوری بازگویی و تولید مجدد بسیار دشوار است. اگر برداشتهای ذهنی و محفوظات كاربردی نباشد زودتر فراموش می شود. به همین جهت ان دسته از محفوظاتی كه برای انسان معنا و مفهومی نداشته باشد,مثل هجاهای بی معنی , پس از به خاطر سپردن در همان ساعات اولیه به سرعت فراموش می شود. البته جز در مواقعی كه بافتهای مغزی و دستگاه عصبی به دلایلی از جمله بیماری , ضربه مغزی ,مسمومیت دارویی , استعمال مواد مخدر ومصرف مایعات الكلی اسیب دیده , در نتیجه فرد دچار فراموشی می شود, علل فراموشی عمدتا دارای مبانی روان شناختی و تربیتی است. بطور خلاصه می توان علل فراموشی را در گذشت زمان , تداخل مطالب (اختلال )‌ , اضطراب , اضطرار و تغییر محیط دانست.