امروز با سعدی ـ شنبه ۱۴ آبان

شاید این طلعت میمون که به فالش دارند،
در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند
که در آفاق چنین روی دگر نتوان دید
یا مگر آینه در پیش جمالش دارند
عجب از دام غمش گر بجهد مرغ دلی
این همه میل …

شاید این طلعت میمون که به فالش دارند،

در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند

که در آفاق چنین روی دگر نتوان دید

یا مگر آینه در پیش جمالش دارند

عجب از دام غمش گر بجهد مرغ دلی

این همه میل که با دانهٔ خالش دارند

نازنینی که سر اندر قدمش باید باخت

نه حریفی که توقّع به وصالش دارند

غالب آن است که مرغی چو به دامی افتاد

تا به جایی نرود، بی‌پر و بالش دارند

عشق لیلی نه به اندازهٔ هر مجنونی است

مگر آنان که سر ناز و دلالش دارند

دوستی با تو حرام است که چشمانِ گشت

خون عشّاق بریزند و حلالش دارند

خرّما دور وصالی و خوشا درد دلی

که به معشوق توان گفت و مجالش دارند

حال سعدی تو ندانی که تو را دردی نیست

دردمندان خبر از صورت حالش دارند