بسترهای ظهور رژیم صهیونیستی

اگرچه دولت یهود در ۱۵ مه ۱۹۴۸ یعنی یك روز بعد از خروج آخرین سرباز انگلیسی از فلسطین تشكیل شد اما زمینه سازیها برای تشكیل این رژیم به نیم قرن قبل از آن باز می گردد, پس از برپایی نخستین كنگره صهیونیسم در سال ۱۸۹۶ در شهر بال سوئیس و تصویب تشكل دولت یهود در سرزمین فلسطین , مهاجرت صهیونیستها به این سرزمین تحت حمایت استعمار و توسط سازمان جهانی صهیونیسم آغاز گردید

اگرچه دولت یهود در ۱۵ مه ۱۹۴۸ یعنی یك روز بعد از خروج آخرین سرباز انگلیسی از فلسطین تشكیل شد اما زمینه سازیها برای تشكیل این رژیم به نیم قرن قبل از آن باز می گردد، پس از برپایی نخستین كنگره صهیونیسم در سال ۱۸۹۶ در شهر بال سوئیس و تصویب تشكل دولت یهود در سرزمین فلسطین ، مهاجرت صهیونیستها به این سرزمین تحت حمایت استعمار و توسط سازمان جهانی صهیونیسم آغاز گردید. چهار سال بعد از این تاریخ سازمان جهانی صهیونیسم با هدف تسریع در روند مهاجرت یهودیان شركتی تحت عنوان «كران كایمت صندوق ملی یهود» تشكیل داد تا برای سكنا گزیدن یهود در فلسطین زمین خریداری كند. زمینهای خریداری شده توسط این صندوق به عنوان دارایی غیرقابل انتقال مردم یهود عنوان گردید. پس از پایان جنگ اول جهانی مهاجرت یهودیان به فلسطین سرعت بیشتری یافت به گونه ای كه جمعیت یهودیان از ۵۶ هزار نفر (معادل تنها ۸ درصد جمعیت ساكنان فلسطین) به بیش از ۳ برابر یعنی ۱۷۵۰۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۲۴ رسید . در سال ۱۹۲۹ آژانس یهود برای هماهنگ سازی و تسریع در روند مهاجرت یهودیان تشكیل شد.

مهاجران یهودی برای تثبیت موقعیت خویش شروع به بهره گیری ابزار نظامی نمودند و در دهه ۲۰ میلادی نیروی نظامی هاگانا تشكیل شد. با روی كار آمدن هیتلر در آلمان روند مهاجرت یهودیان به فلسطین شدت یافت به گونه ای كه شمار یهودیان ساكن در فلسطین به بیش از ۶۵۰ هزار نفر در ۱۹۴۸ رسید اما روند اشغال آرام فلسطین در خلال سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۸ علی رغم تلاش فراوان یهودیان به صورت دلخواه آنان پیش نرفت ومیزان اراضی متعلق به ایشان از ۲‎/۵ درصدتنها به ۱۲ درصد رسید. این امر سبب شد تا استفاده از خشونت به عنوان یك راهكار اساسی جهت كسب استیلا بر اراضی ساكنان مسلمان و مسیحی در دستور كار صهیونیستها قرار گیرد.این راهكار صهیونیست ها سبب واكنش مالكان اصلی سرزمین فلسطین گردید. واكنش هایی كه همواره از سوی انگلستان به عنوان قدرت فائقه در فلسطین سركوب گردید، از جمله مهمترین مقاومت های این دوران جنبش شیخ عزالدین قسام بود. وی در ۱۹۳۶ توسط نیروهای انگلیسی به شهادت رسید. در ۱۹۳۷ گروههای یهودی بر شدت حملات خویش بر مسلمانان افزودند. در این سال گروه «ایرگون زوی لئومی» تشكیل شد. در كنار این اقدامات دولت انگلستان نیز با صدور اجازه ای، به بیش از ۲۰هزار یهودی امكان مسلح شدن را داد. با پایان جنگ جهانی دوم گروههای صهیونیستی ساكن در فلسطین از قدرت كافی برای اداره مستقل امور خویش برخوردار بودند. در این سال بود كه صهیونیستها ضمن دوری جویی از انگلستان سیاست نزدیكی به آمریكا در پیش گرفتند، سیاستی كه به صهیونیستها این امكان را می داد تا در سایه خروج فلسطینی ها از فلسطین به تشكیل دولت مستقل یهود تحت حمایت آمریكا اقدام نمایند. به دنبال سیاست صهیونیست ها برای وادار سازی فلسطینی ها به خروج از فلسطین این كشور در آوریل ۱۹۴۷ تصمیم به خروج از انگلستان را گرفت. ۵ ماه بعد از این اعلام تحت فشار آمریكا سازمان ملل با تصویب قطعنامه ۱۸۱ فلسطین را به دو كشور یهودی و فلسطینی تقسیم كرد اگرچه این قطعنامه توسط اعراب رد شد اما صهیونیست ها با استناد به آن روند اشغال فلسطین را تشدید كردند. بلافاصله پس از تصویب قطعنامه ۱۸۱ كشتارهای خونین گروههای ترور صهیونیستی آغاز شد. از سال ۱۹۴۷ تا مه ۱۹۴۸ زمان خروج ارتش انگلستان از فلسطین، ۵ كشتار وسیع بلده الشیخ، سعسع ، الجلیل، كشتار قطار قاهره، حیفا و كشتار دیریاسین و ناصرالدین توسط گروههای ترور صهیونیستی از جمله هاگانا، ایرگون واشترن انجام گرفت كه در این قتل عام ها دهها فلسطینی اعم از مرد و زن و پیر و جوان كشته شدند. تنها در كشتار دیریاسین كه توسط دو گروه ایرگون و اشترن انجام شد ۲۵۴ تن از افرادغیرنظامی كشته شدند. صهیونیست ها یك روز بعد از خروج سربازان انگلیسی تشكیل رژیم صهیونیستی را اعلام كردند. این امر به شدت برخوردها در فلسطین افزود. گروههای ترور صهیونیستی در ادامه كشتارهای دست جمعی خویش قدس، حیفا و طنطوره را به خاك و خون كشیدند. صهیونیست ها در این میان هر كسی را مانع توسعه طلبی ایشان بود از میان برداشته اند، در ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۸ سه عضو گروه ترور «لهی» برنادت نماینده سازمان ملل در فلسطین را به دلیل اعتراضات وی به كشتارهای انجام گرفته ترور كردند. برنادت قبل از ترور در گزارشی به سازمان ملل اطلاع داده بود كه تقریباً تمام جمعیت فلسطین از منطقه تحت اشغال یهودیان یا فرار كرده اند یا اخراج شده اند. بنا بر مدارك باقی مانده حدود یك میلیون نفر فلسطینی در سال ۱۹۴۸ تحت فشار گروههای صهیونیستی آواره گردیده اند.