نه رقبای ما فراموشکارند نه دشمنان

تردیدی وجود ندارد که اکنون حساس ترین روزهای کشورمان را پشت سر می گذاریم حساسیت موجود در حدی است که اگر با استمداد از عنایات الهی, به تدبیر و خردجمعی تکیه کنیم می توانیم بر فرصت ها بیفزائیم در مقابل, هرگونه بی دقتی, به معنای فرصت سازی برای مخالفان و رقبای ایران است تا بر تهدید های آشکار و پنهان خود بیفزایند

تردیدی وجود ندارد که اکنون حساس‌ترین روزهای کشورمان را پشت‌سر می‌گذاریم . حساسیت موجود در حدی است که اگر با استمداد از عنایات الهی، به تدبیر و خردجمعی تکیه کنیم می‌توانیم بر فرصت‌ها بیفزائیم. در مقابل،‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ هرگونه بی‌دقتی، به معنای فرصت‌سازی برای مخالفان و رقبای ایران است تا بر تهدید‌های آشکار و پنهان خود بیفزایند. در چنین شرایطی هماهنگی اجرائی و خبری مسئولان و ارسال پیام هماهنگ از ایران، یکی از مهم‌ترین عناصر موثر بر تلقی دوستان، مخالفان و رقبای ایران از شرایط داخلی کشور است. اما متاسفانه به نظر می‌رسد برخی اظهارنظرها ، قبل از هماهنگی‌های اولیه صورت می‌گیرد و پس از آن نیز اظهارنظرهای متفاوتی توسط مسئولان ایرانی بیان می‌شود. یکی از مهم‌ترین نمونه‌ها در این زمینه، بحث مذاکره با گروه ۱+۵ می‌باشد. تشکیل این گروه به برخی تحولات پس از آغاز فعالیت دولت نهم باز می‌گردد. در آن زمان، مذاکره‌ کنندگان هسته‌ای و سران دولت به انتقاد از روش دولت قبلی در مذاکرات هسته‌ای پرداختند و تکیه بر مذاکرات با نمایندگان تروئیکای اروپا - آلمان، فرانسه و انگلیس - را یک اقدام غیرضروری خواندند. در همین راستا، سیاست <نگاه به شرق> در دستور کار مذاکره‌کنندگان هسته ای ایران قرار گرفت، اما پس از مدتی کوتاه، سه قدرت موثر در شورای امنیت - امریکا، روسیه و چین- نیز اختیارات خود برای مذاکرات هسته‌ای با ایران را به کسی دادند که نماینده سه کشور اروپایی- و در واقع اتحادیه اروپا- تلقی می‌شد.

پیوستن سه کشور غربی و شرقی دارای حق وتو به تروئیکای اروپا- که دو عضو آن تکمیل کننده گروه ۵ عضوی دارای حق وتو و یک کشور ، خارج از آن بود- موجب تشکیل گروه ۱+۵ گردید و پس از آن نیز مذاکره کننده ارشد هسته‌ای ایران مذاکرات هسته‌ای را با خاویر سولا‌نا به عنوان نماینده ۱+۵ پیگیری کرد. این مذاکرات حتی پس از جابجایی در تیم هسته‌ای و جایگزینی دکتر جلیلی به جای دکتر لا‌ریجانی ادامه یافت تا اینکه پنج روز قبل دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور به صراحت اعلا‌م کرد < از این به بعد ایران خارج از آژانس، حاضر به گفتگوی هسته‌ای با هیچ گروهی نیست.> سخنان رئیس جمهور، که یکی از دقیق ترین و ضروری‌ترین اظهارنظرهای هسته‌ای در ماههای اخیر به نظر می‌رسید به گونه‌ای بود که بسیاری از رسانه‌ها آن را به معنای قطع مذاکرات با گروه ۱+۵ تلقی کردند و حتی یکی از روزنامه ها تیتر <قطع مذاکرات ایران و ۱+۵> برای آن انتخاب کرد.این اظهارات، روز گذشته در کانون توجه بسیاری از خبرنگارانی قرار گرفت که فرصتی برای گفتگوی رودررو با وزیر خارجه ایران پیدا کرده بودند.

متکی نیز در واکنش به سوال‌های متعدد در این مورد، بدون آنکه امکان مذاکره با ۱+۵ را رسماً رد کند، از آمادگی ایران برای گفتگو با مجامع و گروههای مختلف در زمینه مسائل گوناگون جهانی سخن گفت. البته او بخشی از اظهارات رئیس جمهور در خصوص پیگیری موضوع هسته‌ای ایران در آژانس را نیز مورد تاکید قرار داد اما بدون تردید سوال خبرنگاران و پاسخ متکی، می‌تواند نوعی اعلا‌م آمادگی ایران برای مذاکره با ۱+۵ باشد. در حالی که فلسفه وجودی گروه ۱+۵ مذاکره با ایران در موضوع هسته‌ای بوده و با توجه به اظهارات اخیر رئیس جمهور، هیچ دلیلی برای مشروعیت بخشیدن به این گروه توسط یاران نزدیک احمدی‌نژاد ، برای نقش آفرینی درتحولات جهانی وجود ندارد. در همین حال بعضی از خبرگزاری‌ها در خبر دیگری به نقل از معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی اعلام کردند که <برای تصمیم‌گیری در مورد مذاکره با سولا‌نا- نماینده ۱+۵ - باید چند روز صبر کرد.>

سیاستمداران، رسانه ها و افراد ذی نفوذ در ایران قاعدتا به خوبی می دانند که مخالفان و رقبای ایران، هوشمندترین تحلیل گران خود را برای تحلیل اخبار ایران انتخاب کرده اند و قطعا هیچ یک از آنها نسبت به نکاتی که می تواند القا کننده عدم هماهنگی در ایران باشد، دچار نسیان و فراموشی نخواهند شد. پس بهتر است سیاستمداران خودی نیز در اظهار نظرها، به هماهنگی کامل در میان دیدگاه‌های رسمی کشورمان پایبند باشند تا برخی توجیه گری ها یا تغییر مواضع، ضروری نگردد.