درون اتوبوس شهری

همه ما درون اتوبوسهای شهری گاهی ایستاده و گاهی نشسته در شهر سفر کردیم . بازدید از شهر در اتوبوس در حال حرکت جلای دیگری به شهر می‌دهد. شهر به صحنه نمایشی در حال حرکت مبدل می‌شود.شیشه‌های …

همه ما درون اتوبوسهای شهری گاهی ایستاده و گاهی نشسته در شهر سفر کردیم . بازدید از شهر در اتوبوس در حال حرکت جلای دیگری به شهر می‌دهد. شهر به صحنه نمایشی در حال حرکت مبدل می‌شود.شیشه‌های اتوبوس چونان پرده سینما، سیمای شهر را گذرا به ما نشان می‌دهند. مسافران چه ایستاده و چه نشسته تا رسیدن به مقصد به بیرون خیره می‌شوند . برخی یک صحنه در خیابان را که ذهنشان به آن مشغول شده تبدیل به صحنه‌های تخیلی گسترده‌ای می‌کنند که از آرزوی آنها نشات می‌گیرد. و دوباره همین که از فکر در می آیند شهر قطعهٔ دیگری را برای تخیل در اختیار آنها قرار می‌دهد.براستی هرکسی شهر را ازنو در ناخودآگاه خود بازسازی می‌کند.

مسافران غالبا درفکراند. آنها فرصتی یافته‌اند که تا رسیدن به مقصد فکرکنند.آنها ترجیح می‌دهند که با کسی صحبت نکنند و لذتی خاص از فکر کردن و تنها بودن می‌برند.

هر ایستگاه توقف شاید فکر ما را قطع می‌کند و دوباره به داخل اتوبوس برمی‌گردیم و کسانی که پیاده یا سوار می‌شوند را نگاه می‌کنیم.آنهایی که نشسته‌اند خیلی زود ازیاد می‌برند که در اتوبوس هستند و ترجیح می‌دهند که به تخیل خود برگردند.حرکت های اتوبوس در نگاه فرویدی یادآور حرکتهای گهواره در زمان کودکی است ازاین رو در اتوبوس هنگامی که نشسته‌ایم میل به خوابیدن و در رویا رفتن داریم.زمانی که هنوز آرزوها و امیال ما سرکوب نشده بود بنابراین میل داریم به گوشه‌ای از اتوبوس پناه ببریم و اجازه دهیم رویاهای ما یک به یک ظاهر شوند. ما از آزاد کردن این رویاها و توهمات لذت می‌بریم.

این رویاها با نگاه خیرهٔ ما به نمایش در حال حرکت شهر همراه می‌شود. شهر ، کالاها، آدمها و... ایماژی از فراوانی ، لذت و آزادی امیال را برای ما مهیا می‌کنند.این تصاویر با تصاویری تخیلی و ذهنی ما گره می‌خورند و ایماژی تخیلی از زندگی مطلوب ما فراهم میکنند.

اما انسان ایستاده در اتوبوس کمتر می‌تواند خود را در افیون این تخیلات مشغول سازد. او باید حفظ تعادل کند. او باید خود را با حرکت اتوبوس هماهنگ کند و همینطور فاصله خود را هرچند وقت یکبار با افراد کنار خود تنظیم کند. ای بسا همین تکان خورده های مکرر و افتادن بر روی دست فرد کناری‌است که هردو را ازخواب رویایی روزانه بیدار می‌سازد. آنها مکرر به زندگی واقعی برمی‌گردنند و بر پوچ بودن تخیلات خود بیشتر از نشسته‌ها واقف می شوند.

عباس کاظمی

http://kazemia.persianblog.ir