شب سیرچ، روز سیرچ

چهارشنبه‌شب هفته گذشته تلفنی با یکی از دوستان کرمانی‌ام گپ می‌زدم. در پس‌زمینه حرف‌هایش، صدای ممتد حرکت خودرو بود. ساعت حوالی ۱۱ شب بود. از رفیقم پرسیدم کجا می‌رود این وقت …

چهارشنبه‌شب هفته گذشته تلفنی با یکی از دوستان کرمانی‌ام گپ می‌زدم. در پس‌زمینه حرف‌هایش، صدای ممتد حرکت خودرو بود. ساعت حوالی ۱۱ شب بود. از رفیقم پرسیدم کجا می‌رود این وقت شب. گفت: «می‌رویم تعطیلات آخر هفته را در سیرچ بگذرانیم.» اول خواستم بگویم این ساعت​ که وقت سفر‌کردن نیست! نیمه‌شب​ در جاده‌ای خلوت با انبوه درختانی در دو طرف جاده که در تاریکی، هر کدام شبحی با دست‌های باز می‌شوند و سکوت ترسناک راه​ که گاهی صدای پرنده‌ای نا آشنا از میان درختان آن را می‌شکند و..... اما نگفتم! می‌دانید چرا؟ چون روستای سیرچ از توابع بخش شهداد شهرستان کرمان به دیدن می‌ارزد.

کلمه سیرچ یعنی جایی که گوسفندان در آن سیر می‌چرند و از آن جهت این روستا را سیرچ نامیده‌اند که اطراف آن پر از مراتع سرسبز و وسیع است که روزگاری روستایی‌ها گوسفندان شان را برای چرا به آنجا می‌آوردند.

چرا می‌گوییم از سیرچ بازدید کنید؟ سیرچ دره‌ای خوش آب و هوا با چشم اندازهای طبیعی بکر است. کوهش که همنام روستاست مقصد کوهنوردها و رودخانه اش که زیستگاه انواع پرندگان بومی است مورد علاقه طبیعت‌گردهاست و چشمه‌های آب گرمش که خواص درمانی دارد بیماران را شفا می‌دهد، سرو تاریخی ۲۰۰۰ساله‌اش هم هر گردشگری را از هر طیفی که باشد مسخ می‌کند تا بایستد به تماشایش و از همه اینها مهم‌تر این که آسمانی دارد مثل آسمان همه مناطق کویری، نزدیک، که گویی اگر دست‌تان را دراز کنید می‌توانید ستاره‌هایش را بچینید.

حرف‌هایمان را درباره سیرچ اگر باور کرده‌اید، دیر نکنید، راه بیفتید. سیرچ چشم انتظارتان است. بهانه جاده را هم نیاورید چون این روستا از طریق جاده‌ای مناسب از شهرهای کرمان و شهداد قابل دسترسی است شاید شما هم مثل رفیق ما، آنقدر عاشق سیرچ شدید که سال‌ها بعد، نیمه شب یک چهارشنبه، بی‌هیچ برنامه قبلی برای دیدار دوباره‌اش دل به جاده زدید.

علی یوشی‌زاده