۲ اردیبهشت ـ ۲۲ آوریل ـ یک دادگاه تهران در سال ۱۳۲۹ حکم داد: انتقاد كردن، كار روزنامه نگار است

شعبه یكم دادگاه جنایی تهران كه به دادخوست ارتش دكتر مظفر بقایی كرمانی را محاكمه می كرد دوم اردیبهشت ۱۳۲۹ (۲۲ آوریل ۱۹۵۰) با صدور حكمی جالب، وی را از اتهام منتسبه تبرئه كرد. سه …

شعبه یكم دادگاه جنایی تهران كه به دادخوست ارتش دكتر مظفر بقایی كرمانی را محاكمه می كرد دوم اردیبهشت ۱۳۲۹ (۲۲ آوریل ۱۹۵۰) با صدور حكمی جالب، وی را از اتهام منتسبه تبرئه كرد. سه قاضی این دادگاه در حكم خود نوشته بودند: مقاله مظفر بقایی در روزنامه شاهد كه در آن به ارتش اشاره رفته بود، اهانت به نیروهای مسلح نبود بلكه یك انتقاد بود و چون راه حل نشان داده بود، پس؛ این مقاله یك انتقاد سازنده بود و كار روزنامه نگار گفتن مسائل و ارائه راه حل است. این نوشته، مقاله (نظر) بود و نه خبر كه حتی بشود ناشر را به تكذیب آن و یا دادن توضیح وادار كرد.

ارتش در دادخواست خود، مقاله نگار (بقایی) را متهم به اهانت به نیروهای مسلح و درنتیجه متزلزل ساختن صمیمیت افراد آن نسبت به فرماندهان ارشد كرده بود و خواستار مجازات او شده بود.

ده سال بعد، رئیس شهربانی وقت (سپهبد نصیری) و این بار از دستگاه قضایی ارتش خواست كه دكتر مظفر بقایی را به اتهام اهانت به شهربانی و سلب صممیمت افراد آن نسبت به كشور مجازات كند. این بار، دستگاه قضایی ارتش بقایی را بازداشت و محكمه نظامی او را محكوم كرد. بقایی در سال ۱۳۳۹ در نطقی مطالبی درباره شهربانی گفته بود و ازجمله به تراشیدن غیرقانونی سر یك روزنامه نگار كرمانی به دستور شخص سپهبد نصیری اشاره كرده بود. نصیری در سال ۱۳۵۷ و پس از پیروزی انقلاب اعدام شد.