تـاریـخـچـه مـوهـای زائـد

درگیری مردها با موهای صورتشان به هزاران سال پیش برمی گردد درگیری ای که هنوز هم ادامه دارد

درگیری مردها با موهای صورتشان به هزاران سال پیش برمی‌گردد؛ درگیری‌ای که هنوز هم ادامه دارد....

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید بیش از ۲۵ هزار مو به سفتی و ضخیمی سیم مسی سالانه ۳ هزار ساعت از وقت مردها را به خود اختصاص می‌دهد. در ادامه می‌خواهیم نگاهی داشته باشیم به این موهای دردسرساز در گذر تاریخ!

▪ اصلاح با صدف و سنگ: طبق نقاشی‌های کشف‌شده از زمان انسان‌های اولیه، مردها با صدف‌های حلزونی شکل یا سنگ‌های دارای لبه‌های تیز، موهای سروصورت خود را اصلاح می‌کردند. البته براساس شواهد به دست آمده اولین تیغ اصلاح با استفاده از سنگ چخماق ساخته شد که قدمت آن به ۳۰ هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردد. مصریان باستان، زدودن موی سروصورت را نشان بهداشت شخصی می‌دانستند. در واقع آنها در اصلاح‌کردن وسواس به خرج می‌دادند. به‌گونه‌ای که تاریخ‌نویس یونانی هردوتوس گفته است: «مصریان بیش از حد شایستگی خود را اصلاح می‌کنند.» اصلاح‌کردن از کارهای روزانه مصری‌ها بود و مصریان ثروتمند بین کارکنان خود آرایشگر داشتند. روحانیان مصری بر این اعتقاد بودند که مو داشتن سروصورت شرم‌آور و نشانه‌ای از آلودگی درونی است. مردها، زن‌ها و حتی بچه‌های مصریان قدیم کاملا موهای سروصورت خود را می‌تراشیدند. کشف و حفاری آثار باستانی مصر نشان می‌دهد فقط دهقانان، جنایتکاران و دزدان سروصورت خود را اصلاح نمی‌کردند.

▪ درجه بالای سلمانی‌های مصر: سلمانی‌ها در مصر از درجه بالای اجتماعی در حد پزشکان برخوردارند و در هر خیابان یا در هر ناحیه چند سلمانی وجود داشت. سلمانی‌ها با دقت و وسواس خاصی مشتریان را اصلاح می‌کردند و بعد با پماد ساخته شده از روغن‌های معطر و نرم‌کننده صورت را ماساژ می‌دادند. در آن زمان ابزارهای‌ مصریان برای اصلاح، از جنس فلزاتی مثل مس، طلا، برنز و آهن بود و البته اصلاح‌کردن در آب و هوای بسیار گرم مصر به آنها کمک‌ می‌کرده تا از گزند بیماری‌ها و شپش‌ها در امان باشند و خنک بمانند. ۵۰۰ سال قبل از میلاد، کوتاه‌کردن مو و اصلاح‌ ریش در یونان رواج پیدا کرد. اسکندر کبیر در اصلاح‌ ریش بسیار وسواسی بود و حتی در جنگ‌هایش هیچ‌وقت با ریش ظاهر نمی‌شد. ۳۰۰ سال قبل از میلاد، بازرگان ثروتمند یونانی آرایشگری ماهر را از سیسیل به رم آورد تا شیوه جدید اصلاح‌ را به مردم معرفی کند. در این دوران مردان جوان رمی در سن ۲۱ سالگی اولین اصلاح خود را جشن می‌گرفتند و دوستان خود را برای تماشای مراسم اصلاح دعوت می‌کردند.

▪ برداشتن مو با موچین: ۵۰ سال قبل از میلاد، رمی‌ها به تقلید از ژولیوس سزار شهامت به خرج می‌دادند، درد را تحمل می‌کردند و موهای صورت را تک‌تک‌ با انبرهایی مثل موچین برمی‌داشتند! ۱۰۰ سال بعد از میلاد، در زمان امپراطور «مادریانوس»، داشتن ریش دوباره مرسوم شد. البته علت ریش‌داشتن او مخفی‌کردن زشتی صورتش بود.

▪ تیغ‌ها وارد می‌شوند: سال ۱۷۷۰ آرایشگر فرانسوی به اسم «ژان‌ژاک پرت» کتابی در مورد اصلاح‌ نوشت و ایده‌هایی در مورد ابزار اصلاح و تیغه‌های بی‌خطر را در کتابش آورد. در سده ۱۸۰۰، تیغه‌های اصلاح به صورت راست، نازک و تیز و از جنس استیل تولید شد که تا اواسط آن سده هم مرسوم بود. در سال ۱۸۴۷، اولین تیغ با طرح دسته‌ای برگرفته از ابزار باغبانی (مثل شن‌کش) به‌وسیله فردی به نام «ویلیام هنسون» ساخته شد. طرح‌ این شکل تیغ کنترل دست روی تیغ را بیشتر می‌کند و باعث می‌شود ایمنی تیغ بیشتر شود و احتمال بریده شدن بسیار کاهش بیابد. این اختراع در ابزار اصلاح تحول عظیمی را در این زمینه ایجاد کرد.