موزلی وجود همیلتون مضر است

مکس موزلی رئیس فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی (FIA) معتقد است که اگر لوئیس همیلتون در مسابقات «فرمول یک» سال آینده همان قدر موفق باشد که در پیکارهای امسال بود، اثر منفی بر این رقابت ها و بر رشته اتومبیلرانی خواهد داشت، زیرا روح برابری و رقابت جویی را در اتومبیلرانی خواهد کشت.

همیلتون ۲۲ ساله و بریتانیایی در مسابقات گراندپری اتومبیلرانی ۲۰۰۷ به مقام نخست نرسید و این عنوان را در آخرین روز و ساعت به کیمی رایکونن از تیم فراری واگذار کرد، ولی در طول فصل حاکمیت چشمگیری بر این مسابقات داشت و می رفت تبدیل به نخستین راننده ای شود که در همان نخستین فصل حضورش در این رقابت ها به عنوان قهرمانی جهان می رسد اما قصورهای خودش در دو تورنمنت آخر از این سری مسابقات ۱۷گانه و پیروزی ها و نتایج مکرر عالی رایکونن در ۶-۵ رقابت پایانی فصل، کار خودش را کرد و قهرمانی عجیب راننده فنلاندی و شکست همیلتون را با کمترین فاصله (فقط یک پوئن) در جداول و برآوردهای پایانی موجب شد.

همیلتون پس از چند سال حضور در تیم مک لارن در هیأت راننده «ذخیره و امتحانی»، سرانجام برای سال ۲۰۰۷ به رتبه و منزلت یکی از اعضای اصلی تیم ارتقا یافت و در حالی که هیچ کس پیش بینی نمی کرد وی در همان گام نخست شانسی برای ابراز وجود داشته باشد، او به درجه و منزلتی رسید که گفتیم و به نخستین اتومبیلرانی بدل شد که در همان فصل اول شرکتش در «فرمول یک» در ۱۱ مورد روی سکوی افتخار ایستاده و یکی از ۳ رتبه اول را در ۱۱ مسابقه از رقابت های ۱۷گانه گراندپری اتومبیلرانی سال به خود اختصاص داده است.

موزلی با چنین پس زمینه ای می گوید: «ما چنین وضعیتی را در دوره جولان میشائیل شوماخر هم داشتیم. شرایط به گونه ای شد که مردم و دوستداران این رشته به من نامه و پیام می فرستادند و می گفتند باید از سرعت شوماخر بکاهم و مانع فتوحات مکرر او شوم(!) زیرا آن امر یک حالت قابل پیش بینی را به رقابت های گراندپری اتومبیلرانی بخشیده و اتفاقات و نتایج آن را تکراری و کسالت آور کرده بود.»

● محبوبیت بیشتر

موزلی می افزاید: «البته من تردیدی ندارم که حضور و درخشش همیلتون باعث ایجادجذابیت و علاقه مجدد به اتومبیلرانی در بریتانیا شده و به رشد هرچه بیشتر و دوباره این رشته در آن کشور منجر گشته است. به علاوه او طرفداران متعددی در سطح جهان هم پیدا کرده و این به سبب حضور قوی و سریع او در این رشته در همان شروع الحاقش به فرمول یک است. چون او به خانواده ای ثروتمند تعلق ندارد و با زحمت و استعدادش راه اوجگیری را هموار کرده، مورد توجه همگنانش قرار گرفته و پدیده بودنش نیز یک فاکتور اضافی در این ارتباط است. همیشه چهره ای تازه در این ورزش ظهور می کند و اگر هم قرعه به نام همیلتون نمی خورد، احتمالاً نیکو رزبرگ فنلاندی و یا رابرت کوبیکاری لهستانی بیشتر اوج می گرفتند و شاید هم سباستین وتل در صدر می ایستاد.

با این اوصاف معتقدم که نوعی بزرگ نمایی دائمی هم روی کار همیلتون صورت گرفته است و عده ای دوست داشته اند که او را عمده کنند، ولی در مجموع شرایط به گونه ای پیش رفته که به سود این ورزش نیست و ختم شدن اکثر راه ها به او در طول سال ۲۰۰۷ هرچند به قهرمانی فردی دیگر (رایکونن) منجر شد، اما یک نفر را به شکل خیره کننده ای بر سایرین برتری بخشید و روح رقابت و برابری طلبی را در این ورزش کشت و اگر ما می خواهیم رشته ای داشته باشیم که در آن رقابت های جالب و پایاپای مشاهده گردد و همه چیز به یک نفر منحصر نشود، نباید آدمی مانند همیلتون را داشته باشیم و برعکس باید سه، چهار راننده بشدت و به شکلی برابر با هم رقابت کنند.»

● مثبت و مفید

با وجود مسائل فوق، موزلی پیکارهای سال ۲۰۰۷ گراندپری اتومبیلرانی را مثبت و یک تجربه مفید خواند و گفت با این که مسائل و برخوردهای داخلی در تیم مک لارن بالا گرفته بود و اتفاقات منفی و جنجال هایی شامل تلاش این تیم و همچنین فراری برای کسب اطلاعات و اخبار از داخل تشکیلات تیم رقیب نیز رؤیت و حس شد، اما توجهی بیش از گذشته و همانند سال های اوج اتومبیلرانی به این رشته مبذول گشت. به گمان موزلی مجموعه رخدادهای مثبت و منفی سال روبه پایان (۲۰۰۷) سبب شد بسیاری از مردم اتومبیلرانی و وقایع آن را با اشتیاقی بیشتر از گذشته مورد توجه قرار دهند و این ورزش بالاتر از بسیاری از رشته های دیگر قرار گیرد.

منبع: herald tribune