تاریخچه یارانه در برزیل

برزیل در دهه ۱۹۹۰ وضعیت اقتصادی وخیمی داشت.

فقر و گرسنگی، نظام آموزش و سلامت در شرایط بحرانی بود.

انتخاب لولا داسیلوا در سال ۲۰۰۲ به ریاست‌جمهوری برزیل، نقطه عطفی برای این کشور بود. او با وعده ریشه‌کنی فقر و گرسنگی، کارش را آغاز کرد و استراتژی دوران ریاست‌جمهوری‌اش را همین قرار داد.

اصلی‌ترین محور این استراتژی، برنامه یارانه خانوار بود. ریشه و سابقه این برنامه، سیاست کلی کمک‌های اجتماعی در برزیل است که از سال ۱۹۹۵ آغاز شد.

از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳، برزیل ۴ برنامه توزیع یارانه نقدی در سراسر کشور را به اجرا گذاشت.

در اوایل سال ۲۰۰۴ اما این چهار برنامه تجمیع شد و به برنامه یارانه خانوار تبدیل شد. مبنای نظام یارانه خانوار، سرمایه‌گذاری بر روی منابع انسانی و هدفمندی یارانه‌ها با سمت و سوی اهداف آموزشی و سلامت بود. وام ۴/۳۰ میلیارد دلاری صندوق بین‌المللی پول برای نجات اقتصاد بحران‌زده برزیل در نیمه سال ۲۰۰۲، در این راه به کمک دولت آمد.

سیستم یارانه خانوار برزیل، اهداف مشخصی را برای خودش تعریف کرده است.

ازجمله این اهداف تغییر رفتار خانواده‌های فقیر در زمینه فرستادن فرزندان زیر ۱۵ سال به بازار کار و مجبور کردن فرزندان این خانواده‌ها به ادامه تحصیل، توجه ویژه به نیازهای بهداشت و درمان خانواده‌های فقیر و رسیدگی به وضعیت زنان باردار و کودکان زیر ۷ سال است.