مناظره؛ ترازی برای آزاداندیشی

دومین جلسه از مناظره‌های انتخاباتی، با محوریت موضوعات فرهنگی و اجتماعی در حالی روز گذشته در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران برگزار شد که برگزاری مناظره در این دوره از انتخابات تا پیش از این از چند جهت در هاله‌ای از ابهام بود.

دومین جلسه از مناظره‌های انتخاباتی، با محوریت موضوعات فرهنگی و اجتماعی در حالی روز گذشته در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران برگزار شد که برگزاری مناظره در این دوره از انتخابات تا پیش از این از چند جهت در هاله‌ای از ابهام بود.

مهم ترین عامل، تعداد زیاد نامزدهای انتخابات بود که برگزاری مناظره های دو نفره را بسیار دشوار می کرد. از همین رو از مدت ها پیش و با نزدیک شدن به زمان انتخابات، این علامت سوال به تدریج در افکار عمومی پررنگ تر می شد و به همین نسبت نیز رسانه ملی، بیشتر در معرض سوال و مطالبه افکار عمومی برای اتخاذ تصمیمی سرنوشت ساز قرار می‎گرفت.

اما با اعلام اسامی نامزدهای احراز صلاحیت شده و فرارسیدن زمان تبلیغات، مردم و افکار عمومی با الگوی جدیدی از مناظره های تلویزیونی مواجه شدند که علاوه بر ایجاد شور و نشاط انتخاباتی، از استانداردهای خوبی در برنامه های تلویزیونی برخوردار بوده و فرصت مناسبی برای مقایسه نامزدها به مردم داد.

مناظره های انتخاباتی، این بار حائز ویژگی های خاصی است که آن را از دیگر نمونه های موجود در ایران و جهان متمایز کرده و به یک الگوی جدید در عرصه رسانه ای تبدیل شده است.

الگوی برگزاری مناظره ای هشت نفره، به طوری که هم ماهیت چالشی خود را حفظ کند و هم همه افراد امکان مداخله و طرح دیدگاه های خودشان را داشته باشند تاکنون در رسانه های دنیا چندان تجربه نشده بود و شاید تجربه برگزاری چنین مناظره ای ریسک بزرگی بود که رسانه ملی سربلند از آن بیرون آمد.

نکته مهم تر، رعایت تمام و کمال عدالت در این مناظره هاست. مناظره های تلویزیونی در دو برنامه گذشته از کوچک ترین موارد همچون محل استقرار نامزدها گرفته تا مواردی همچون اختصاص زمان، کاملا بی طرفانه و با رعایت عدالت برگزار شده است.

از سوی دیگر، آنچه این دور از مناظره ها را از دوره های گذشته متمایز می کند، رعایت ادب و احترام در عین چالش های سیاسی و اقتصادی نامزدها با یکدیگر است.

این الگوی جدید نشان می دهد در یک کشور اسلامی، برگزاری مناظره به معنای به لجن کشیدن طرف مقابل و نفرت افکنی علیه یکدیگر و استفاده نادرست از ابزارهای افشاگری نیست، بلکه می تواند عرصه ای برای آزاداندیشی و طرح دیدگاه های متفاوت یا حتی متعارض باشد.