نشانه های انقراض

نگاهی به انیمیشن «عصر یخبندان رانش قاره ای»

مجموعه کارتون‌های ماقبل تاریخی بسیار پرطرفدار فاکس در چهارمین قسمت خود با عنوان «عصر یخبندان: رانش قاره‌ای» که بامزه است اما چیزی به قبلی‌ها اضافه نمی‌کند، نشانه‌هایی از انقراض را بروز می‌دهد. در این فیلم، مانی و خانواده ماموتی پشمالوی او به علت بروز جدایی در پانگایا- رخدادی که در واقع تقریبا ۲۰۰‌میلیون سال قبل از زمان آنها به وقوع پیوسته است- از هم می‌پاشد. این خطای علمی آنقدرها هم اهمیت ندارد اگر این مجموعه فیلم‌ها که خیلی هم متفکرانه نیست، بتواند با حضور ستارگان دایناسوری خود به بالاترین نقاط جدول فروش برسد. اکنون ماجرا به دریا کشیده است و دزدان دریایی، آوازهای اورژینال و شخصیتی که صدای جنیفر لوپز را دارد، تفریح بی‌ضرری را می‌سازند که بعید است بتواند با گیشه فروش فیلم‌های قبلی مجموعه رقابت کند.

فیلم طبق معمول با اسکرَت آغاز می‌شود و این سنجاب با دندان‌های خنجرگونه‌اش به دنبال یک دانه بلوط گریزان باعث بروز شکاف در یخ، سپس در قاره و سرانجام در خانواده مانی می‌شود. بچه‌ها تکرار این کمدی آغازین نخ‌نما شده را تشخیص خواهند داد (ولی احتمالا اعتنایی به این مساله نخواهند کرد) که از یک فیلم کوتاه با عنوان «شکاف قاره‌ای اسکرَت» گرفته شده است که فاکس در سال ۲۰۱۰ به «سفرهای گالیور» منضم کرده بود. قطعه‌ای مربوط به گم شدن در دریا نیز که پس از آن می‌آید پیش از «آلوین و موش خرماها: خرماشکسته» نمایش داده شده بود.

بازیافت کردن ظاهرا به روحیه غالب این روزها بدل شده است. این نکته وقتی به چشم می‌آید که می‌بینیم این جمع شخصیت‌های رنگارنگ در قالبی تقریبا مشابه با یک کمدی موقعیت تلویزیونی ریخته شده‌اند و هر دنباله بیشتر به یک کارتون از مجموعه «لونی تیونز» شباهت دارد که بیش از حد طولانی شده است و کمتر به یک فیلم کاملا پرداخت‌شده می‌ماند. مهم‌ترین تفاوتی که از زمان اکران اولین فیلم «عصر یخبندان» تاکنون به وجود آمده، این است که از خانواده‌ای مرکب از دوستان ناجوری مثل مانی (با صداپیشگی ری رامونا)، دیه‌گو (دنیس لیری) و سید (جان لگوییزامو) به یک خانواده واقعی رسیده‌ایم که از مانی و الی (کویین لطیفه) تشکیل شده است که حالا دختری به نام پیچز (کیکی پالمر) دارند که آنقدر بزرگ شده است که بتواند درباره بعضی مسایل فکر کند.

بلو اسکای به عنوان یکی از استودیوهای مهم تولید کارتون از روش سه‌بعدی استریوسکوپیک به عنوان فرصتی برای ایجاد هیجاد رولرکاستر وار استقبال کرده است و این همه جدایی قاره‌ها و زد و خوردهای فیلم ظاهرا چیزی بیش از بهانه‌ای برای بهره‌گیری کامل از این بُعد که به تازگی اضافه شده، نیست. به همین علت، فیلم برای هر که بالاتر از ۱۰ سال سن دارد، کسل‌کننده است و اوج و فرود داستان هم برای بچه‌های کم‌

سن و سال جذابیتی ندارد. با آنکه پیرنگ مربوط به دزدان دریایی در داستان برای خانواده‌های مخاطب فیلم برجسته شده است، هیچ چیز تازه یا به‌یادماندنی در این شاخه از فیلم وجود ندارد. به جای آن، استیو مارتینو و مایکل تورمیر، کارگردان‌های فیلم سعی کرده‌اند با قرار دادن آواز یا تکه‌های کمدی خنده‌دارتر از حد معمول در پایان هر بخش از پیرنگ اپیزودیک، تحرک را حفظ کنند.

ظاهر خوب فیلم که امری معمول برای یک انیمیشن بلو اسکای است از زمان «عصر یخبندان: سربرآوردن دایناسورها» تغییر چندانی نداشته است، گرچه این گروه شخصیت‌ها یک دهه بعد از طراحی عالی پیتر دو سیو حفظ شده‌اند و انیماتورها در این مدت هر بلایی سرشان آورده‌اند. با آنکه در بیشتر زمان این بخش از مجموعه نوعی حس سرهم‌بندی شدن وجود دارد، تصویری از اسکرت که نفسش را زیر آب نگه می‌دارد یا سید که به واسطه یک دانه نیلوفر آبی فلج می‌شود از جذاب‌ترین لحظه‌ها در کلاین مجموعه به شمار می‌آیند.

منبع: ورایتی

پیتر دبروژ

ترجمه: پریا لطیفی‌خواه