چهارشنبه, ۱۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 8 May, 2024
مجله ویستا

سیاهپوشان تبر به دست


سیاهپوشان تبر به دست

این واژه از «فاشس » لاتینی گرفته شده است در روم باستان , فاشس , تبری بود كه به گرد آن میله هایی در امتداد دسته تبر می بستند و پیشاپیش فرمانروایان رومی به عنوان مظهر و نشانه قدرت حمل می كردند

فاشیسم‌

این‌ واژه‌ از «فاشس‌» لاتینی‌ گرفته‌ شده‌ است‌. در روم‌ باستان‌، فاشس‌، تبری‌ بود كه‌ به‌ گرد آن‌ میله‌هایی‌ در امتداد دسته‌ تبر می‌بستند و پیشاپیش‌ فرمانروایان‌ رومی‌ به‌ عنوان‌ مظهر و نشانه‌ قدرت‌ حمل‌ می‌كردند. این‌ نشانه‌ را نخستین‌بار حزب‌ فاشیست‌ ایتالیا به‌ رهبری‌ موسولینی‌ به‌ عنوان‌ مظهر حزب‌ به‌ كار برد. عنوان‌ فاشیسم‌ بطوركلی‌ برای‌ اشاره‌ به‌ جنبش‌های‌ قدرت‌گرا مثل‌ نازیسم‌ آلمان‌ و فالانژیسم‌ اسپانیا به‌ كار می‌رود. فرق‌ فاشیسم‌ و نازیسم‌ در این‌ بود كه‌ فاشیست‌های‌ ایتالیا خواستار امپریالیسم‌ و احیای‌ امپراتوری‌ روم‌ بودند و نازی‌های‌ آلمان‌ خواستار یك‌ نظم‌ نوین‌ بر اساس‌ برتری‌ نژاد ژرمن‌.در عین‌ حال‌، هر دو را انقلاب‌ طبقه‌ متوسط‌ دانسته‌اند علیه‌ نهادهای‌ دموكراتیك‌ ناقا و همراه‌ با كاركرد بد نظام‌ اقتصادی‌ مبتنی‌ بر سرمایه‌داری‌ لیبرال‌ قرن‌ نوزدهم‌ اروپا. به‌ عبارت‌ دیگر فاشیسم‌ عبارت‌ است‌ از جریان‌ ناسیونالیستی‌ افراطی‌ جامعه‌ طبقاتی‌ (سرمایه‌داری‌) كه‌ تعصب‌ ملی‌ را موعظه‌ می‌كند ومی‌ كوشد تا با سوء استفاده‌ از احساسات‌ میهن‌دوستی‌، ملت‌های‌ مختلف‌ را به‌ جان‌ یكدیگر بیندازد و به‌ این‌ وسیله‌ از طرفی‌ از تضاد طبقاتی‌ داخل‌ كشور بكاهد و آن‌ را به‌ سطح‌ تضاد بین‌ ملت‌ها برساند و از طرف‌ دیگر سایر ملل‌ را نیز برای‌ منافع‌ خود به‌ بردگی‌ بكشاند. فاشیسم‌، نیات‌ ضدانسانی‌ خود را زیر جملات‌ توخالی‌ درباره‌ میهن‌ و ضدیت‌ با سرمایه‌داری‌ پنهان‌ می‌كند و بطوركلی‌، بیانگر استقرار یا كوشش‌ برای‌ استقرار گونه‌یی‌ رژیم‌ دیكتاتوری‌ (فردی‌) بر پایه‌ خشونت‌ و ترور ، ناسیونالیسم‌ افراطی‌، بزرگداشت‌ دولت‌ و امحای‌ نهادهای‌ دموكراتیك‌ و دشمنی‌ آشكار با دموكراسی‌، لیبرالیسم‌ و سوسیالیسم‌ است‌.

رژیم‌ فاشیستی‌

رژیم‌ مبتنی‌ بر محو كامل‌ دموكراسی‌، استقرار دیكتاتوری‌ خشن‌ و بی‌رحم‌ به‌ دست‌ ارتجاعی‌ترین‌ و ماجراجویانه‌ترین‌ گروه‌های‌ درون‌ سرمایه‌داری‌، صاحبان‌ منافع‌ و مالكان‌ بزرگ‌. رژیم‌ فاشیستی‌ به‌ عنوان‌ پایگاه‌ توده‌یی‌ از خرده‌ بورژوازی‌ و كارگران‌ ناآگاه‌ نیز سود می‌برند. این‌ واژه‌ معمولا برای‌ مشخاكردن‌ ویژگی‌های‌ انواع‌ حكومت‌های‌ خودكامه‌،ضد اندیشه‌ها و افكار آزادیخواهی‌، اقتدارگرا،ملی‌گرا، آزادی‌ستیز، ضدسوسیالیستی‌ و مخالف‌ احزاب‌ و نهادهای‌ دموكراتیك‌ به‌ كار می‌ رود. رژیم‌ فاشیستی‌ دارای‌ فلسفه‌ سیاسی‌ اصولی‌ و متجانس‌ نیست‌. رژیم‌های‌ فاشیستی‌ با استفاده‌ از نظریه‌های‌ نژادپرستانه‌، ملی‌گرایانه‌ و در پوشش‌های‌ گوناگون‌ وعوامفریبانه‌ مثل‌ سوسیالیسم‌ ملی‌، دموكراسی‌ ملی‌، ضد سرمایه‌داری‌ یا عالی‌ترین‌ حق‌ حاكمیت‌ و ارتباط‌ با منافع‌ و امنیت‌ ملی‌ می‌كوشند سیاست‌ خارجی‌ تجاوزگرایانه‌ خود را توجیه‌ كنند وماهیت‌ طبقاتی‌ فاشیسم‌ حاكم‌ را پنهان‌ كنند. حامیان‌ اجتماعی‌ فاشیسم‌ را در دوره‌ بین‌ دو جنگ‌ جهانی‌ اول‌ و دوم‌ عمدتا گروههای‌ نظامیان‌، طبقه‌ متوسط‌ یا خرده‌ بورژوازی‌ و كارگران‌ ناآگاه‌ تشكیل‌ می‌دادند كه‌ از برهم‌خوردن‌ نظم‌ اجتماعی‌ و بحران‌های‌ اقتصادی‌ و رشد جنبش‌ سوسیالیستی‌ به‌ هراس‌ افتاده‌ بودند.

بنیتو موسولینی‌

بنیتو موسولینی‌ بنیانگذار مكتب‌ فاشیسم‌ و دیكتاتور ایتالیا در سال‌ ۱۸۸۳ در خانواده‌ فقیری‌ در شمال‌ ایتالیا به‌ دنیا آمد. وی‌ در سال‌ ۱۹۰۲ برای‌ فرار از خدمت‌ نظام‌ به‌ كشور همسایه‌ ایتالیا، سویس‌، گریخت‌ و دو سال‌ بعد كه‌ به‌ ایتالیا بازگشت‌ یك‌ جوان‌ سوسیالیست‌ انقلابی‌ شده‌ بود. موسولینی‌ فعالیت‌های‌ سیاسی‌ خودرا با نوشتن‌ مقالات‌ تند و انقلابی‌ در روزنامه‌های‌ سوسیالیست‌ آغاز كرد و در سال‌ ۱۹۱۲ سردبیری‌ روزنامه‌ سوسیالیست‌ «آوانتی‌» چاپ‌ میلان‌ را به‌ عهده‌ گرفت‌. در سال‌ ۱۹۱۴ كه‌ جنگ‌ اول‌ جهانی‌ آغاز شد موسولینی‌ از مخالفان‌ سرسخت‌ شركت‌ ایتالیا در این‌ جنگ‌ بود، ولی‌ در سال‌ ۱۹۱۵ ناگهان‌ تغییر عقیده‌ داد و با این‌ اعتقاد كه‌ اگر ایتالیا در جنگ‌ شركت‌ نكند در پایان‌ جنگ‌ سرش‌ بی‌كلاه‌ خواهد ماند داوطلبانه‌ وارد جنگ‌ شد و مدت‌ ۱۸ ماه‌ با درجه‌ سرجوخه‌ در ارتش‌ ایتالیا خدمت‌ كرد و پس‌ از مجروح‌ شدن‌ وی‌ در سال‌ ۱۹۷۷ به‌ میلان‌ بازگشت‌. موسولینی‌ در اواخر این‌ سال‌ روزنامه‌ جدیدی‌ را با عنوان‌ «ایل‌ پوپولودیتالیا» یا «مردم‌ ایتالیا» تاسیس‌ كرد و این‌ بار با یك‌ چرخش‌ ۱۸۰ درجه‌یی‌ در عقاید سابق‌ خود به‌ تبلیغ‌ افكار تند ناسیونالیستی‌ پرداخت‌. با پایان‌ جنگ‌ و نارضایی‌ مردم‌ ایتالیا از اینكه‌ با وجود تحمل‌ تلفات‌ و خسارات‌ فراوان‌ نصیبی‌ نبرده‌اند، موسولینی‌ هم‌ به‌ جمع‌ ناراضیان‌ پیوست‌ و روزنامه‌ او به‌ سخنگوی‌ مردم‌ ناراضی‌ وسربازان‌ از جنگ‌ برگشته‌ تبدیل‌ شد. موسولینی‌ در سال‌ ۱۹۱۹ گروه‌ فاشیستی‌ خود را به‌ نام‌ «فاسیودی‌كومبا تیمنتو» یا گروه‌ رزمنده‌ تشكیل‌ داد و چندصد نفر از اعضای‌ اولیه‌ این‌ گروه‌ با پیراهن‌های‌ سیاه‌ به‌ صورت‌ یك‌ گروه‌ ضربت‌ نظامی‌ تجهیز شدند. گروه‌ فاشیستی‌ موسولینی‌ در نخستین‌ تجربه‌ خشونت‌آمیز خود اداره‌ روزنامه‌ سوسیالیست‌ آوانتی‌ یعنی‌ همان‌ روزنامه‌یی‌ را كه‌ موسولینی‌ خود زمانی‌ سردبیری‌ آن‌ را به‌ عهده‌ داشت‌ مورد حمله‌ قرار دارد و آن‌ را تخریب‌ كرد. حزب‌ فاشیست‌ موسولینی‌ در انتخابات‌ سال‌ ۱۹۲۱ ایتالیا ۳۵ كرسی‌ در پارلمان‌ به‌ دست‌آورد و خود موسولینی‌ از شهر كارگری‌ میلان‌ به‌ نمایندگی‌ پارلمان‌ انتخاب‌ شد. حزب‌ فاشیست‌ ایتالیا با اینكه‌ یك‌ اقلیت‌ كوچك‌ پارلمانی‌ بیش‌ نبود، به‌ پرسروصداترین‌ گروه‌ پارلمان‌ ایتالیا تبدیل‌ شد و موسولینی‌ با استفاده‌ از وحشت‌ روزافزون‌ سرمایه‌داران‌ و صاحبان‌ صنایع‌ ایتالیا از قدرت‌ یافتن‌ نیروهای‌ چپ‌، كمك‌های‌ مالی‌ قابل‌توجهی‌ از آنها دریافت‌ داشت‌ وگروه‌های‌ ضربت‌ او با اونیفورم‌ سیاه‌ و سلاح‌های‌ سرد با كامیون‌ به‌ مراكز احزاب‌ و اتحادیه‌های‌ چپ‌ و روزنامه‌های‌ آنها ریخته‌ و آنها را پس‌ از غارت‌ به‌ آتش‌ می‌كشیدند. گروه‌های‌ ضربت‌ فاشیست‌ سپس‌ به‌ ترور رهبران‌ مخالف‌ پرداختند و نه‌ فقط‌ مراكز احزاب‌ و اتحادیه‌های‌ چپ‌، بلكه‌ خانه‌ های‌ رهبران‌ این‌ احزاب‌ و اتحادیه‌ها را نیز مورد حمله‌ قرار داده‌ و آنها را به‌ قتل‌ می‌رساندند. مهمترین‌ عامل‌ موفقیت‌ موسولینی‌، كه‌ زمینه‌ را برای‌ به‌قدرت‌ رسیدن‌ او فراهم‌ ساخت‌ نفوذ گروه‌ فاشیستی‌ اودر ارتش‌ و پلیس‌ ایتالیا بود. در اوایل‌ سال‌ ۱۹۲۲ قدرت‌ فاشیست‌ها روزبه‌روز در حال‌ افزایش‌ بود و همزمان‌ با قدرت‌ یافتن‌ آنها نیروهای‌ نظامی‌ و انتظامی‌ هم‌ عملا با فاشیست‌ها همكاری‌ می‌كردند. گروه‌های‌ چپ‌ در نتیجه‌ یورش‌ های‌ پی‌درپی‌ فاشیست‌ها به‌ مراكز و اجتماعات‌ آنها به‌ كلی‌ فلج‌ شده‌ بودند و حتی‌ نمایندگان‌ آنها در پارلمان‌ تامین‌ جانی‌ نداشتند.احزاب‌ لیبرال‌ و پوپولیست‌ هم‌ با اینكه‌ دولت‌ و اكثریت‌ پارلمان‌ را در اختیار داشتند بر اؤر اختلافات‌ داخلی‌ خود بشدت‌ تضعیف‌ شده‌ و عملا كنترل‌ امور را از دست‌ داده‌ بودند، بطوری‌ كه‌ چند ماه‌ از سال‌ بحرانی‌ ۱۹۲۲ را ایتالیا فاقد یك‌ دولت‌ مسوول‌ بود. موسولینی‌ در چنین‌ شرایطی‌ موقعیت‌ را برای‌ به‌ دست‌ گرفتن‌ قدرت‌ مناسب‌ تشخیا داد و روز ۲۴ اكتبر سال‌ ۱۹۲۲ به‌ كلیه‌ اعضای‌ حزب‌ فاشیست‌ در سراسر ایتالیا فرمان‌ آماده‌باش‌ داد.از فردای‌ آن‌ روز به‌ فرمان‌ موسولینی‌ تظاهراتی‌ در سراسر ایتالیا برپا شد و به‌ دنبال‌ آن‌ فرمان‌ حركت‌ به‌ سوی‌ رم‌ صادر گردید. ده‌ها هزار نفر از نقاط‌ مختلف‌ ایتالیا راهپیمایی‌ به‌ سوی‌ رم‌ را آغاز كردند و موسولینی‌ كه‌ خود در میلان‌ رهبری‌ عملیات‌ را به‌ عهده‌ داشت‌ شرایط‌ خود را برای‌ به‌ دست‌ گرفتن‌ قدرت‌ به‌ رم‌ ابلاغ‌ كرد.


شما در حال مطالعه صفحه 1 از یک مقاله 2 صفحه ای هستید. لطفا صفحات دیگر این مقاله را نیز مطالعه فرمایید.