شنبه, ۲۹ دی, ۱۴۰۳ / 18 January, 2025
مجله ویستا

تجربه‌ای نو در کنار بازیگران مطرح


تجربه‌ای نو در کنار بازیگران مطرح

این فیلم برایم تجربه‌ای نو در کنار بازیگران مطرح و نام‌آشنا بود. هر فیلمی تجربه خاص خودش را دارد. حضور بازیگران حرفه‌ای حین کار انرژی مضاعفی به من می‌داد و اتفاق خوبی برایم …

این فیلم برایم تجربه‌ای نو در کنار بازیگران مطرح و نام‌آشنا بود. هر فیلمی تجربه خاص خودش را دارد. حضور بازیگران حرفه‌ای حین کار انرژی مضاعفی به من می‌داد و اتفاق خوبی برایم بود. این دوستان فقط به عنوان بازیگر با این فیلم همکاری نمی‌کردند بلکه با جان و دل در این پروژه حضور پیدا کردند، بخصوص پرویز پرستویی که حین ساخت این فیلم، کمک‌های زیادی به من کرد. مطمئناً اگر این دوستان در فیلم حضور نداشتند و همکاری لازم را انجام نمی‌دادند، فیلم کیفیت کنونی را نداشت.

«سیزده ۹۵» ماحصل یک کار گروهی در جهت تولید یک فیلم استاندارد، داستانگو و مورد توجه مخاطب بود. از استاد جمشید مشایخی به دلیل حضور صمیمانه و انرژی مثبتی که به گروه دادند، کمال تشکر را دارم. حضور یک تهیه‌کننده حرفه‌ای به نام جواد نوروزبیگی باعث شد در زمینه انتخاب بازیگران به خواسته‌هایم برسم به‌طوری که سه نسل بازیگری ایران به بهترین شکل در این فیلم عرض اندام کرده‌اند.

«سیزده ۹۵» فیلمی اجتماعی و امروزی است که در پس‌زمینه آن موضوع دفاع مقدس مطرح می‌شود. فیلم، داستان امروز آدم‌های جنگ را مطرح می‌کند. در تمام فیلمهایم مخاطب برایم مهم است؛ برخی فیلمهایم به دلیل نگرش و دیدگاه مسئولین فرهنگی و سیاست‌های غلط اکران، مهجور ماندند اما موقعی که فیلم توسط مخاطب دیده می‌شود ارزش‌های آن آشکار می‌شود. مردم از دیدن فضاهای تکراری و کلیشه‌شده آثار این روزها خسته شده‌اند؛ باید توجه داشته باشیم که سینما در وهله اول هنر است تا صنعت و باید وجوه زیباشناسانه آن مورد توجه قرار گیرد تا اسباب ارتقای صنعت سینما فراهم آید.

دردسرهای ساخت فیلم جنگی

در حین ساخت «سیزده ۵۹» امکانات محدودی داشتیم. برای فیلمبرداری تنها گزینه پیشرو شهرک سینمایی دفاع مقدس بود؛ در شهرک سینمایی دفاع مقدس نیز وضعیت ادوات و تجهیزات نظامی محدود است و اغلب اسلحه‌ها عمر چند دهه‌ای دارند و در عمل کارایی ندارند و به غیر از سه عدد تانک که آنها را هم باید به زور هل دادن روشن کرد و چند اسلحه ژ- ۳ که در حین شلیک، گلوله در داخل خشاب آنها گیر می‌کند و باید کلی کلنجار رفت تا اسلحه آماده شلیک شود با امکانات دیگری مواجه نیستیم. ضمن اینکه در گوشه گوشه شهرک سینمایی دفاع مقدس مظاهر شهری هم دیده می‌شود و اصلاً نمی‌شود جای دوربین را به دلخواه تغییر داد و می‌بایست با زوایای محدود دوربین کار کرد. حتی در استفاده از هنرور تخصصی در زمینه فیلم‌های جنگی نیز با کمبود روبه‌رو هستیم. در اغلب فیلم‌ها گروه تدارکات می‌روند و یک عده کارگر ساختمانی را برای استفاده از صحنه‌های شلوغ استخدام می‌کنند! استفاده از این نوع آدم‌های غیرمتخصص باعث بروز اتفاقات ناگوار می‌شود و حاضر کردن این نوع هنرورها و قابل باور بودنشان برای مخاطبی که فیلم را نگاه می‌کند کار دشواری است. باید در نظر داشته باشیم صحنه‌های انفجار و اسپیشیال افکت سینمای ایران برخلاف سایر نقاط دنیا واقعی است و در عین حال بسیار خطرناک! و بارها شاهد آسیب دیدن عوامل سرصحنه فیلم‌های جنگی بوده‌ایم. خود من در حین ساخت فیلم «جایی نزدیک آسمان» سابقه اصابت ترکش را دارم و در حین کار علاوه بر خودم عاطفه رضوی و حبیب دهقان‌نسب هم حین بازی از اصابت ترکش‌ها در امان نبودند و اگر خدا کمک نمی‌کرد دچار آسیب‌های جدی‌تر جسمانی می‌شدیم.