تلویزیون از کودکان نابغه نمی سازد

زمان در سالهای اولیه زندگی یک کودک ارزش زیادی دارد، او هر چه شما انجام دهید را تماشا می کند و می آموزد این ادعا همیشه خوب به نظر می رسد، کودک را جلوی ویدئو یا تلویزیون بنشانید، …

زمان در سالهای اولیه زندگی یک کودک ارزش زیادی دارد، او هر چه شما انجام دهید را تماشا می کند و می آموزد این ادعا همیشه خوب به نظر می رسد، کودک را جلوی ویدئو یا تلویزیون بنشانید، سپس در زمان کوتاهی او حرف زدن را یاد میگیرد و باهوش تر از بچه ی همسایه می شود. در آخرین مطالعات انجام شده بروی تاثیر برنامه های محبوب تلویزیونی بر کودکان، به نظر می رسد این امر بیشتر از آنکه خوب باشد، مضر است و حتی ممکن است در کودکان تاخیر تکلم ایجاد کند.

بر طبق این تحقیقات، با گذراندن هر ساعت در روز پای دی وی دی یا ویدئو، کودکان ۶ تا ۸ لغت کمتر از نوزادانی که هرگز ویدئو تماشا نکرده اند، یاد می گیرند. این محصولات قویترین اثر مخرب را بروی کودکان ۸ تا ۱۶ ماهه که در سنی هستند که می خواهند مهارتهای حرف زدن را یاد بگیرند، دارد. بطور کلی مهارتهای تکلم در آنها نسبت به بقیه ۱۰ درصد کاهش می یابد.

با این حساب تلویزیون و ویدئوها، پیشرفت کودکان را عقب می اندازند، کودکان نیاز به ارتباط دوطرفه و رو در روی واقعی دارند. این تعامل هرگز از طریق پرده تلویزیون به دست نخواهد آمد. و حتی منجر به اختلال در دوران شکل گیری ارتباطات مغزی آنها می شود.

در یک نمونه واقعی مشخص شد کودکان بیشتر و سریعتر از یک فرد بومی واقعی روبرویشان یاد می گیرند تا اینکه همان فرد بصورت ویدئویی و از پشت مونیتور با آنها صحبت کند.

در سال ۱۹۹۹ پیشنهادی جدی مطرح شد که هیچ کودک زیر ۲ سالی تلویزیون تماشا نکند، به جای آن پدر و مادر از کتاب یا قصه هایی که خودشان بلدند، روزانه برای کودک بخوانند تا بسرعت مهارتهای زبانی اش افزایش یابد.

در واشینگتون برنامه های ویدئویی برای کودکان طراحی می شود که به والدین قول می دهد تا رشد زبانی کودک را تسریع بخشد، اما محققان می گویند این وعده ها حقیقت ندارد و یک برنامه تلویزیونی که بسرعت ویرایش و پخش می شود و مدام صحنه هایش عوض می شود، هیچگاه جای ارتباط کودک و والدین را نخواهد گرفت.

متاسفانه بسیاری افراد بر این باورند که شبیه سازی چیز مناسبی است پس هرچه بیشتر، بهتر!!، یک شبیه سازی همگانی برای همه کودکان مطمئنا راه درستی برای تربیت و یادگیری در آنها نیست. ذهن کودک حتی سطوح بالاتری را در ذهن خود شبیه سازی می کند و به دنیای خلق شده در تلویزیون عادت می کند، آن را نرمال پنداشته و در زندگی واقعی نیز همان انتظار را دارد، این ممکن نیست و ارتباط آنها با دنیای بیرون به مشکل برخواهد خورد.

این مطالعات در انتها می افزاید، تکثیر محصولات تصویری برای کودکان در آینده چیز با ارزشی را از شما و کودک خواهد گرفت و آن ارتباط است. زمان در سالهای اولیه زندگی یک کودک ارزش زیادی دارد، او هر چه شما انجام دهید را تماشا می کند و می آموزد. پس تلویزیون را کنار نهاده و با آنها صحبت کنید! کودک گوش خواهد کرد.