یواش یواش، نان لواش

از اسمش هم معلوم است که نان پرطرفداری بوده و هست، چون آنقدر خوشمزه بوده که خورنده‌اش، آن را دولپی می‌خورده، برای همین مدام به او می‌گفته‌اند: «یواش... یواش...» و به مرور زمان به لواش …

از اسمش هم معلوم است که نان پرطرفداری بوده و هست، چون آنقدر خوشمزه بوده که خورنده‌اش، آن را دولپی می‌خورده، برای همین مدام به او می‌گفته‌اند: «یواش... یواش...» و به مرور زمان به لواش تغییر نام پیدا کرده. حتی از نام این نان برای فروختن خوردنی‌های دیگر هم استفاده کرده‌اند مثل لواشک که در حقیقت بهره‌برداری از محبوبیت نان لواش است.

ضمن این‌که در روایت دیگری است که نوع خوش‌پخت و داغ این نان، آنقدر خوشمزه است که با لب‌های طرف بازی می‌کند و اصلا به آن «لباش» می‌گفته‌‌اند که الان به دلیل برخی مسائل به لواش تغییر نام یافته. لواش برعکس بقیه نان‌ها، یک نان مردمی است و پخت سریع و آسانی دارد.

کافی است آب، آرد، خمیرمایه و نمک را با هم قاطی کنید و روی یک سینی داغ بگذارید تا لواش شما آماده شود. جالب اینجاست که حتی نوع خشک‌شده لواش هم خواهان زیادی دارد و مثل بقیه نان‌ها نیست که نوع مانده‌اش، کپک‌زده و بی‌مصرف باشد و سر از سطل زباله دربیاورد.

نان خشک لواش برای مسافرت‌ها و غذاهای سنتی مثل دیماج کاربرد زیادی دارد و در برخی نسخ قدیمی گفته شده معنای دیگر لواش این است که حتی لاشه آن هم خوردنی است. برخی منتقدان غرض‌ورز می‌گویند این نان به درد تلیت آبگوشت نمی‌خورد که نشانه حسادت آنهاست، چون لواش نانی برای تمام فصول و نسول (نسل‌ها) است؛ یک نان نازک، جمع و جور و خودمانی و بدون ادا و اصول که قدمتی به بلندای تاریخ دارد.

احسان ناظم‌بکایی