ایران قعرنشین جدول سرعت اینترنت

رقابت بر سر سرعت اینترنت در دنیا به مرز ۵۰ مگابایت بر ثانیه رسیده است و ایران هنوز بر حداکثر سرعت ۵۱۲ کیلوبایت پافشاری می کند

رقابت بر سر سرعت اینترنت در دنیا به مرز ۵۰ مگابایت بر ثانیه رسیده است و ایران هنوز بر حداکثر سرعت ۵۱۲ کیلوبایت پافشاری می‌کند.

شاهد این رقابت تنگ و سخت را می‌توان در بروز و ظهور عرصه سرعت‌سنج‌ها نیز یافت که کشورها نسبت به راه‌اندازی سنجشگرهای ملی و بین‌المللی اقدام کرده‌اند تا توسعه‌یافتگی خود را در این زمینه نیز به منصه ظهور بگذارند.

رقابت در بازار سرعت‌سنج‌های اینترنت و خودنمایی کشورها در عرصه عرضه پهنای باند هر روز بیشتر می‌شود و در این میان تلاش دولت‌ها برای افزایش دسترسی هر روز رو به تزاید است.

طبق گزارشی از سرویس نت ایندکس یا همان شاخص شبکه در این رقابت جمهوری لتونی توانسته کره جنوبی را با همه سرعت فیبرهای نوری‌اش پشت سر بگذارد و سردمدار بیشترین سرعت دسترسی به اینترنت باشد.

عـددهای ذکـر شده در این جدول که از میان ۱۷۰ کشور دارای سرویس اینترنت پرسرعت به دست آمده نیز در نوع خود بسیار جالب توجه است. به‌طوری‌که صدرنشین این جدول درحالی با سرعت ۳۳/۳۲ مگابیتی حایز این امتیاز شده که ایران با سرعت ۰/۵۳ مگابایتی قعرنشین این جدول شده است.

این رده‌بندی بر پایه میلیون‌ها تست جدیدی که در مدت ۳۰ روز انجام شده، سرعت بارگذاری در ۱۷۰ کشور دنیا را طبقه‌بندی کرد که در این طبقه‌بندی ایران، در رتبه ۱۷۰ ایستاده است.

این ارزیابی‌ها بر اساس سرعت پایه مگابیت بر ثانیه و در مدت ۳۰ روز و در شرایطی که فاصله میان سرور و مشتری کمتر از ۳۰۰ مایل (در حدود ۴۸۲ کیلومتر) بود، انجام شد و نشان داد نه تنها ایران از نظر سرعت بارگذاری در رتبه آخر از میان ۱۷۰ کشور قرار گرفته است، بلکه در سطح داخلی، سرعت بارگذاری در تهران با جمعیتی در حدود ۱۲ میلیون نفر کمتر از سرعت بارگذاری شهرهایی چون بابل و کرج است.

درحالی که متوسط سرعت دانلود در جهان ۹/۰۴ مگابایت بر ثانیه و متوسط سرعت آپلود آن ۳/۰۷ مگابایت بر ثانیه است، متوسط سرعت دانلود در ایران تنها ۰/۵۳ مگابیت بر ثانیه و متوسط سرعت آپلود آن ۰/۲۵ مگابیت بر ثانیه است. سرعت‌هایی که به‌رغم اعداد نیش‌دار آنها هنوز هم کاربران ایرانی بابت آن گلایه‌ای ندارند.

در این میان بیشترین سرعت دانلود با ۳۳/۳۲ مگابایت متعلق به لتونی، ۲۸/۷۴ مگابایت به کره جنوبی و ۲۵/۶۴ به سوئد تعلق دارد و بیشترین سرعت آپلود نیز با ۲۶/۳۹ مگابیت متعلق به کره جنوبی با ۲۳/۶۹ مگابایت به لتونی و با ۱۵/۹۷ به لائوس اختصاص دارد.

ایران از جمله ک شورهایی است که اینترنت در آن چه با سوبسید دولت و چه بدون آن هنوز یک کالای لوکس است و به‌رغم نیاز به حضور آن در سبد هزینه‌های خانوار اما همچنان در ایران به قیمت گزاف فروخته می‌شود به‌طوری‌که قیمت اینترنت یک مگابیتی در جهان تنها ۹/۹۱ دلار معادل حداقل قیمت تعیین شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی بابت اینترنت ۱۲۸ کیلوبایتی است اما اینترنت با پهنای یک مگابیت متوسط ۱۷۶ دلار برای کاربر ایرانی هزینه خواهد داشت.

ایران که در جداول بین‌المللی اقتصاد دیجیتالی نیز قعرنشین است، در جدول سرعت اینترنت نیز بعد از کـشورهایی همـچون بورکـینافـاسـو، سودان، مالی، بولیوی و لبنان قرار دارد که بسیار تاسف‌برانگیز است.

در این میان سازمان فناوری اطلاعات ایران و سازمان تنظیم مقررات ایران نیز با تفاهم‌نامه‌ای که با یکدیگر امضا کردند، نسبت به نصب و راه‌اندازی سرورهای سنجش سرعت داخلی اقدام کردند تا براساس آن وضعیت اپراتورهای داخلی را در زمینه سرعت و کیفیت اینترنت بسنجند.

گرچه انتقادات فراوانی نسبت به این سرورها وجود دارد اما نتایج آنها تنها مورد استفاده کاربران قرار می‌گیرد و هنوز مرجعی برای قضاوت نهادهای مسوول نیستند.

از میان ۲۲ سرور سنجش سرعت نصب شده از سوی سازمان تنظیم مقررات در مناطق مورد نظر خود و سرورهای مستقر در شرکت‌های ارایه‌دهنده اینترنت پرسرعت، تنهایی ۱۰‌تایی‌های برتر کشور در زمینه ارایه سرویس اینترنت پرسرعت استخراج می‌شود که حداقل سرعت آن ۶۴ کیلوبیت و حداکثر سرعت آن ۵۱۲ کیلوبیت است و قابل مقایسه با عددهای جهانی نیست.

از سوی دیگر بهترین قیمت اینترنت در دنیا براساس محاسبه نرخ اینترنت نسبت به سرانه تولید ناخالص داخلی به کشورهای دانمارک، ایسلند و هلند تعلق دارد که به ترتیب با قیمت‌های ۳/۷ دلار، ۳/۳۸ دلار و ۳/۵۶ دلار به کاربران آن فروخته می‌شود.

همچـنین ارزان‌ترین قیمت براساس قیمت اینترنت با سرعت یک مگـابایت بر ثـانیـه به کشورهای بلغارستان، رومانی و لتونی با قیمت‌هایی به ترتیب ۰/۶ دلار، ۱/۰۶ دلار و ۱/۲۰ دلار فروخته می‌شود.

اما قیمت اینترنت در ایران به عوامل مختلفی بستگی دارد به‌طوری‌که انحصار در فروش پهنای باند بین‌الملل، واسطه‌هایی که در مسیر دسترسی قرار دارند و فقدان اراده‌ای برای توسعه دسترسی سریع‌تر از جمله آنها هستند.از سوی دیگر تصمیمات فراقانونی که فارغ از نگاه‌های کارشناسی در این زمینه اتخاذ می‌شوند را می‌توان از دیگر عوامل تاثیرگذاری دانست که قرار است منجر به راه‌اندازی اینترنت بومی شود که در طول سال‌های گذشته با اسامی مختلفی همچون اینتـرنت ملـی، اینترانت کشوری و شبکه ملی اطلاعات نامگذاری شده و نحوه دسترسی به اینترنت را در کشور با تهدیدهایی مواجه کرده و این نگرانی را نیز به‌وجود آورده که ممکن است در رده‌بندی سال‌های آینده که قرار است کاربران ایرانی به اینترانت کشوری با سرعت ۲۰ مگابیت دسترسی داشته باشند، خبری از نام ایران حتی در قعر این جدول رده‌بندی نباشد.

فاطمه ملکی