پیامبر اکرم ص فخر کائنات

ماه مبارک ربیع الاول – ربیع المولود , ماه سرور کائنات , بهترین آفریدگان , حضرت محمد ص , سالار انبیا الهی است

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسأله آموز صد مدرس شد

ماه مبارک ربیع الاول – (ربیع المولود) ، ماه سرور کائنات ، بهترین آفریدگان ، حضرت محمد (ص) ، سالار انبیا الهی است. در این ماه عظیم ، گوهری تابناک از صلب عبدا... و از نسل آل هاشم نزول اجلال می کند و از این واقعه ی بزرگ نه تنها زمینیان بلکه افلاکیان غرق در شور و شادمانی می شوند . روز دوازدهم و به روایتی روز هفدهم ربیع الاول ولادت باسعادت حضرت خاتم الانبیاء محمد بن عبدالله (ص) در مکه معظمه در روز جمعه در وقت طلوع فجر در عام الفیل واقع شد و باعث مزید فضل و شرافت این روز گردید. تولدش ، برکت را به زندگی انسانهای آزاد اندیش و مؤمنان یگانه پرست می بخشد و نوید برچیدن کاخ ظلم و بیدادگری را با فرو ریختن ستونهای ایوان کسری و واژگون شدن تخت پادشاهان آن زمان می دهد .

با میلادش پرستندگان دریاچه ساوه اثری از آب در آن نمی یابند و ستایشگران آتش ، آتشکده فارس را خاموش می بینند ! نوری از جانب سرزمین حجاز به تمامی عالم ساطع می شود تا «جاء الحق و زهق الباطل» تفسیر گردد .

آری آمنه مادر گرامی حضرت محمد (ص) هاتفی را می شنود که او را به زایش بهترین مردم بشارت می دهد و روح عبدا... از تولد چنین پسری خرسند می گردد و براستی که او بهترین خلایق است و بهترین و کامل ترین ادیان را برای بشر به ارمغان آورده تا آدمیان در فراسوی زمین و زمان از خوان رحمتش بهره مند گردند .

تولد ، دوران کودکی ، زمان جوانی ، پیش آمد مقام پیامبری ، خستگی ناپذیری ، تداوم استقامت و به دنبال همه ی این موارد مبارزات قهرمانانه پیامبر عظیم الشأن (ص) ، از جمله سر فصل های زندگی پربار حضرتش را تشکیل می دهد .

مراسم جشن عید ولادت حضرت رسول اکرم (ص) بیشتر از زمان سلاطین عثمانی معمول گردید . روز دوازدهم ربیع الاول ، سلطان عثمانی سلام عام می داد و بزرگان و سران لشکری و کشوری را بار می داد و امام الحرمین یعنی نماینده سلطان در مکه و مدینه به حضور می آمد و شرح ولادت پیامبر (ص) را به نظم می خواند . سپس سلطان از دربار به مسجد ایاصوفیه می رفت و در آن جا نماز عید به جا می آورد و بزرگان کشوری و لشکری را خلعت و انعام عطا می کرد .

در حال حاضر میلاد با سعادت پیامبر نور و رحمت رسول اعظم اسلام در سراسر کشورهای اسلامی به ویژه در کشور عزیزمان ایران ، باشکوهتر و مفصل تر از گذشته بر پا می شود . در بین ترکمن ها در مساجد و حوزه ها در ستایش رسول خدا به مولود خوانی می پردازند و ضیافت می دهند . زبان ما از سخن گفتن از فضایل پیامبر (ص) قاصر است . آن پیامبری که خود را در شاهراه رسالت به حساب نیاورد و برای ابلاغ پیام های مقدس الهی خویشتن را فراموش کرد به موازات این از خودگذشتگی ، تأییدات خداوندی پشتیبان او و صفا و حقیقت یار او بود . ثابت کرد که در مسیر حق می توان به بزرگی رسید و به هدف دست یافت . پیامبر اسلام با نهاد پاک و قلب سلیم خویش ، یک تنه وارد میدان تبلیغ شد و پاکانی تربیت کرد و بار آورد که همانند آنها در تاریخ کمیاب و بلکه نایاب است .

آری تا خود با اخلاق نباشد ، نمی تواند تهذیب اخلاق کند و تا موقعی که به مکارم و بزرگواری ها آراسته نباشد ، میسر نیست که دیگران را به صفات عالی آشنا سازد .. آنچه در وجود یک انسان کامل باید باشد ، در او بود و هر چه بر شرف و آدمیت می افزاید ، در وی به حد اعلی وجود داشت . به تمام معنی بزرگ بود و با همه وجودش ، درس اخلاق به بشر آموخت کلام خدا در قرآن کریم بزرگترین مدالی است که تا ابد بر سینه پر از صفای او می درخشد و او را از همه مخلوقات و ویژگان درگاه خداوند امتیاز می بخشد . «انک لعلی خلق عظیم» - ای پیامبر همانا تو بر پایه ای اخلاقی بزرگ استوار هستی .و او همان پیامبری است که ستوده گشت در آسمانها و زمین و اوست که روزی در دل غار بر انگیخته شد و پروردگارش درباره او فرمود : «ای پیغمبر ما فرستادیم تو را گواه و بشارت دهنده و ترساننده و دعوت کننده به سوی خداوند به اذن او و چراغی نور افشان» .

و روزی دیگر بر فراز صخره ها ، فریاد توحید و حق پرستی و عدالت بر آورد و هم آنان که به واسطه او مورد رحمت قرار گرفته بودند ، آزارش دادند ، تهدیدش کردند ، محاصره اش کردند ، قلبش را آزردند و بر او ستم روا داشتند و در مقابل این همه آزار که از آن قوم دید ، هنگامی که از او خواستند نفرین کند فرمود : «انما بعثت رحمة للعالمین» (این است و جز این نیست مبعوث شدم جهت رحمت برای جهانیان) و عنایتش به آن قوم در مقابل آن همه آزار این دعا بود «بار الها قوم مرا هدایت کن که نادانند».

به جای آنکه عذاب بخواهد ، رحمت می خواست ، آن رحمتی که از آن برتر تصور نمی شود که آن «نعمت هدایت» است .

خداوند سبحان بنده ی محبوبش را به دست خود تربیت کرد ، با گداختن در کوره های فروزان سختی و بلا و تنهایی و غربت و فقر و بی کسی ، با گرفتن پدر و مادر و جدش و قرار دادن این روح لطیف و پاک و مهربان در میان مردمی خشن ، آلوده و سنگدل که حتی به دختران خود رحم نمی کردند و به راستی که محمد (ص) چنان کرامت و بزرگی و راستی از خود نشان داد که لقب «امین» گرفت و آنچنان گوهر وجودش به صیقل تربیت الهی پیراسته شد که لایق مقام شامخ نبوت گردید .

تجربه ناخوشایند قرن گذشته نقطه ضعف های زندگی بشری را آشکار کرده است ، این نقاط ضعف به طور عمده به خلاء معنویت باز می گردد . روگردانی از دین جز جنگ و نفرت و برادر کشی و خشونت و فساد و تباهی ثمری به بار نیاورده است . هزاره سوم بدون تردید هزاره بازگشت انسان دورمانده از اصل خویش به خانه معنوی خود است . انسان به دین نیازمند است تا آسوده شود . بدیهی است در این زمینه حرف اول را آموزه های اسلام و معارف قرآنی می زند . رسول اکرم (ص) آموزگار اول است . او آموزگار دیروز ، امروز و فرداست . او باران رحمت است ، بی مضایقه می بارد . او بر هر کس و هر چه ببارد می رویاند . گبر و مسلمان اگر طالب حیات سالم انسانی اند باید از مائده آسمانی و معنوی او تناول کنند .

فرستنده : مریم شرعی

آلتای قاضی