لحظه های ناب ، غذای روح رابطه و ازدواج شماست

بدون لحظه های ناب ، روح رابطه تان خواهد مرد . به زودی ممکن است بخواهید ناخشنودی را که در رابطه تان وجود دارد نادیده بگیرید و آن را انکار کنید و باز هم باهم بمانید . اما رابطه تان …

بدون لحظه های ناب ، روح رابطه تان خواهد مرد . به زودی ممکن است بخواهید ناخشنودی را که در رابطه تان وجود دارد نادیده بگیرید و آن را انکار کنید و باز هم باهم بمانید . اما رابطه تان دیگر مانند پوسته ای توخالی شده که فقط مثل قراردادی مشترک برای راحتی و فرار از تنهایی شماست .

خلق و تجربه ی لحظه های ناب این نیست که با کسی باشید . لحظه ی ناب آن چیزی است که وقتی باهم هستید بین شما اتفاق می افتد . آن چیزی که بین تان اتفاق می افتد می تواند لحظه ای ناب را رقم بزند .

می توانید از لحاظ فیزیکی و جسمانی در کنار هم باشید امام چنان چه در لحظه ی اکنون نباشید ممکن است از لحاظ روحی و احساسی میلیون ها مایل از هم فاصله داشته باشید . می توانید هنگامی که کیلومترها از هم دورید اما با تلفن باهم صحبت می کنید لحظه ای ناب را رقم بزنید آن هم فقط به این دلیل که موانع و مرزهای میان خودتان را فرو ریخته اید و درونی ترین مکنونات قلبی تان را باهم سهیم شده و در میان گذاشته اید . اکثر روابطی که در اطرافم می بینم از لحظه های ناب محروم اند . آن هم نه به این دلیل که طرفین درگیر رابطه ، یکدیگر را دوست ندارند و به هم عشق نمی ورزند . چرا ، طرفین رابطه یکدیگر را دوست دارند و به هم عشق می ورزند اما نه با آن شدتی که می بایست یکدیگر را دوست بدارند . آن ها به عشق شان این فرصت را که بدون هیچ مزاحمتی ظاهر بشود نمی دهند و در نتیجه لحظه های ناب را با یکدیگر تجربه نمی کنند .

اغلب مردم به رابطه مثل دارایی یا بخشی از مایملاکشان نگاه می کنند . مثلا می گویند "من یک ماشین دارم." "من یک شغل دارم." "من یک زن دارم." گویی رابطه مثل یک شیء شده که باید آن را به دست آورد و بعد از اینکه به آن هدف یعنی به دست آوردن آن شیء رسیدیم دیگر هیچ انرژی و وقتی برایش نمی گذاریم .

ازدواج یک واژه نیست یک فعل است . چیزی نیست که آن را به دست بیاورید . چیزی است که باید آن را انجام بدهید .

ازدواج ، یک حلقه ی ازدواج و یا تکه کاغذی که آن را امضا می کنید و سند ازدواج تان محسوب می شود نیست و یا یک میهمانی و جشن عروسی که از آن به بعد همه ، شما را زن و شوهر می شناسند و یا میهمانی که بیست و پنجمین سالگرد ازدواجتان را جشن می گیرد نیست . ازدواج یک رفتار است . ازدواج نحوه ی عشق ورزیدن به نامزد / همسرتان است آن هم هر روز .

ما به این دلیل از لحظه های ناب فراری هستیم و از آن سرباز می زنیم چون اگر به لحظه های ناب عادت نداشته باشیم می توانند بسیار ترسناک باشند . آیا تا به حال شده تا نیمه شب با کسی که دوستش دارید بیدار بمانید و افکار ، امیدها و آرزوها ، احساسات پنهان و مخفی خود را برای او فاش بکنید ؟

در ابتدا شاید به نظر برسد که فقط باهم مشغول صحبت کردن اید ؛ اما لحظه ای فرا می رسد که چنان با او یکی می شوید و حجاب های میان خودتان را کنار می زنید که ارتباط واقعی میان تان برقرار می شود و چیزی به مراتب بزرگ تر از هر کدام تان به تنهایی ، آفریده می شود . چیزی کاملا ملموس . چیزی که می توانید آن را ببینید . فضایی که هر دویتان باهم آن را پر کرده اید . فضایی مقدس که فقط پس از فاش کردن حقایق کافی درباره ی خودتان ، ایجاد خواهد شد . ناگهان ارتباط و مربوط بودنتان را به مراتب بیش از گذشته احساس می کنید و این چیزی نیست جز یک لحظه ی ناب . به این معنی که وقتی چنین احساسی به شما دست می دهد ، در حال احساس کردن لحظه ای ناب هستید .

ناگهان متوجه می شوید که کنترل خود را از دست داده اید . حدود و مرزهای میانتان از میان برداشته شده اند و موانع دفاعی شما همگی ناپدید گشته اند و به نوعی خود را آسیب پذیر می بینید و از آسیب پذیری خود احساس ناراحتی و معذب بودن می کنید . زیرا ماسک های خود را کنا زده و هویت واقعی و درونی ترین عواطف و احساسات خود را برای شخص دیگری فاش ساخته اید و حریم شخصی و خصوصی تان شکسته شده است .

بسیار مضحک است که تعریف عملی و واقعی عشق نیز همین است . عشق هنگامی ایجاد می شود که اجازه دهید روحتان ، روح معشوق را لمس کند . چنانچه در رها کردن ، مهارت خاصی نداشته باشید از آن لحظه فرار خواهید کرد زیرا می ترسید خود را در آن از دست بدهید . در این لحظه دوست دارید حتی از معشوق و رابطه فاصله بگیرید تا دمی بیاسائید . یا شاید صمیمیت و رابطه را برای همیشه ترک کنید چون می دانید بدون آن لحظه های ترسناک ، آسیب پذیری هرگز به وقوع نخواهد پیوست .

http://delsoookhte.blogfa.com/cat-۲.aspx

توسط پویا روحی علمداری