روایت یک دریاداراز شلیک ناو آمریکایی به ایرباس

به یاد شهدای انفجار هواپیمای ایرانی بر فراز خلیج فارس

خلیج فارس دو بار در طول تاریخ ایران از زمانی که پای استعمار به آن گشوده شد، به پاسداشت مظلومیت و رشادت مردم این سرزمین به رنگ خون درآمد; نخستین بار در دهم اردیبهشت ماه مصادف با بیرون راندن اولین استعمارگران از منطقه جنوب با شهادت بیش از ۸۰۰ سرباز و سردار ایرانی و بار دیگر در ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ با مظلومیت ۲۹۰نفر مسافر بی دفاع هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران از تهران و بندرعباس به مقصد دوبی. دریاردار عیسی گل وردی، یکی از سرداران سپاه و مسئول نیروی دریایی سپاه در زمان انفجار ایرباس از سوی ناو آمریکایی در منطقه دریایی یکم هرمزگان در گفت وگو با ایسنا به بیان خاطراتی از آن روزها پرداخت که بخش هایی از آن را با هم می خواین:دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷، حادثه انفجار هواپیمای مسافربری در خلیج فارس اتفاق افتاد و هواپیمای مسافرتی ایرباس در مسیر پروازی خود بر خلیج فارس مورد اصابت دو فروند موشک ناو وینسنت قرار گرفت. این حادثه در سلسله حوادثی بود که قرار بود در تیرماه رخ دهد و قسمتی از آن اتفاق افتاده بود و قسمتی هم بعدا قرار بود رخ دهد. این اتفاقات به همدیگر وصل هستند و اگر این حادثه را به تنهایی بررسی کنیم، بعضا بیشتر توصیف کرده ایم و با انگیزه های عاطفی با آن برخورد می شود. در واقع در سال ۱۳۶۷، آمریکایی ها مستقیما به نفع عراق وارد جنگ با ما شدند و جبهه دوم جنگ را در خلیج فارس آغاز کردند. اولین کار آن ها درگیری با شناورها و قایق های سپاه و ارتش درمنطقه خلیج فارس بود، کار دیگر جلوگیری از کنترل نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران بود و همچنین چند روز قبل از اینکه به ایرباس حمله کنند، سکوهای نفتی ایران درمنطقه سیری را مورد اصابت قرار دادند; این سکوها در حال سوختن بود که عملیات دوم روی ایرباس را انجام دادند. اینکه آیاحمله به ایرباس اشتباهی و سهوی بود یا نه، دو حالت مختلف است; اگر فرض را بگذاریم که اشتباه کردند، فرضمان غیرمنطقی است اما فرض اینکه آمریکایی ها دنبال این بودند که هر اقدامی کنند تا جبهه دوم جنگ را به نفع صدام حسین هدایت کنند، عملی تر است و در واقع می خواستند به حرکت های جمهوری اسلامی که می رفت خطری برای سیاست های آمریکا در منطقه خاورمیانه باشد، خاتمه بدهند. به همین جهت در مرحله دوم کار وارد اقدام برای زدن هواپیما شدند. به دلایل متعددی ما مطمئن هستیم که این هواپیما از روی علم و آگاهی توسط نیروهای آمریکایی مورد اصابت قرار گرفته است و نه از روی جهل زیرا غیرمنطقی است، دلایل ما متعدد است. جثه و بزرگی هواپیما، کریدور پروازی، روتین بودن و برنامه ریزی شده بودن این پرواز از دلایل ماست که در دنیای امروز حتی مترو و ماشین ها را نیز کنترل می کنند، چه برسد به خطوط پروازی و کشتی رانی. به همین جهت مسیر و ساعت پرواز و سیستم های جست وجو کننده مثل سیستم الکترونیک، برای تشخیص سرعت و جثه هواپیما، حتی نوع مانور هواپیما را معین می کنند و نشان می دادند که هواپیما مسافربری است. از جمله دلایل دیگر برای اثبات عمدی بودن این اقدام این است که منطقه ای که هواپیما در آن پرواز کرده، منطقه جنگی نبوده است. منطقه جنگ، منطقه جنوب غربی و غرب کشور ما بوده است و منطقه خلیج فارس در حدود ۱۲۰۰ کیلومتر فاصله داشته است. منطقه هرمزگان، منطقه یکم دریایی بود و ناو در ۹ مایلی جزیره قشم مستقر شد، در صورتی که دریای سرزمینی ما ۱۲ مایل است. هر مایل دریایی نزدیک دو کیلومتر است و در واقع سه مایل ناو به آ ب های ما تجاوز کرده بود و در جنوب شرقی جزیره هنگام مستقر شده بود که در همان حین کشتی های سپاه به آن نزدیک می شدند که این پرواز صورت گرفت و مسیر آن از بندرعباس به دوبی بود. در روی جزیره قشم و نزدیک جزیره هنگام، هواپیما مورد اصابت قرار گرفت، یعنی نزدیک جزیره لارک و تکه های هواپیما به دلیل سرعت اولیه اش در همین منطقه پخش شد. به تمام این دلایل، ما می دانیم که آمریکایی ها عالمانه به این هواپیما تجاوز کردند نه جاهلانه و فرض جاهلانه بودن این اقدام یک ادعای بیهوده است. ادعای پرواز همزمان یک فروند جنگنده با پرواز هواپیمای مسافربری نیز که برخی مطرح کرده اند نیز شایعه است. اصلا این حادثه وجود نداشته و فرودگاه بندرعباس امکان بلندکردن دو پرواز همزمان را نداشته است. به تمام دلایلی که گفتم مسلم بود که هواپیما، مسافربری است و قطعا ناو وینسنت این مساله را تشخیص داده است. دو موشک در آن شرایط از روی باند بلند شده است; محل ناو وینسنت در نزدیکی جزیره هنگام بود و هواپیما در نزدیکی جزیره لارک و قشم مورد اصابت قرار گرفت که در این محل هواپیما کمتر از ۲۰ کیلومتر پرواز کرده بود. من در صحنه حضور نداشتم به من اطلاع دادند که اتفاق رخ داده است و به سرعت نیروهای امداد و نجات و شناورهای کشتی در منطقه حاضر شدند و هلیکوپترهای ارتش و شناورهای سپاه حاضر و دنبال جمع آوری جنازه ها بودند زیرا تمام جنازه ها بر اثر فشار بالای جو و انفجار، قبل از رسیدن به سطح آب از بین رفته بودند و هواپیما شرایط این را نداشت که سقوط کند; هواپیما در هوا تکه تکه شد. این فعالیت ها قسمتی از کنترل خلیج فارس و درگیری با شناورهای کشتی سپاه بود یعنی کنترل کردن شناورهایی که به مقاصد بندر امام (ره) و بوشهر می رفتند. بعد از این مرحله می بینید که اقدامات دیگری مثل عملیات منافقین در مرصاد و حمله مجدد عراق بعد از پذیرش قطعنامه ایران توسط عراق به منطقه جنوب رخ می دهد. بعد از مدت کوتاهی قطعنامه را پذیرفتیم و در واقع تمام این فشارها به این دلیل بود که جمهوری اسلامی را از جنگ منع کنند. آمریکایی ها در این بحث هدف دیگری هم داشتند; آنها می خواستند به جمهوری اسلامی نشان دهند که ماجراجو هستند و هر اقدامی انجام می دهند تا این جنگ در این زمان خاتمه پیدا کند.