۱۸ اکتبر ۱۹۵۱ ـ ترور لیاقت علی خان ـ ریشه مسائل پاکستان ـ ابتکار لندن برای جا انداختن لیاقت علی در دل ایرانیان!

لیاقت علی خان نخست وزیر و وزیر دفاع وقت پاکستان در این روز در سال ۱۹۵۱ " شهید ملت" اعلام شد. وی که پس از درگذشت محمدعلی جناح رهبری حزب مسلم لیگ را به دست گرفته بود، ۱۶ اکتبر ۱۹۵۱ …

لیاقت علی خان نخست وزیر و وزیر دفاع وقت پاکستان در این روز در سال ۱۹۵۱ " شهید ملت" اعلام شد. وی که پس از درگذشت محمدعلی جناح رهبری حزب مسلم لیگ را به دست گرفته بود، ۱۶ اکتبر ۱۹۵۱ در یک اجتماع این حزب در باغ ملی راولپندی به دست یک افغان تبار (پشتون) به نام «سعد اکبر ببرک» از طایفه زدرانی هدف دو گلوله قرار گرفت و کشته شد. وی به همانگونه و در همانجا ترور شده بود که ۵۶ سال بعد (۲۷ دسامبر ۲۰۰۷) بی نظیر بوتو کشته شد (در باغ ملی راولپندی و در اجتماع مردم). لیاقت علی خان نخستین رئیس دولت پاکستان متولد هند و فارغ التحصیل دانشگاه آکسفورد انگلستان و یک انگلوفیل بود. وی که فرزند یک نوّاب (زمیندار) پنجابی بود و عنوان «نوّابزاده» داشت در تقسیم هندوستان به دو کشور هند و پاکستان در سال ۱۹۴۷، نقش اساسی داشت که نحوه تقسیم و روش این کار، یک مسئله جهانی بوجود آورده است. لیاقت علی خان از دهه ۱۹۳۰ از فعالان «مسلم لیگ همه هند» بود که برای تجزیه هندوستان تلاش می کرد. وی فردی ضد کمونیست بود و در طول حکومت خود نه تنها از سرکوب حزب کمونیست پاکستان خودداری نکرد بلکه به شوروی هم سفر نکرد. طرح کوچانیدن مسلمانان هند به پاکستان که خالی از دشواری و مسئله سازی نبود از لیاقت علی خان بود. پشتونها با وی که بر «خط سال ۱۸۹۳دوراند» صحه گذارده و نیمی از مناطق پشتون نشین افغانستان را ضمیمه پاکستان کرده بود دشمنی داشتند که این خصومت قومی هنوز ادامه دارد و ریشه مسائل وزیرستان و ایالت سرحد از همینجا بوده است. مسئله ایالتهای پشتون (پاتان نشین) پاکستان تا امروز ادامه داشته و روز به روز وخامت بیشتری می یابد. طالبان در همین مناطق آموزش نظامی دیده بودند. لیاقت علی خان پسر رستم علی خان نوّاب و از آریستوکراتهای پنجاب که هنگام مرگ ۵۵ ساله بود در دوم اکتبر سال ۱۸۹۶ به دنیا آمده بود. لیاقت علی و پدرش خود را از خاندان «نوشروانی = نوشیروانی های پارسی = ساسانیان» می دانستند که مطبوعات وقت تهران (احتمالا تحت نفوذ لندن) این موضوع را بزرگ کرده و این خانواده را در دل ایرانیان جا انداخته بودند و در نتیجه روابط دولت ایران با دولت لیاقت علی خان حسنه بود.