آری, آری, زندگی زیباست

هیچ فکر کرده اید که بنیان و اساس اکثر خستگی ها و بی حوصلگی هایتان را باید در خودتان جست وجو کنید

هیچ فکر کرده‌اید که بنیان و اساس اکثر خستگی‌ها و بی‌حوصلگی‌هایتان را باید در خودتان جست‌وجو کنید؟ آیا می‌دانید که اگر احساس خوب، و حال و هوای دلچسب و گوارایی ندارید، قبل از هر چیز باید آن را در نگاه و نگرش خود نسبت به خود، دیگران و زندگی، جست‌وجو کنید؟ اگر بلی، پس نیمی از راه را پیموده‌اید، و اگر نه، برخیزید و از نو شروع کنید، که هیچ‌گاه برای خوب زندگی کردن دیر نیست، در این مقاله با گام‌های حرکت به سمت شادابی و شادی و کسب احساس رضایت و سربلندی بیشتر آشنا می‌شویم.

● بحث و بررسی:

تلاش برای شناخت رویکرد و نگرش خود از این‌جا شروع می‌شود که قرار بر این نیست که هیچ‌کس مثل هیچ‌کس باشد زیرا همه انسان‌ها منحصر به فرد هستند بنابراین چه کسی گفته است که باید همانند دیگران باشید؟ آنگاه که این مساله را درک کردیم که نه قرار است کسی مثل من باشد و نه من مثل کسی باشم، از اینجا‌ست که باید در راستای تغییر نکات و نقاط مبهم و تیره رویکرد و نگاه خود نسبت به همه چیز، اقدام مصممانه به عمل آوریم، برای دستیابی به این امر بسیار مهم و مشکل ولی در عین حال امکان‌پذیر، باید الگوهای تعریف شده خود را مورد بازبینی، بررسی و کنکاش قرار داده و در جهت حذف و یا زیر و رو کردن آنهایی که مانع خوش‌بینی، مثبت‌نگری و زندگی سرشار و شوق‌آفرین شما می‌شوند، اقدام به عمل آورید، برای انجام عملیات «بهبود و بازسازی» خود:

۱) به دیگران احترام بگذارید ولی از آنها تقلید نکنید.

۲) به خودتان احترام بگذارید ولی به غرور، خودبینی و خودخواهی کشیده نشوید.

۳) برای اینکه به کسی اجازه ندهید به حیطه شخصی- شخصیتی شما تعرض کند، اصول و حدود تعریف شده و قانونمند را مراعات کنید.

۴) خود را در هیچ چارچوب و کلیشه‌ای (به جز چارچوب‌های اخلاقی- انسانی) قرار ندهید تا اینکه بتوانید خودتان باشید، ابراز وجود کنید و عظمت خود را دریابید.

۵) همیشه و در همه حال با «چرا» زندگی کنید، چرا باید چنین کنم و چرا باید چنان نکنم، به عبارت دیگر خود را قانع کنید تا اینکه با عزم راسخ‌تر و جدی‌تر حرکت کنید.

چون به مقدمات ذکر شده، عمل کردید به تدریج می‌توانید سوراخ‌‌هایی را در دیوار بلند و قطور دلتنگی و تیرگی ایجاد کرده و از هر کدام از سوراخ‌های ایجاد شده، جهانی شاداب‌تر و اصولی‌تر را مناظره کنید، اینک با توجه به درک تفاوت‌ها و شناخت اینکه برای دستیابی به زیبایی‌ها و ظرافت‌های زندگی، هر کوشش و تلاشی می‌ارزد به این نتیجه سرشار از پویایی و تغییر و تحول می‌رسید که:

آنقدر زیباست این بی‌بازگشت

کز برایش می‌توان از جان گذشت

و اکنون که می‌خواهید که خوب زندگی کنید، ایده‌آل زندگی کنید، به‌طوری که حتی حاضرید از جان خود مایه بگذارید.

شروع کنید، برای دستیابی به خوبی‌ها و نیکی‌ها و تدارک یک زندگی دوست‌داشتنی برای خودتان:

الف) به دوردست‌ها نگاه کنید و نه تنها به چیزهای کوچک و بی‌اهمیت نگاه نکنید بلکه سعی کنید «اصلا آنها را نبینید»، بدون کمترین تردید، شادی را هسته مرکزی زندگی خود قرار دهید.

ب) گله نکنید، نه از خودتان و نه از هیچ‌کس و هیچ‌چیز دیگر.

ج) از آنچه که آرامش شما را سلب می‌کند، دوری کنید، هرچیز و هر کس که باشد.

د) در محیطی کار کنید و در فضایی زندگی کنید و با کسانی رفت‌وآمد کنید که راحت‌تر هستید.

ه) اگر فکر می‌کنید بعضی از همکاران تان، یا خویشاوندان تان و یا دوستان تان و یا هر کس دیگر سبب آزار و رنجتان می‌شود، پس از تلاش برای کنار آمدن با آنان، اگر موفق نشدید، درنگ نکنید و بدون کمترین شبهه و تردیدی با شهامت و قاطعیت نسبت به قطع رابطه (کاملا دوستانه) با آنها اقدام کرده و بلافاصله شروع به جانشین‌سازی کنید و در پی کسانی دیگر باشید.دوستان و همکارانی که راحت‌تر و عمیق‌تر یکدیگر را درک کرده و بتوانید روراست و صمیمانه به همدیگر احترام بگذارید، از همدیگر انتقاد کنید، مهم‌تر از همه اینکه نسبت به هم، از مزیت همپوشانی و مراقبت از همدیگر برخوردار باشید.

و) از اینکه با قطع ارتباطی و یا برقراری ارتباطی جدید، چه کسی چه طور فکر خواهد کرد، اصلا نگران نباشید، از خودتان مطمئن هستید که انتخابتان از روی آگاهی و براساس دلخواهی‌های وجودی و درونی‌تان صورت گرفته و به شما آرامش و متانت می‌بخشد، بگذارید هر کس هر طوری که می‌خواهد فکر کند، با صبوری و اعتماد همه‌چیز درست می‌شود، بنابراین برای خودتان و با معیارهای پذیرفته شده خودتان دمخور باشید و زندگی کنید زیرا اصل خودتان هستید به هیچ کس اجازه ندهید نقش اصلی زندگی‌تان را بازی کند، به هیچ‌کس اجازه ندهید با زندگی‌تان بازی کند و یا آن را به روزمره‌گی، تکرار و نهایتا پوچی و بیهودگی بکشاند، بازیگر اصلی زندگی شما، خود شما هستید، از اینکه تنگ‌نظری‌ها و خودخواهی‌های دیگران، شما را مورد حقد و حسد قرار دهد، نه تنها ناراحت که خوشحال باشید، زیرا این خود نمودی از «بودن» و «هستن» شماست.

ز) در مواجهه و برخورد با افرادی که «پرادعاهای بی‌محتوا» هستند، و از «زندگی»، «زیبایی»، «عشق و محبت» چیزی نمی‌دانند، آهسته و آرام از کنارشان بگذرید، لبخندی بزنید، سری تکان دهید و بدون اینکه «کم بیاورید» و یا بدون جهت «اوج‌بگیرید» بگذارید و بگذرید، زیرا: برای آنهایی که جز نفرت نمی‌کارند از عشق گفتن خطاست، برای آنهایی که از پرواز و دلسپاری به آسمان زیبا و بی‌انتها چیزی نمی‌دانند، هرچه بیشتر اوج بگیری و یا هرچه بیشتر توجه‌شان کنی، کوچک‌تر به نظر می‌رسی هرچند غم، اندوه و نفرت جزیی از زندگی‌ا‌ند، ولی شادمانی و عشق، بخشی از زندگی‌اند، پس بدون دلواپسی و دغدغه، به شادی‌ها و سرورها بهای بیشتری بده و مطلع باش که دل‌گرفتگی و سوگ و غصه نباید بیش از سهم خود، شما را در برگیرد.

ح) یاس و نومیدی را به خود راه ندهید و با شهامت و از سراحترام به خود، حصارهای انقیادهای بدون دلیل را در درون و برون خود ویران کنید تا اینکه بتوانید خود را از نو بسازید، در این راه حتی اگر لازم شد، خودتان را نیز بشکنید و طوری به چیدمان و ساخت خود بپردازید که خستگی‌های تلنبار شده در وجود و شخصیت‌تان، به در آید، ساختاری نو، که هم دوست‌داشتنی باشد، هم دگردوست، هم محترم باشد (از طرف دیگران) و هم محترمانه پذیرفته شود (از طرف دیگران)، برای جدال با یاس و خمودگی و احساس غصه و گناه، راه شادمانه زیستن انسان‌وار و راه «جور دیگر دیدن» را انتخاب کنید.

ط) «از بابت مشکلات و خطاهایی که مرتکب می‌شوید، به فکر بیفتید و حتی پشیمان شوید، ولی نه بترسید و نه کم بیاورید زیرا خطا جزیی از زندگی است و اصولا آن‌کس خطا و اشتباه نمی‌کند که کاری نمی‌کند، البته مواظب باشید که تداوم و تکرار خطا و اشتباه، خانمان‌ برانداز و فاجعه‌انگیز است و به همین دلیل است که «اشو» می‌گوید: «اشتباه و خطا، مشکلی نیست، تنها یک چیز را به خاطر بسپارید و آن اینکه اگر می‌خواهید رشد کنید، اشتباهات خود را تکرار نکنید، سعی کنید آرام و کم اشتباه زندگی کنید.»

ی) اگر به شادمانی کشیده شوید از گله‌مندی، دل گرفتگی و طلبکاری دست بردارید و به جهان و هر چه در او هست به گونه‌ای متفاوت و بازاندیشانه بنگرید، می‌توانید به سهولت بر خود مسلط شده و از توان تاثیرگذاری بالایی بر هاله پیرامونی خود برخوردار شوید و چون خود و دنیای خود را ارزشمند و دوست‌داشتنی دانستید در نتیجه خود را نه طلبکار دنیا که بدهکار این همه زیبایی‌ها و لطف‌ها می‌دانید.

ک) چون از بی‌حرمتی‌ها، توهین‌ها و کج‌بینی‌ و خودمحوری‌ها بازایستادیم به مرحله‌ای می‌رسیم که همه دنیا را دوست خواهیم داشت و نه فقط دنیای خودمان را و به قدری احساس بزرگی و عظمت می‌کنیم که حتی در موارد خاص همه دنیا را به مبارزه می‌طلبیم، نه مبارزه‌ای خصمانه و غیرانسانی و ضدبشری، بلکه نبردی در امتداد گسترش محبت‌ها و صمیمت‌ها.

● نتیجه:

گفتیم که، آری، آری زندگی زیباست. هیچ تردیدی در آن نیست و به خوبی می‌دانیم که: «زندگی، آتشگهی دیرینه پابرجاست» در این نیز هیچ شبهه‌ای وجود ندارد ولی بحث اصلی اینجاست که اگر می‌خواهیم زیبایی و پابرجایی و فروزندگی آن همیشگی و جاودانه باشد، باید به قول «گل‌محمد» قهرمان داستان «کلیدر» شعله‌های آتش را زیاد و زیادتر کنی، پس:

گر بیفروزیش رقص شعله‌اش در هر کران پیداست

ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست،

زیرا، زندگانی «هیمه» می‌خواهد و «هیمه‌ها، کسانی برای برافروختن، این کسان نیستند جز آنانی که به زندگی هستی، عشق می‌ورزند و در راستای شکوفایی و تلالو آن هر چه بیشتر می‌کوشند تا آنکه دنیایی زیباتر و انسانی‌تر را تدارک ببینند.

اگر خوب بیندیشیم و بر مبنای تفکر و اندیشه به الگوها، باورها و رفتارهای‌مان بپردازیم، راحت‌تر به زندگی باکیفیت می‌رسیم و زندگی باکیفیت از ستو‌ن‌های دوست داشتن و امیدواری است و چون کیفیت زندگی به کیفیت اندیشمندی ما نسبت به آن بستگی دارد و از جانب دیگر، اندیشه‌ها بر سه نظام «باور»، «بینش» و «انگیزش» مبتنی است، بنابراین آن دسته از انسان‌هایی که قادر به سازمان‌دهی درست باورهایشان باشند، راحت‌تر به کنترل و ساختارمندی و سازمان‌دهی خود پرداخته و در نتیجه با هیجان بیشتر به زندگی عشق ورزیده و با نگاهی عقلایی‌تر و حساب شده به گسترش «محبت و مهرورزی» می‌پردازند.

سیدمسعود مدنی

جامعه‌شناس- استاد دانشگاه