۲۶ ژوییه سال ۱۸۴۷ ـ استقلال لیبریا، کشور برده‌های آزاد

۱۶۴ سال پیش در روز ۲۶ ژوییه سال ۱۸۴۷ میلادی کشور آفریقایی لیبریا رسما به استقلال دست یافت. به این ترتیب لیبریا نخستین کشور آفریقایی بود که از سوی قدرت های استعمارگر غربی استقلال …

۱۶۴ سال پیش در روز ۲۶ ژوییه سال ۱۸۴۷ میلادی کشور آفریقایی لیبریا رسما به استقلال دست یافت. به این ترتیب لیبریا نخستین کشور آفریقایی بود که از سوی قدرت های استعمارگر غربی استقلال آن به رسمیت شناخته شد.

در سال ۱۸۱۶ میلادی یک کشیش آمریکایی به نام رابرت فینلی موسسه ای را تحت عنوان موسسه استعماری تاسیس کرد که هدف آن بازگرداندن برده های سیاهپوست آزاد شده که در ایالات شمالی آمریکا که در آنها برده داری معمول نبود به قاره آفریقا بود.

او یک سرزمین کوچک در خلیج گینه به نام کاپ مه سورادو را به مبلغ ۳۰۰ دلار در سال اجاره کرد اما فقط یک بار اجاره آن را پرداخت. از سال ۱۸۲۱ میلادی به ابتکار این موسسه نخستین برده های سیاهپوست آمریکایی در این سرزمین مستقر شدند.

محل استقرار آنها به نام رئیس جمهور وقت آمریکا ، جیمز مونرو «مونروویا» نام گرفت که امروز پایتخت کشور لیبریا است.

اندک اندک تعداد برده های سیاهپوست آمریکایی که در این منطقه مستقر می شدند به هزاران نفر رسید و درگیری آنها با ساکنان بومی آغاز شد.

پس از استقلال لیبریا ، آمریکایی های لیبریایی توانستند قدرت را در دست بگیرند.آنها علی رغم این که در اقلیت بودند اکثریت جمعیت بومی را در جهت منافع شرکت های آمریکایی تولید کائوچو فایرستون که مالک کشتزارهای درخت هوه‌آ بود به بیگاری کشیدند.

در عین حال ، آمریکایی های لیبریایی از کمک های دولت آمریکا برخوردار بودند اما سرانجام قدرت دولت های آمریکایی های لیبریایی در سال ۱۹۸۰ میلادی با کودتای یک بومی ساموئل کانیون دوئه خاتمه پذیرفت.

از آن پس ، هرج و مرج در لیبریا آغاز شد و جنگ های داخلی وحشتناکی که همه ریشه در اختلاف قدیمی ساکنان بومی با آمریکایی های لیبریایی داشتند ، این کشور کوچک را به خاک و خون کشیدند.

به این ترتیب ، در روز ۲۶ ژوییه سال ۱۸۴۷ میلادی کشور آفریقایی لیبریا که بردگان سیاهپوست آمریکایی در آن مستقر شده بودند به استقلال دست یافت.

اما از همان ابتدا سیاهپوستان آمریکایی بهره کشی از ساکنان بومی را آغاز کردند.این مساله موجب ریشه دار شدن یک کینه عمیق میان آنها و ساکنان بومی شد که سرانجام به طغیان ساکنان بومی انجامید و جنگ های داخلی خونین لیبریا آغاز شدند.

دامنه این جنگ ها حتی به کشورهای همسایه مانند سیرالئون نیز گسترش یافت و صدها هزار نفر در این جنگ ها جان خود را از دست دادند و میلیون ها نفر آواره شدند.

بهرام افتخاری