بی نظمی همیشه هم بد نیست

حس متفاوت بودن آدمیزاد را به سمت تجربه سبک های جدیدتر می برد به سمت شکستن قالب های مشخص گذشته و تعریف طرح هایی عجیب و غریب فقط برای احساس خاص بودن

سبک‌های مختلف طراحی داخلی وقتی به میان آمدند که دیگر سلیقه مردم برای داشتن فضاهای یکنواخت قدیمی به سر آمده بود. کلاسیک‌ها کم‌کم جای‌شان را به مدرن‌ها دادند و مدرن‌ها هم به‌تدریج به پست‌مدرن‌ها و همه با یک هدف واحد؛ ایجاد تغییر در محیط یکنواخت. درواقع حس متفاوت بودن آدمیزاد را به سمت تجربه سبک‌های جدیدتر می‌برد؛ به سمت شکستن قالب‌های مشخص گذشته و تعریف طرح‌هایی عجیب و غریب فقط برای احساس خاص بودن.

اگر شما هم از یکنواختی خسته شده‌اید و طرح تازه‌ای برای خانه‌تان نیاز دارید، بهتر است کمی دل و جرات به خرج دهید و به فکر شکستن تابوها باشید. بیایید این بار از میز غذاخوری خانه شروع کنیم. فکر می‌کنید اگر صندلی‌های غذاخوری‌تان هر کدام یک‌شکل و یک‌رنگ بودند، چه می‌شد؟

یک قانون مهم را در زمان چیدمان خاص صندلی‌های متفاوت فراموش نکنید؛ اینکه باید همیشه دنبال صندلی‌هایی باشید که حداقل در یک مورد با هم شباهت داشته باشند. درست است که صحبت از تفاوت در میان است اما گاهی انتخاب بدون قانون باعث به هم ریختگی یا شلوغی بیشتر می‌شود.

پس مهم‌ترین کار این است که دنبال صندلی‌هایی باشید که حداقل رنگ، شکل، اندازه و جنس مشابه هم دارند. زمانی که صندلی‌های متفاوت از هم انتخاب می‌کنید، زیاد از حد در شکل و تنوع رنگ‌ها اغراق نداشته باشید. این چیدمان‌ فقط چند روزی دلپذیر است و بعد خیلی زود خسته‌کننده می‌شود.

اگر می‌خواهید کمی ساختارشکنی کنید، کسی جلوی‌تان را نمی‌گیرد اما شاید لازم باشد که قانون دوم را حداقل یک‌بار با هم مرور کنیم. قانون دوم چیدمان صندلی‌های خاص می‌گوید در صورتی که صندلی‌ها شکل و شمایل و رنگ یکسانی ندارند، بهترین کار این است که حداقل از نظر اندازه در مقیاسی مشابه باشند. این‌طوری شلوغی و به هم‌ریختگی خانه کمتر به چشم می‌آید.

برای متفاوت کردن فضای غذاخوری لازم نیست همیشه به فکر استفاده از صندلی‌های خاص در رنگ‌ها و طرح‌های متفاوت باشید. می‌توانید گاهی مبل‌ها را هم بازی بدهید و وسط میدان بیاورید. ترکیب کاناپه‌های راحتی و مبل‌های نشیمن با رویه‌های خاص با صندلی‌های غذاخوری هم خودش نمای متفاوتی ایجاد می‌کند.

فقط این وسط قانون دیگری را نباید فراموش کرد؛ صندلی‌هایی که پشتی بلندتری دارند، معمولا به صورت جفت در بالا و پایین میز قرار می‌گیرند و بقیه در طرفین. حتی در زمان قرار دادن کاناپه‌هایی با رویه‌های گلدار هم باید دقت داشت که صندلی‌های طرحدار در اطراف آن قرار نگرفته باشند؛ طرحدارها یک سمت باشند و ساده‌ها سمت دیگر.

یکی از روش‌های متفاوت جلوه دادن فضای غذاخوری استفاده از نیمکت‌ها سر میز است. اگر شما ترجیح می‌دهید در یک سمت میزتان از یک نیمکت با هر جنس و رنگی استفاده کنید، بهتر این است که در سمت دیگر آن صندلی‌هایی یک‌دست و یک‌شکل بچینید.

فرقی هم ندارد که از چه جنس و رنگی باشند. مهم این است که در سمت دیگر میز پراکندگی زیادی دیده نشود. همین طور در دو سمت دیگر میز که قانون می‌گوید باید صندلی‌هایی با پشتی بلند قرار بگیرد. این دیگر به شما بستگی دارد که چقدر قانون‌مدار باشید!

ساده‌ترین ایده برای داشتن فضایی با صندلی‌های متفاوت تغییر دادن رنگ‌هاست. در این حالت همه صندلی‌ها از یک جنس و حتی یک‌شکل انتخاب می‌شوند فقط با رنگ‌های مختلف؛ البته این مدل بیشتر به درد کسانی می‌خورد که زیاد اهل تنوع نیستند و دوست ندارند فضای زندگی‌شان زیاد از حد متفاوت با دیگران نشان داده شود. خانه‌هایی که طیف رنگ‌های شادتری دارند با دیوارهایی به رنگ روشن برای این چیدمان مناسب هستند.

طراحان داخلی بیشتر از این تم برای خانه جوان‌تر‌ها استفاده می‌کنند برای اینکه افراد مسن‌تر خیلی زود از رنگ زده می‌شوند و بیشتر با فضاهای رسمی کنار می‌آیند؛ البته برای آنها هم راه زیاد است؛ مثلا طیف رنگ‌ها را مشابه و خنثی انتخاب کنند یا تنوع کمتری به صندلی‌ها بدهند؛ مثلا صندلی‌ها دو به دو یک‌رنگ باشند.

آنهایی که دوست دارند کمی در فضای خانه تغییر ایجاد کنند اما با رنگ‌ها میانه چندانی ندارند باید سراغ کم‌خطرترین کار ممکن در زمینه صندلی‌های متفاوت بروند؛ یعنی چیدن صندلی‌هایی با یک شکل و جنس اما در رنگ‌های سیاه و سفید. به جرات می‌توان گفت دیگر از این راحت‌تر نمی‌توان ادعای متفاوت بودن در چیدمان اتاق غذاخوری را داشت.

این چیدمان متناسب با مسن‌ترهاست؛ آنهایی که دنبال فضاهایی رسمی هستند و در خانه‌های‌شان کمتر سراغ تنوع رنگ‌ها می‌روند. این وسط می‌توان برای دوستداران ترکیب سفید و سیاه ایده دیگری هم زد. صندلی‌هایی با شکل و فرم مختلف را انتخاب کرد اما رنگ‌ها را به صورت ترکیبی از دو رنگ متضاد درآورد.

این ایده بیشتر به درد خانه‌های مدرن امروزی می‌خورد؛ اینکه صندلی‌هایی با شکل‌های خاص دور یک میز چیده ‌شوند اما همگی یک‌رنگ باشند و بدون هیچ تفاوتی. یک‌دست بودن رنگ صندلی ها آشوب و به‌هم‌ریختگی در محیط را به حداقل ممکن می‌رساند. این ایده بیشتر در خانه‌های با طراحی ساده‌گرا یا همان مینیمالیست به درد می‌خورد. در این حالت هرقدر صندلی‌ها خاص‌تر و متفاوت‌تر از هم باشند، طراحی بهتر خودش را نشان می‌دهد.

چیدمان صندلی‌های متفاوت فقط مخصوص خانه‌های مدرن و معاصر نیست. این ایده را می‌شود به‌راحتی در خانه‌های کلاسیک و سنتی هم پیاده کرد. با این تفاوت که به جای تغییر رنگ صندلی‌ها یا شکل ظاهری‌شان، آنها با شکلی مشابه هم قرار ‌گیرند (حداقل دو به دو مشابه) و فقط روکش‌های شان متفاوت از هم آرایش ‌شوند؛ البته با طیف رنگی مشابه هم.

ایده دیگری که باز هم در خانه‌هایی با طراحی کلاسیک به کار گرفته می‌شود، یکسان کردن پارچه‌های روی صندلی ها با هم است. با این تفاوت که صندلی‌ها در شکل‌های مختلف دور یک میز چیده می‌شوند ولی پارچه رویه آنها ذره‌ای با هم تفاوت ندارد. این روش در خانه‌های قدیمی که معمولا چندتا صندلی قدیمی تک‌افتاده از ست‌های قبلی به جا مانده کاربرد بیشتری دارد.

روش‌های متفاوت چیدن صندلی‌های غذاخوری زیاد است اما یکی از کاربردی‌ترین آنها که شاید در خانه‌های امروزی ما بیشتر از همه جوابگو باشد، روش دو صندلی متفاوت در دو سر میز است. کافی است برای طرفین میز انتخاب خودتان را داشته باشید و بعد یک جفت صندلی خاص حتی با رنگ و طرحی که هیچ شباهتی به صندلی‌های کناری ندارد، انتخاب کنید؛ البته این صندلی‌ها بیشتر به صورت مبل‌هایی با دسته انتخاب می‌شوند اما اگر دسته هم نداشتند مهم نیست؛ همین که با بقیه فرق کنند کفایت می‌کند.

اگر واقعا از تنوع و در هم رفتن رنگ‌ها در خانه خوش‌تان نمی‌آید و از طرفی می‌خواهید کمی فضای خانه را عوض کنید، یک راه ساده جلوی پای‌تان می‌گذاریم؛ اینکه فقط به فکر عوض کردن قسمت نشیمن صندلی‌های غذاخوری باشید و با پشتی‌ها کاری نداشته باشید. این ساده‌ترین کاری است که فضای خانه را دچار تغییر زیادی نمی‌کند اما در عین حال میز غذاخوری‌تان را خاص جلوه می‌دهد. برای این کار کافی است دو یا سه نوع پارچه با تم رنگی مشابه برای قسمت نشیمن صندلی‌ها انتخاب کنید.

برای داشتن چیدمان متفاوت اصلا لازم نیست کار سختی انجام دهید. شما می‌توانید به‌سادگی و با خریدن فقط دو نوع صندلی تفاوت را به خانه بیاورید. درواقع فقط کافی است صندلی‌های یک ردیف با هم یکسان و با ردیف روبه‌رویی متفاوت باشند؛ همین. حتی چیدمان یکی در میان صندلی‌های متفاوت هم می‌تواند نمای خاصی درست کند؛ فقط باید خودتان را پایبند قانون اول یعنی همخوانی جنس و رنگ‌ها و... بدانید.

شاید در زمان انتخاب صندلی‌های خاص برای میز غذاخوری‌تان به شکل و اندازه آنها توجهی نداشته باشید و بخواهید آنها را در طیف رنگ‌ها و جنس‌های مختلف به خانه بیاورید اما حداقل باید یک جا به نکته‌ای مهم توجه کنید؛ به قانون هم‌ترازی صندلی‌ها. صندلی‌ها می‌توانند از نظر اندازه، قد و قواره با هم متفاوت باشند اما به هیچ طریقی نباید از نظر ارتفاع با هم فرق داشته باشند. هیچ مهمانی دلش نمی‌خواهد پایین‌تر از کنار دستی‌اش روی صندلی بنشیند!

مساله متفاوت بودن فضای غذاخوری خانه فقط مخصوص صندلی‌ها نیست. می‌توان با کمی تغییر در میز هم تفاوت زیادی در محیط به وجود آورد. به عنوان مثال رنگ زدن پایه‌های میز می‌تواند یکی از کارهایی باشد که تا امروز کمتر کسی به آن توجه داشته به‌خصوص در باره میزهای گرد که رنگ زدن پایه میز با رنگی متفاوت از صندلی‌ها می‌تواند نمای خاصی به کل فضا بدهد یا اینکه اصلا کل جنس میز با صندلی‌ها متفاوت باشد. چه ایرادی دارد؟!

لیدا هادی