شقایق تنها نشانه پیکر تخریب چی ها

یک تخریب چی لشکر ۲۵ کربلا گفت وقتی برای بازگرداندن پیکرهای شهدا می رفتیم تنها نشانه ای که باعث می شد که بتوانیم شهدای ایرانی را از کشته های عراق تشخیص دهیم گل های شقایقی بود که بر روی تن رزمنده های ایرانی خودنمایی می کرد

یک تخریب‌چی‌ لشکر ۲۵ کربلا گفت: وقتی برای بازگرداندن پیکرهای شهدا می‌رفتیم؛ تنها نشانه‌ای که باعث می‌شد که بتوانیم شهدای ایرانی را از کشته‌های عراق تشخیص دهیم گل‌های شقایقی بود که بر روی تن رزمنده‌های ایرانی خودنمایی می‌کرد.

یادواره شهدای تخریب چی شمال کشور در حسینیه ۱۴ معصوم آمل زمینه دیدار با یکی از تخریب چی های لشکر ۲۵ کربلا را فراهم کرد.

اصغر امیرنیا درخصوص خودش گفت : سال سوم دبیرستان به عنوان بسیجی در گردان تخریبی که مربوط به یکی از تیپ های لشکر ۲۵ کربلا بود در جبهه ها حاضر شدم.

وی افزود: با توجه به اینکه در ابتدای جنگ تحمیلی شاید تخریب برای همه شناخته شده نبود در اتفاقات پس از عملیات ثامن الائمه و شاید در ابتدای عملیات فتح المبین بود که گروهی را به عنوان گروه تخریب در گیلان و مازندران هماهنگ کردند که هر کدام از این گروه ها ابتدا در شهر خود آموزش دیده و سپس در شهر منجیل دوره های بعدی را می گذراندند.

امیرنیا با بیان اینکه بعد از اینکه عملیات فتح المبین به اتمام رسید و تقریبا در چهلمین روز از عملیات الی بیت المقدس فعالیت های گروه های تخریب چی نمود بیشتری داشت، تاکید کرد: با اتفاقاتی که در جنگ رخ داده بود در «کوت عبدالله» و «دارخوین» مستقر شدیم.

این تخریب چی سابق لشکر ۲۵ کربلا با اشاره به اینکه گروه تخریب چی ها زمانی که عملیات نبود مشغول پاکسازی میادین مین بودند؛ تصریح کرد: زمانی که عملیات نزدیک می شد به غیر از شناسایی باید معابر را برای عبور رزمنده ها باز می کردیم و این ها خاطرات زیبا و شیرینی را برای ما رقم می زد که آزادسازی خرمشهر و جمله معروف امام راحل و به اسارت گرفتن عراقی ها قوت قلبی برای رزمنده ها بود.

امیرنیا در بازگویی یکی از خاطرات خود اذعان داشت: زمانی که عملیات می شود و برخی مواقع زمان آن نیز به درازا می کشید دیگر توان جابه جایی شهدای ایرانی را از خط دشمن نداشتیم و مجبور بودیم تنها چند نفر از رزمنده ها که به خط ما نزدیک بودند را برگردانیم که برای شناسایی این ها هم دچار مشکل می شدیم.

وی افزود: در این زمان تنها نشانه ای که باعث می شد که بتوانیم شهدای ایرانی را از کشته های عراق تشخیص دهیم گل های شقایق و لاله ای بود که بر روی تن رزمنده های ایرانی یا در کنار آنها بود امکان شناسایی آنها را فراهم می کرد.

این رزمنده دفاع مقدس با بیان اینکه آنچه باعث نیرو شجاعت بسیجی ها می شد بیشتر علاقه ای بود که به امام راحل داشتند و این علاقه تمام سختی ها را آسان می کرد، افزود: این بسیجی ها کم سن و سال بودند و وزن کمی هم داشتند اما مثلا برای آزادسازی خرمشهر به هر بسیجی ۲۰ کیلو تی ان تی داده بودند تا وسط پل بروند و آن را منفجر کنند.

وی اظهار کرد: شهید عبداللهی و شهید مرزبان از این جوانان بودند که در این هنگام در نقطه ای که مرز میان ایران و عراق بود و یک نهر این مرز را مشخص می کرد بدون توجه به وضعیت بالای تانک های عراقی ها مشغول گرفتن عکس یادگاری بودند اما وقتی برمی گشتیم دیگر خبری از این رزمنده ها نبود و به شهادت رسیده بودند.

امیرنیا متذکر شد: ۲۰ کیلو بار برای نوجوان ۱۷– ۱۶ ساله زیاد بود اما یکی از رزمنده ها که با ۴۵ سال سن می گفت بدهید به من که کار کردم و توانم زیاد است؛ شما راه بیایید اما با این حال وقتی عراق ضدهوایی زده بود و از کنار ما گذشت به قلب این رزمنده اصابت و او را شهید کرد.

وی با بیان اینکه امیدواریم یاد این شهدا برای همیشه در ایران زنده بماند، ابراز کرد: این همه جانفشانی و از خودگذشتگی صورت گرفت تا کشور باقی ماند و امروز مانند کشورهای عراق و افغانستان نباشیم و مطمئنیم این امنیت آسایش و امنیت در سایه این جانفشانی ها صورت گرفته است.

امیرنیا با اشاره به اینکه یکی از کارهای عدم انعکاس شجاعت و رشادت های این رزمندگان به جامعه و نسل های سوم و چهارم از اهمال های صورت گرفته در سال های اخیر بود، اذعان کرد: نسل جدید باید این جانفشانی ها را بداند و خود را مدیون نسلی بداند که از همه چیز خود را گذاشتند تا انقلاب باقی بماند.(