ارتباط سالم

▪ شکی نیست که فرع ارتباط انسان با دیگران تاثیرتعیین کننده ای در میزان تاثیرگذاری و جذابیت فردی و اجتماعی او دارد. در این زمینه چه شاخص ها و آدابی را برای ایجاد یک ارتباط سالم، …

شکی نیست که فرع ارتباط انسان با دیگران تاثیرتعیین کننده ای در میزان تاثیرگذاری و جذابیت فردی و اجتماعی او دارد. در این زمینه چه شاخص ها و آدابی را برای ایجاد یک ارتباط سالم، موفق و موثر باید مورد توجه قرار داد؟

ـ در بخش قبلی پاسخ به این سوال به دو محور: ایجاد ارتباط سالم و هم دلی و همراهی جهت دار اشاره کردیم، اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی می گیریم:

اسلام، هنر گوش دادن را در قلمرو آداب اجتماعی ارزیابی می کند و آن را نشانه ادب و تربیت اجتماعی می داند. دیل کارنگی می گوید:

به خاطر داشته باشید کسی که شما با او حرف می زنید، صد بار بیش از شما به خودش و خواسته هایش و مشکلاتش علاقه دارد... شنونده خوبی باشید و دیگران را تشویق کنید از خود صحبت کنند. (آیین دوست یابی، ص ۱۴۵)

با توجه کردن و سرتکان دادن و... به دیگران بفهمانید که برای آنها ارزش قائلید تا متقابلا آنان نیز شما را فردی باارزش و دوست داشتنی قلمداد کنند.

آن چه گفته شد، درباره وظایف انسان در ایجاد محبوبیت بود، اما قطعا در این مسئله، خانواده نیز نقش تعیین کننده ای دارد. تحقق این مهم در گرو رعایت اموری است که بدان اشاره می شود:

۱) پذیرش فرزند: پذیرش فرزند از سوی والدین، پایه مقبولیت اجتماعی را استوار می سازد. چنان چه والدین بدون توجه به عواملی، مانند جنسیت (دختر یا پسر بودن)، استعداد و هوش، وضعیت چهره و ظاهر، تحرک و پویایی اجتماعی و نیز رتبه و ترتیب تولد، فرزندشان را بپذیرند و او را همان گونه که هست قبول داشته باشند، در حقیقت بر هویت خانوادگی او مهر تایید زده اند و در این صورت او اطمینان پیدا خواهد کرد که مورد محبت و علاقه خانواده است و محبوب شدن را از این طریق تجربه می کند.

۲) تبادل عاطفی: تقویت پیوند میان والدین و جوانان با اظهار محبت و تبادل نظر و مشورت، اساس مقبولیت را در فرد، تعالی و تکامل می بخشد. از اشتباهات رایج برخی والدین این است که ضرورت تبادل عاطفی را صرفا منحصر به دوران کودکی می دانند و دوره جوانی را بی نیاز از این مقوله تلقی می کنند، در حالی که آدمی در همه مراحل زندگی، حتی تا لحظه مرگ، چشم انتظار محبت و لطف دیگران است. والدین با تکریم منزلت جوان خود، او را در شرایط و موقعیتی قرار می دهند که احساس لیاقت می نماید و توانایی های درونی و شخصیتی خود را ظاهر می سازد.

۳) تامین نیازهای جسمی و روانی: والدین باید هر آنچه را که در ایجاد محبوبیت اجتماعی فرزندشان دخیل است، فراهم کنند. از نظر جسمی، او را بیارایند، تا با آراستگی در جامعه حاضر شود و از نظر روحی، زمینه حضور وی را در اجتماع فراهم کنند و به او روحیه سازگاری با مردم و ارج نهادن به حقوق دیگران را با همانندسازی آموزش دهند.