نمی خواهم با تو حرف بزنم

زمانی كه بچه ها به مدرسه می روند, معمولا شما والدین كمتر درگیر وجوه عاطفی زندگی فرزندانتان هستید چون به هر حال بچه دیگر مانند سال های پیش از مدرسه , متكی به شما نیست

زمانی كه بچه ها به مدرسه می روند، معمولا شما والدین كمتر درگیر وجوه عاطفی زندگی فرزندانتان هستید . چون به هر حال بچه دیگر مانند سال های پیش از مدرسه ، متكی به شما نیست .

البته این بدین معنا نیست كه فرزندتان دیگر به شما نیازی ندارد. بچه ها به اوقات خانوادگی نیاز دارند تا مانند دوران پیش از مدرسه احساس عزت و امنیت كنند. زمانی برای گفتگو می تواند در این زمینه مؤثر باشد.

وقت گفتگو زمان مشخصی است. دست كم روزی سی دقیقه وقت برای خود و فرزندتان در نظر بگیرید. در گفتگو یا بازی بی مقدمه و برنامه ریزی نشده ، سعی كنید كه از نظر و خواست فرزندتان تبعیت نمایید. هدف این است كه به خواست او عمل كنید و تا حد امكان خود را با او هماهنگ سازید . با بچه های كوچكتر باید مثل خودشان روی زمین بنشینید و عروسك بازی كنید. برای بچه های بزرگتر ناگزیربه انجام این امر نیستید ولی این كار بسیار مفید است.

اهمیت وقت گفتگو بسیار بیشتراز نفس صرف وقت با بچه است ؛ زیرا فرزندتان در این مدت رخصت می یابد كه جهت بازی یا گفتگو را تعیین كند. فعالیت های كم تحرك مانند حل پازل ، خواندن كتاب ، تماشای یك برنامه آموزشی در تلویزیون و... با این كه مهم و سازنده هستند، مانند زمان گفتگو مفید و مؤثر واقع نمی شوند. لازم است كه خود را كاملا با دلبستگی ها و علائق و سلائق فرزندتان درگیر وهمراه كنید. بنابراین بهتر است كه تلویزیون یا رادیو پخش را خاموش كنید تا هیچ چیزی مانع و مزاحم ارتباط تنگاتنگ وصمیمانه شما وفرزندتان نباشد.

هدف شما این است كه به فرزندتان كمك كنید تا به صورتی راحت تر و كامل تر درباره موضوعات دلخواهش صحبت كند. انجام دادن این كاراز طریق بازی كردن با او ، یا از طریق بحث در مورد موضوعاتی مانند زندگی ، عشق ، آزادی ، بازیهای ویدیویی ، صحبت درمورد پدربزرگ یا مادربزرگ كه تازه فوت شده و یا هر موضوع دیگری كه مورد علاقه فرزندتان باشد ، امكان پذیر است.

فرزندتان برنامه تعیین كند

چنانچه دخترتان عروسك بازی می كند و می خواهد كه شما نقش فرد بدی را كه به قصرعروسك حمله می برد، بازی كنید، حتماً بپذیرید وآ ن نقش را اجرا نمایید .اگر می خواهد دراین باره صحبت كند كه شما پدرو مادر بدی هستید كه اجازه نمی دهید تا ساعت ده شب بیدار بماند. با او همراهی كنید و مثلاً بگویید: بیشتردر این مورد توضیح بده . چنانچه می گوید كه از معلمش بدش می آید نگویید كه درمورد معلمت این طور صحبت نكن ! بگویید : خوب ، معلمها هم گاهی اشتباه می كنند. معلم تو امروز چه كار كرده ؟

تبادل حرفها بین شما و فرزندتان لزوماً نباید خیلی عمیق و مربوط به رویدادهای روز باشد. فقط باید خودتان را با او همراه كنید و جزئی از دنیای او بشوید؛ چون به نظرمی رسد كه هسته اصلی تمام ارتباطات موفق انسانی چنین همدلی صمیمانه ای باشد. اگر بچه ها چنین همدلی را به اندازه كافی تجربه كنند، در شناخت و درك نیازهای دیگران مستعدتر و علاقه مندتر می شوند.

در زمان گفتگو ، فرزندتان احساس می كند كه مورد توجه وعلاقه وحمایت است و همه ، حرف او را می فهمند.

از طریق صحبت كردن ، كمتر مسئله ای از دوران كودكی هست كه دست كم تا حدی از طریق وقت گفتگو قابل حل نباشد.

بچه هایی كه در زمینه یادگیری مشكل دارند، می توانند تخیلاتشان را با استفاده از وقت گفتگو توسعه دهند تا بتوانند عواطف و ایده هایشان را تصویر كنند ؛ قابلیتی كه درعملكرد بهتر آنها بسیار مؤثر خواهد بود. بچه های دیگر می توانند در زمان گفتگو یاد بگیرند كه چگونه نگرانیهای احساسی عاطفی خود را به زبان بیاورند نه این كه بی جهت از سردرد یا درد سایر قسمت های بدن شكوه نمایند. بچه های پرخاشگر یاد می گیرند كه احساس امنیت كنند و در نتیجه هنگامی كه عصبانی می شوند كمتر آمادگی كتك زدن و چیز پرت كردن وهل دادن خواهند داشت.

آیا شما زمان خاصی برای زمان گفتگو در نظر گرفته اید ؟

در حالت مطلوب این امر خود به خود واقع می شود. ولی در پاره ای خانواده های شلوغ ممكن است بچه ها در شلوغی و هیاهوی مسائل روزمره به كلی فراموش شوند. به همین سبب پیشنهاد می شود كه زمان خاصی بدین منظور تعیین كنید. پس از شام ( اگر پدرومادر هردو شاغل هستند) یا نهار زمان مناسبی است. والدین شاغل ( حداقل یكی از آنها) می بایست حتی به بهای آوردن كار اداره به منزل ، هر روز سر ساعت معینی به خانه بیایند.

برخی والدین پس از صرف شام به بچه ها می گویند: خوب، حالا بروید به اتاقتان ، در حالی كه درست این است كه بچه ها را به فعالیتی مشترك با خود ترغیب كنند. مثلاً اگر پسرتان برای تمام كردن تكالیفش به اتاق خودش می رود، شما هم پیش او بروید و چند دقیقه ای پیش او بمانید واو را درباره موضوعات مختلف به حرف بكشانید.

چنانچه فرزندتان كم سن و سال است ، می بایست وقت گفتگو به جای صحبت كردن ، به بازی با او بپردازید و جایی را در نظر بگیرید كه فرزندتان به اسباب بازیهایش دسترسی داشته باشد.مقررات زمان گفتگو بسیارساده است. فرزندتان نباید شما را آزار دهد یا چیزی را بشكند. غیر از این، او رئیس تام الاختیاراست. وظیفه شما پیروی از اوست. نیازی نیست كه شما نقش روان شناس را بازی كنید و بكوشید كه عناصر و اجزای بازی او را تحلیل نمایید، یا احساسات او را برایش تفسیر كنید.وقت گفتگو همیشه برای والدین آسان نیست. بعضی از والدین به طور حسی وغیراستدلالی این كار را می كنند، ولی برای بسیاری از آنها تغییر در برنامه روزمره شان به این منظور بسیار مشكل است . اكثروالدین با این كه مایلند به فرزندانشان كمك كنند اما برایشان بسیار سخت است كه فقط بنشینند و به فرزندشان گوش كنند واو را درحركت در راه انتخابی اش یاری دهند.برخی والدین پس از یكی – دوهفته اجرای وقت گفتگو خسته می شوند. خستگی معمولاً نشانه ی این است كه فرد نسبت به صحت كاری كه انجام می دهد مطمئن نیست یا رغبتی بدان ندارد. اما اگر به آنچه كه ممكن است در وقت گفتگو برای شما آشكار شود، توجه كنید، معمولاً می توانید بر احساس خستگی خود فائق آیید.

---