قلب من کجاست

کتابی درباره تجارت سیاه اعضای بدن در آسیا

در ماه مارس ۲۰۰۶ اخبار تکان دهنده‌ای از سرزمین چین افشا شد: حزب کمونیست چین، در اردوگاه‌های مخفی کار اجباری؛ اندام‌های حیاتی بدن هزاران نفر از تمرین‌کنندگان زندانی فالون‌گونگ را در حالی که زنده‌اند از بدن شان خارج کرده‌ است

در سال‌های اخیر، کشورهای فقیر قاره آسیا به محل مناسبی برای پیوند اعضا تبدیل شده‌اند. کمبود اهداکنندگان اعضا در کشورهای ثروتمند موجب شده تا خارجی‌های مبتلا به بیماری‌های مختلف برای خرید اعضای بدن به کشورهای فقیری چون چین، پاکستان، هند، فیلیپین و... هجوم بیاورند. با وجود اینکه خریداری اعضای بدن به علت عدم رعایت مسائل بهداشتی و فقدان قوانین حمایتی لازم از اهداکنندگان اعضا در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع است، اما سود سرشار از خرید و فروش اعضای بدن به قدری زیاد است که بازارهای سیاه تجارت اعضا بدون در نظر گرفتن این محدودیت‌ها همچنان پررونق است. بر اساس قوانین بین‌المللی، کشورها می‌توانند با پذیرش بیماران خارجی و ارائه خدمات درمانی به آنها به صورت قانونی کسب درآمد کنند؛ اما این امکان موجب بروز پدیده‌ای به نام «توریسم پیوندی» شده که از طریق آن بیماران نیازمند پیوند اعضا در پوشش مسافرت‌های توریستی اقدام به مسافرت به این کشورها می‌کنند. طی ۱۲ سال گذشته میزان قاچاق اعضای بدن در سرزمین هفتاد و دو ملت رشد فزاینده‌ای داشته است. گروه‌های خلافکاری که در این صنعت کثیف چند ده میلیون دلاری دست دارند، قربانیان خود را که اکثرا کارگران فقیر هستند از گوشه و کنار هند پیدا کرده و آنها را با وعده و وعید به مکان‌های دوردست برده و در آنجا کلیه‌هایشان را به سرقت می‌برند. از طرفی دیگر، به گزارش رویترز، کشور فیلیپین نیز مدت‌هاست از سوی سازمان بهداشت جهانی در صدر کشورهای درگیر در پدیده توریسم پیوندی معرفی شده است. هزاران نفر از ساکنان حومه‌های شهرهای بزرگ فیلیپین با فروش اعضای بدن خود امرار معاش می‌کنند. همچنین مشاهده می‌شود راه حلی آسان برای مردم فقیر پاکستان که با انواع مشکلات مالی روبه رو هستند، فروش کلیه و دریافت ۳۰۰۰ دلار است. دولت پاکستان در سال ۱۹۹۴ قانون مبارزه با خرید و فروش غیرقانونی اعضای بدن را تصویب کرد.

اما وضعیت تجارت اعضای بدن در چین کاملا ویژه و منحصر بفرد است. شاید به جرات بتوان گفت که چین تنها کشور آسیایی است که تجارت سیاه اعضای بدن در آن تحت نفوذ و هدایت بخش دولتی و در راس آن حزب کمونیست چین اداره می‌شود. انتشار گزارش‌های مستند مبنی بر خارج کردن اعضای بدن زندانیان که اکثرشان تمرین کنندگان فالون گونگ(فالون گونگ نام یک تمرین چی گونگ سنتی چینی‌ست) هستند بدون رضایت آنها در حالی که هنوز زنده هستند و فروش آنها به قیمت‌های بالا با همکاری بیمارستان‌ها بخصوص بیمارستان‌های نظامی و وابسته به ارگان‌های دولتی این کشور، بر وخامت اوضاع افزوده است. در واقع افزایش فروش اعضای پیوندی بدن در چین –چه در داخل کشور و چه به خارج از کشور- از سال ۱۹۹۹ آغاز شد. این تاریخ با شروع ممنوعیت تمرین روش فالون گونگ در کشور چین و آغاز دستگیری و آزار و اذیت و کشتار تمرین‌کنندگان این روش در زندان‌ها همزمان است. با شروع دهه‏ هفتاد، تمرین صدها روش چی‏‌گونگ در میان مردم چین رواج پیدا کرد. چی‌گونگ، عنوان تمریناتی است با حرکات ملایم و آرام بر مبنای حرکت انرژی در بدن که منجر به بهبود وضعیت فیزیکی و ذهنی فرد می‌شود. ده‌ها میلیون چینی، با جمع شدن در پارک‌ها به هنگام سپیده‌‏دم جهت انجام تمرینات به صورت گروهی با هدف بهبود سلامت و افزایش طول عمرشان به اشکال مختلفی از چی‏‌گونگ روی آوردند. در سال ۱۹۹۲، یک استاد چی‏‌گونگ از شمال شرقی چین به نام آقای لی‌‌هنگجی، روشی قدرتمند را برای پرورش و بهبود سلامت جسمانی و روانی به نام فالون گونگ به عموم مردم معرفی کرد.برخلاف اشکال دیگر چی‏ گونگ، که فقط بر رشد جسمی از راه تمرینات تمرکز می‌کردند، آقای لی تاکید کرد که بهبود در سلامتی می‌بایستی با رشد اخلاقی همراه باشد. رشدی که با تلاش جهت زیستن براساس اصول «حقیقت، نیکخواهی و بردباری» و انجام تمرینات حرکتی مشخصی میسر می‌‏گردد.

در ماه مارس ۲۰۰۶ اخبار تکان دهنده‌ای از سرزمین چین افشا شد: حزب کمونیست چین، در اردوگاه‌های مخفی کار اجباری؛ اندام‌های حیاتی(قلب، کلیه، کبد، قرنیه و....) بدن هزاران نفر از تمرین‌کنندگان زندانی فالون‌گونگ را در حالی که زنده‌اند از بدن شان خارج کرده و برای پیوند اعضا در معرض فروش قرار می‌دهد، سپس باقی‌مانده اجساد در کوره‌های زباله‌سوز از بین می‌رود. دو نفر از فعالان حقوق بشر کانادایی به نام دیوید ماتاس(وکیل بین‌المللی حقوق بشر) و دیوید کیلگور (وزیر پیشین امور خارجه کانادا در آسیا_اقیانوسیه) تحقیقات خود را در این زمینه شروع کردند. مطالب این بخش از کتاب، ترجمه گزارش مستند ۶۴ صفحه‌ای این دو وکیل حقوق بشر بین‌المللی در این زمینه است که بعدها به نام کتابی تحت عنوان «محصول خونین» به چاپ رسید. از سال ۲۰۰۶ تاکنون این دو وکیل با سفر به کشورهای مختلف و دیدار با مقامات رسمی بسیاری از دولت‌ها، پزشکان متخصص و گروه‌های حقوق بشر، نتایج وحشتناک تحقیقات خود از چین را به اطلاع آنها رسانده‌اند.

کتاب «قلب من فروشی نیست!» که توسط پروین چوبی، تدوین و گردآوری شده است در طنین قلم در سال ۱۳۹۱ به چاپ رسید. این کتاب از کتاب‌هایی در حوزه فرهنگ و جامعه‌شناسی محسوب می‌شود.

مژگان قطبی