بدن‌های سوراخ سوراخ

سوراخ کردن لب، زبان، بینی، ابرو و دیگر اعضای بدن، حالا دیگر تبدیل به عمل رایجی شده که خطرات آن مایه نگرانی پزشکان شده است. البته عنوان سوراخ کردن دیگر برازنده این مد امروزی …

سوراخ کردن لب، زبان، بینی، ابرو و دیگر اعضای بدن، حالا دیگر تبدیل به عمل رایجی شده که خطرات آن مایه نگرانی پزشکان شده است. البته عنوان سوراخ کردن دیگر برازنده این مد امروزی نیست بلکه لغت شیک پیرسینگ برای آن رایج و متداول است.

«پرساژ» یا به زبان انگلیسی همان پیرسینگ سوراخ کردن پوست و نصب اشیای تزئینی در این سوراخ است. نصب قطعات یا حلقه‌های تزیینی از طریق سوراخ کردن بدن یکی از اقدامات شایع در غرب بویژه نزد جوانان است که با سوراخ کردن گوش و حلقه در آن آغاز و بتدریج دامنه وسیع یافته است که تا سوراخ کردن زبان و بینی، ناف و... نیز رفته است. بیشتر لوازم تزئینی مورد استفاده در سوراخ کردن بدن شامل حلقه‌های کوچک، گل میخ و زنجیرهای کوتاه است. نگین‌ها و سنگ‌های قیمتی نیز از دیگر وسایل مورد استفاده است که البته در همه جا کاربرد ندارند. پیرسینگ کار بسیار پر عارضه‌ای است. پس از پیرسینگ گاهی بدن دچار عوارض عمومی غیراختصاصی می‌شود. خستگی، احساس ضعف، تب، سردرد، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ، جوش‌های پوستی، دردهای عضلانی و مفاصل، وجود خون در ادرار و زردی از جمله این علائم است.

حساسیت یکی از شایع‌ترین عوارض پیرسینگ است. برای کاهش حساسیت باید از طلای زرد یا سفید ۱۴ تا ۱۸عیار، تیتانیوم، پلاتین یا از استیل مقاوم در مقابل زنگ زدگی استفاده کرد. با این وجود بازهم احتمال واکنش بدن به فلز وجود دارد. در برخی موارد نیز سودجویان برای پایین آوردن هزینه و کسب سود بیشتر از فلزات دیگر یا همراه با ناخالصی استفاده می‌کنند که در این صورت عوارض شدیدی به‌وجود می‌آید. در بسیاری از مواقع طلا با نیکل ترکیب می‌شود. این آلیاژ در کسانی‌که به نیکل حساسیت دارند ایجاد عارضه می‌کند. گاهی نیز برای کاهش قیمت، اجسام توپر از نیکل ساخته می‌شود و روکشی از طلا روی آن کشیده می‌شود از بین رفتن این روکش موجب ایجاد حساسیت می‌شود. عفونت پوست یکی دیگر از عوارض پیرسینگ است که با قرمزی، تورم، گرمی موضعی، درد و بزرگی غدد لنفاوی مشخص می‌شود. این عفونت گاهی به صورت عفونت موضعی پوست است و گاهی نیز به صورت عفونت گسترده بدن حتی عفونت قلب و شوک عفونی دیده می‌شود. در صورت رعایت نکردن استریلیزاسیون ابتلا به عفونت بسیار محتمل است. ترمیم زخم معمولا همراه با بر جا گذاشتن اثر است. گاهی این اثر به جای مانده بزرگ یا بسیار بدمنظره می‌گردد. اگر زخم دچار عفونت شود تشکیل این جوشگاه بد منظره‌تر می‌شود.گاهی نیز به علت عفونت یا واکنش بدن در محل سوراخ کلویید تشکیل می‌شود.

سرطان پوست نیز ممکن است در اثر پیرسینگ ایجاد شود زیرا تحریک مزمن و طولانی مدت پوست توسط آویزه‌های مورد استفاده می‌تواند به سرطان پوست منجر شود. انتقال هپاتیت B و C یکی دیگر از عوارض خطرناک پیرسینگ است. انتقال این عفونت معمولا توسط لوازم غیراستریل از فرد بیمار به سالم رخ می‌دهد.