بازگشت کماندوهای کارتونی

تا حالا بیش از ۵ بازی از سری رچت و کلانک Ratchet & clank منتشر شده است و طی این چند ساله این دو شخصیت دوست داشتنی جای خود را در دنیای بازی باز کرده اند اما در اولین حضور آنها در PS۳, رچت و کلانک دچار بحران هویت شده اند

تا حالا بیش از ۵ بازی از سری رچت و کلانک (Ratchet & clank) منتشر شده است و طی این چند ساله این دو شخصیت دوست‌داشتنی جای خود را در دنیای بازی باز کرده‌اند. اما در اولین حضور آنها در PS۳، رچت و کلانک دچار بحران هویت شده‌اند.

جدیدترین نسخه این سری بازی با عنوان Ratchet & clank: Tools of destruction: معلوم نیست می‌خواهد چه جهت‌گیری‌ای داشته باشد. سعی شده است در Tools of destruction یک داستان حماسی و جذاب روایت شود که مخاطبان بزرگسال را بیش‌تر به خود جلب می‌کند، اما برخلاف این، خود بازی بسیار ساده است و داستان و پایان آن سطحی و ناامیدکننده است.

هسته اصلی بازی که همان تیراندازی به سبک Platformer است مثل همیشه با ثبات و هیجان‌انگیز است. متاسفانه در طول داستان با بازی‌های کوچکی (Minigames) روبه‌رو هستید که بازی را خسته کننده می‌کند. علاوه بر این، گیم پلی بازی، گاهی اوقات عجیب و بی‌استفاده است و باعث شده تا TOD مثل نسخه‌های قبلی رچت و کلانک موفق نباشد، البته این نسخه ارزش‌های خود را دارد.

یک داستان خوب می‌توانست همه چیز را بهتر کند، اما بازی‌ها سبک Crash که فضایی کارتونی و کودکانه دارند، بر پایه داستان خود استوارند. بنابراین می‌توان از داستان ضعیف TOD چشم‌پوشی کرد.

شما در نقش رچت قرار می‌گیرید که به نوعی از نژاد گربه است.روند بازی مناسب است و دیالوگ‌ها حسابی شما را به خنده می‌اندازد، اما آنچنان که باید و شاید به داستان پرداخته نشده است. از همه بدتر اینکه در آخر بازی متوجه می‌شوید که اگر می‌خواهید از پایان ماجرا سردرآورید باید منتظر قسمت بعدی باشید! تا آن موقع کی مرده است، کی زنده؟

گیم‌پلی بازی مثل همیشه لذت‌بخش است. زاویه سوم شخص به خوبی امکان کنترل بازی را برای شما فراهم می‌آورد. یکی از نقاط قوت TOD کنترل بازی و سادگی و واکنش‌پذیر بودن آن است. منظور این است که در چند ثانیه به هوا می‌پرید و دشمنان را نابود می‌کنید.

رچت مثل همیشه یک توپخانه مجهز با خود به همراه دارد، اما همانطور که حدس می‌زنید اول کار نارنجک، Blaster و آچارش را همراه دارد که دشمنان را با آن حسابی آزار می‌دهد.

واحد پول رایج در TOD، بولتز (Bolts) نام دارد. این پول‌ را می‌توانید از جسد دشمنان و یا شکستن جعبه‌ها به دست آورید. سلاح‌هایی که رچت در طول بازی به دست می‌آورد، خیلی متنوع است.

نارنجک، موشک، Blaster، اره‌هایی به شکل بومرنگ و میخ، تنها بخشی از مهمات شما را تشکیل می‌دهد. یکی از قابلیت‌های TOD که تا آخر شما را بازی بای نگه می‌دارد، توانایی ارتقا دادن سلاح‌هایتان است. مثلا می‌توانید برد، ظرفیت و قدرت سلاح‌های خود را بالا ببرید.

رچت، وسایل و ملزومات جور واجور در اختیار دارد. فکر کنید چه بلایی سر دشمنتان می‌آید وقتی یک دسته از زنبورهای روباتیک را به طرفش روانه می‌کنید!

یک شیرین‌کاری دیگر این است که یک زالو را به جان دشمن می‌اندازید تا خون دشمن را بمکد و خون شما بیش‌تر شود.

حالت‌ها و مکانیک‌های گوناگونی در گیم پلی بازی وجود دارد و سازندگان و طراحان بازی دست رد به هیچ ایده‌ای نزده‌اند.چند بار هم فرصت می‌کنید با کلانک به صورت تک نفره بازی کنید. کلانک به جای اکشن و زد و خورد بیش‌تر، به حل معما و درست کردن راه کمک می‌کند.

حالت تک نفره بازی ۱۰ تا ۱۲ ساعت طول می‌کشد. مبارزه‌ها، لذت‌بخش است و از بابت مهمات هم خیالتان راحت باشد چون به محض اینکه گلوله‌هایتان تمام شود، مهمات پیدا می‌کنید.

هر مرحله در یک سیاره انجام می‌شود، سیاره آتشفشانی، سیاره جنگلی، سیاره معلق و سیاره صخره‌ای خود رچت.

اصلا نگران باختن و مردن نباشید، چون هر دفعه که ببازید، احتمالا بیش‌تر راه آن مرحله را طی کرده‌اید. به طور کلی TOD بازی بسیار آسانی است و تنها در یکی دو ساعت آخر آن کمی سخت می‌شود. به علاوه، این درجه سختی به مذاق بچه‌ها حسابی خوش می‌آید، در حالی که اگر شما قبلا یکی از نسخه‌های رچت و کلانک را بازی کرده باشید، از آسان بودن بیش از حد TOD جا می‌خوردید.

اما قسمتی که شاید بیش از هر جای دیگری به آن پرداخته شده است، گرافیک بازی است. TOD پر از رنگ‌های دلپذیر و زنده است و این امر بیش‌تر به خاطر نورپردازی فوق‌العاده آن است. علاوه بر این، استفاده از رنگ‌های پاستل، به عنوان پس زمینه، نوعی ترکیب دیدنی بین کارتون و تصاویر گرافیکی امروزی به وجود می‌آورد. طراحی هر کدام از سیاره‌ها به گونه‌ای است که احساس می‌کنید به یک سیاره کاملا جدید قدم گذاشته‌اید. سرعت مناسب حرکت فریم‌ها هم کیفیت خود را اغلب حفظ می‌کند و انفجارها و صحنه‌های پر افکت سرعت حرکت فریم‌ها را کاهش نمی‌دهد.

صدای TOD بد از کار در نیامده، ولی هیچ نقطه قوتی محسوب نمی‌شود. Tools of destruction: نتوانسته است جا پای نسخه‌های قبلی خود بگذارد. داستان سطحی و مراحل بیش از اندازه آسان هستند. اما ناگفته نماند که گرافیک دیدنی و چشمگیر و گیم‌پلی سرگرم کننده Tools of destruction حساب این بازی را از نسخه‌های قبلی خود جدا می‌کند.

▪ نکات مثبت:

گیم‌ پلی جذاب و لذت‌بخش؛ سلاح‌های متنوع و کاربردی؛‌ گرافیک دیدنی با رنگ‌های گوناگون و کنترل مناسب.

▪ نکات منفی:

لحظه‌های بامزه زیادی در TOD دیده می‌شود، اما کل داستان چندان دلچسب نیست و پایان آن ناامید کننده است؛ حالت‌های گوناگون و اغلب غیر ضروری زیادی در بازی گنجانده شده؛ میزان سختی بازی بیش از حد آسان است و تنها یکی، دو ساعت آخر کمی درگیرتان می‌کند.