اینکه منم؛ آنکه تویی

مرا به که وامی‌گذاری؟ به خویشاوندی که پیوند محبت را می‌گسلد یا بیگانه‌ای که به من خشم می‌گیرد و آنها که مرا خوار می‌شمارند؟
می‌دانم...
▪ تویی که نعمتم دادی و به من احسان کردی
▪ …

مرا به که وامی‌گذاری؟ به خویشاوندی که پیوند محبت را می‌گسلد یا بیگانه‌ای که به من خشم می‌گیرد و آنها که مرا خوار می‌شمارند؟

می‌دانم...

تویی که نعمتم دادی و به من احسان کردی

تویی که با من به نیکی رفتار کردی،

تویی که لطف کردی و فضیلتم بخشیدی.

تویی که روزی عطایم کردی و سرمایه و پناهم دادی،

تویی که هدایتم کردی و از گناهم بازداشتی،

تویی که گناهانم را پوشیدی و مرا بخشیدی،

تویی که عذرم را پذیرفتی و به من مکنت و جاه بخشیدی،

تویی که عزتم دادی و پشتیبانم بودی

تویی که تأییدم کردی و یاری‌ام رساندی،

تویی که شفا بخشیدی و عافیتم دادی،

اما من ای مهربان، به خطاهایم معترفم،

منم که گناه کردم،

منم که خطا کردم،

منم که نادانی کردم،

منم که به سوی گناه شتافتم

منم که اشتباه کردم

منم که به غیر تو اعتماد کردم،

منم که در عین دانایی گناه کردم،

منم که وعده‌ها دادم و وفا نکردم

منم که پیمان شکستم و به جرمم اقرار کردم

اما من ای خدا به گناهانم اعتراف می‌کنم و از آنها باز می‌گردم... مرا بیامرز.

فرازی از دعای عرفه امام حسین(ع)