لیگ جهانی والیبال, ویترینی برای شناخت تازه های دنیا

رقابت های لیگ جهانی والیبال در سال ۲۰۱۱ در حالی گام به مرحله نهایی خود می گذارد که هیچ تیمی از آسیا و آفریقا نتوانسته جواز شرکت در این مرحله را کسب کند

رقابت‌های لیگ جهانی والیبال در سال ۲۰۱۱ در حالی گام به مرحله نهایی خود می‌گذارد که هیچ تیمی از آسیا و آفریقا نتوانسته جواز شرکت در این مرحله را کسب کند. هشت تیمی که از چهارشنبه ششم جولای در سالن بزرگ «گانسک اسپورت» شهر ورشو رقابت‌های سرنوشت‌ساز این مرحله را آغاز می‌کنند جملگی در دور گروهی جزو قدرت‌های مسابقات بودند. در این بین اگرچه لهستان به خاطر میزبانی از قبل حضورش را در مرحله نهایی مسجل کرده بود اما این تیم هم رقابت تنگاتنگی با امریکا در گروه A داشت و امیدوار است با حمایت طرفدارانش در جمع چهار تیم برتر لیگ جهانی قرار گیرد. با این حال سرنوشت نمایندگان آسیایی حاضر در این تورنمنت بیانگر این است که والیبال آسیا در حال فاصله گرفتن و دور شدن از سطح اول جهان است.

امسال ژاپن و کره نمایندگان قاره کهن در لیگ جهانی بودند. اولی در گروه قعرنشین شد و دومی هم در گروه D قرار گرفت. ژاپنی‌ها که تیم اول آسیا هستند و در فینال‌های جام ملت‌های آسیا و نیز بازی‌های آسیایی گوانگژو مقابل ایران پیروز شده بودند و عنوان برترین تیم قاره را یدک می‌کشند در مجموع ۱۲ مسابقه‌ای که در مرحله گروهی انجام دادند فقط یک بار آلمان را شکست دادند. ۱۱ شکست، ۱۰ ست برده و ۳۵ ست باخته آمار قهرمان آسیا در گروهی بود که روسیه، بلغارستان و آلمان هم در آن حاضر بودند. آمار یاد شده نه‌تنها برای این تیم که برای آسیا ناامیدکننده و نشان از شکاف عمیق میان والیبال آسیا و اروپا دارد. در این بین کره اندکی بهتر کار کرد. کره که با ایتالیا، کوبا و فرانسه همگروه بود یک بار مقابل کوبا و دو مرتبه هم برابر فرانسه پیروز شد و ۹ بازی دیگر را واگذار کرد. این تیم که هدایت خود را به «پارک کی‌وون» سرمربی سال‌های نه‌چندان دور ایران سپرده است ۱۴ ست را پیروز شد و در مقابل ۲۹ ست واگذار کرد. البته به نظر می‌رسد حریفان این تیم اندکی نسبت به ژاپن آسانتر بوده‌اند. بخصوص فرانسه که با افت فاحشی مواجه شده و به ثبت این آمار به کره‌ای‌ها خیلی کمک کرد اما موضوعی که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت عمیق‌تر شدن شکاف میان آسیا با اروپا و امریکا است، این فاصله در دو سه سال اخیر بیشتر شده و اگر این روند تداوم پیدا کند به راحتی قابل جبران نیست. سال گذشته که چین و کره نمایندگان قاره کهن در لیگ جهانی بودند آخرین تیم‌های جدول کلی مسابقات شدند. چین در رده پانزدهم قرار گرفت و کره هم شانزدهم! این دو تیم حتی از فرانسه، فنلاند و مصر نیز پائین‌تر قرار گرفتند. نتایج و آمارهای دو نماینده آسیا در لیگ ۲۰۱۱ نیز بیانگر تثبیت‌ماندن شرایط فصل قبل است و این را باید هشداری برای والیبال آسیا دانست. با تمام این تفاسیر لیگ جهانی تجربیاتی برای ژاپن و کره به دنبال دارد که تیم کشورمان از آن بی‌بهره است و همین تفاوت می‌تواند در جام ملت‌های آسیا در تهران برای حریفان ایران ارزشمند باشد.

● روسیه یک تهدید بزرگ

با شروع مرحله نهایی این مسابقات شاید نگاه‌های خیلی‌ها به برزیل، مدعی اصلی قهرمانی است ولی نمی‌توان روسیه را تهدیدی بزرگ برای تمام مدعیان ندانست. روس‌ها که سال قبل هم تا فینال پیش رفتند و در آخرین گام به برزیل باختند این بار قدرتمندتر از قبل ظاهر شده‌اند و بهترین تیم دور مقدماتی بودند. این تیم در ۱۰ بازی اول خود در گروه B که در آن بلغارستان، آلمان و ژاپن حضور نداشتند حتی یک شکست هم متحمل نشد و در مجموع ۱۲ مسابقه دور مقدماتی فقط یک باخت را تجربه کرد. این در حالی است که برزیل با دو شکست در گروه A به کار خود پایان داد. گروهی که لهستان، امریکا و پورتوریکو هم در آن حضور داشتند. ولادیمیر آلکنو، سرمربی روسیه با آسمانخراش‌هایی که در اختیار دارد دیواری آهنین روی تور تشکیل می‌دهد. در ارنج اصلی روسیه غیر از سوکلوف که پاسور است و ۱۹۳ سانتیمتر قد دارد بقیه بیش از ۲ متر هستند. آپالیکوف (۲۰۳)، ختای (۲۰۵)، بیریوکوف (۲۰۲)، بوتکو (۲۰۱)، میخاییلوف (۲۰۳) و الکساندر دولکوف (۲۱۰ سانتیمتر) به طور معمول در ترکیب اصلی این تیم قرار می‌گیرند با این حساب خط حمله تمام تیم‌ها مقابل این آسمانخراش با مشکلاتی مواجه هستند. اما برزیل که همچنان شانس اول قهرمانی در لیگ جهانی محسوب می‌شود برناردو رزنده سرمربی نامدار این تیم تا حدی جوانگرایی کرده و البته در کنار آنها از باتجربه‌هایی مثل جیبا نیز بهره می‌گیرد. رودریگو سانتانا و آندرس موریلیو هم از بازماندگان نسل طلایی برزیلی‌ها هستند که وسیوتو بازیکن پشت خط‌زن تیم ترنتینو ایتالیا اگر جزو قدیمی‌ها به حساب آوریم باید گفت نیمی از ترکیب اصلی برزیل را با تجربه‌ها تشکیل می‌دهند. البته رزنده در دور مقدماتی نشان داد که بیشتر تلاش دارد تا یاران تازه‌وارد را با شرایط تیم وفق دهد.

باید دید که این مربی پرافتخار در مرحله نهایی هم از فوق ستاره‌هایی مثل جیبا کم استفاده می‌کند یا این بار به باتجربه‌ها دل می‌بندد؟ امسال تغییرات را در برخی دیگر تیم‌ها نیز شاهد بودیم. ایتالیایی‌ها پس از آنکه آناستازی سرمربی خود را از دست دادند تا وی روی نیمکت تیم لهستان بنشیند با هدایت مائورو برونو گام به میادین نهاده‌اند و با جوانگرایی که کرده‌اند به نتایج خوبی هم دست یافتند. دیگر خبری از الساندروفی و جی‌جی ماستر آنجلو دو چهره نامدار و باتجربه این تیم در جمع لاجوردی‌پوشان نیست و چپ دست قدرتی به نام میشل لاسکو که در رقابت‌های قهرمانی جهان هم مقابل ایران خوش درخشیده بود و با این حال یک آلترناتیو به حساب می‌آمد اکنون در ترکیب اصلی قرار گرفته است که کریستین ساوانی و امانوئل بیرارلی را باید قدیمی‌های تیم ایتالیا دانست. آنها در دور مقدماتی با صدرنشینی در گروهD و در حضور تیم قدرتمند کوبا دست به کار بزرگی زدند. ایتالیا که چند سال از سکوی قهرمانی دور بود نیاز به این پوست انداختن داشت. کاری که کوبایی‌ها از چند سال پیش استارت زدند و بلغارستان و لهستان هم به دنبال این رویه هستند.