پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

کلنگ بالای سر ساختمان هنر


کلنگ بالای سر ساختمان هنر

پیکره شهر را بناها، ساختمان‌ها، خیابان‌ها، مغازه‌ها و بوستان‌ها تشکیل می‌دهند، اما از دیرباز تاکنون شهر همواره چیزی فراتر از ساختمان‌ها، کوچه‌ها، خیابان‌ها، معابر و... بوده و هیچ‌گاه تنها به بلوک‌ها و ساختمان‌های سنگی و آهنی محدود نشده است.

پیکره شهر را بناها، ساختمان‌ها، خیابان‌ها، مغازه‌ها و بوستان‌ها تشکیل می‌دهند، اما از دیرباز تاکنون شهر همواره چیزی فراتر از ساختمان‌ها، کوچه‌ها، خیابان‌ها، معابر و... بوده و هیچ‌گاه تنها به بلوک‌ها و ساختمان‌های سنگی و آهنی محدود نشده است.

شهر، همواره زنده است؛ سراسر خاطره است، خاطرات تلخ و شیرین چندین و چند نسل از گذشته تا به امروز. جنس شهر از سنگ و سیمان و فلز نیست، شهر روح و جان دارد.

گوشه گوشه شهر یادآور خاطراتی است که حس همبستگی و تعلق اجتماعی را در میان شهروندانش زنده می کند.شهر آینه ای است که آثار متنوع مردم، تاریخ و فرهنگ و تمدن بشری را به نمایش می گذارد.‏

هویتی دارد که مردمانش عرق و تعصب خود را از آن می گیرند.

هویتی که البته این روزها زیر بار آلودگی ها، دغدغه ها، بی توجهی ها و بی مسئولیتی ها در حال گم شدن است. این روزها چهره شهرها بسرعت در حال تغییر و دگرگونی است.

تغییراتی که گویی راه گریزی از آن نیست. در هر گوشه شهرها فقط برج ها و ساختمان های غول پیکر است که فخرفروشانه رخ می نماید.

از هر گوشه شهر فقط صدای مهیب فروپاشی ساختمان هایی به گوش می رسد که روزگاری زینت بخش شهرها بوده اند.

خانه هایی گرم و صمیمی که خاطرات شیرین بسیاری را در قلب و دلشان به یادگار نگاه داشته اند و اکنون جای خود را به برج هایی زمخت و سیمانی می دهند. در این میان، اما آنچه بیش از همه نادیده گرفته می شود هویت و معماری شهرهاست که دیگر هیچ نشانی از گذشته ندارد. ساختمان های جدیدی که هر روزه از گوشه و کنار شهرها سر بر می آورند، نه تنها چهره ظاهری شهر را دگرگون می کنند که هویت و تاریخ آن را نیز زیر سوال می برند.

اکنون گویی نوبت به کارگاه هنر یکی از ساختمان های قدیمی و هنری شهر تهران با قدمتی بیش از ۶۰ سال رسیده که جایش را به برجی دیگر بسپارد.

این مکان هنری که روزگاری نه چندان دور استادانی چون زنده یاد پرویز مشکاتیان، شهلا حبیبی، یدالله کابلی، شجاع الدین شهابی، یونس فیاض، جعفر نگارنده، حمید شانس، منصور دولو و بسیاری دیگر از بزرگان هنر در آن تدریس می کردند، اکنون به یک پیمانکار ساختمانی تحویل داده شده تا برجی دیگر به برج های تهران اضافه شده و ساختمانی با قدمت شصت ساله از بین برود.

ای کاش می شد شهرهایمان یادگار و خاطره مشترکی بماند در دل های نسل آینده تا گاه گداری که از گوشه کنار آن می گذرند به یاد هویت و تمدن چند هزار ساله شان بر خود و میهن شان ببالند.

عرفان جلالی