جایی برای تفریح و زندگی

اكثرا پارك چیتگر را با دوچرخه سواری اش می شناسیم جایی كه ۴ غرفه كرایه دوچرخه و پیست های متنوع برای اشكال مختلف دوچرخه سواری دارد و این یعنی همه چیز برای تشویق من و توی تنبل گرفتار در روزمرگی های زندگی شهری به یك دوچرخه سواری مفرح و آسوده , حاضر شده است

لكه سبز پارك چیتگر در كیلومتر ۵ اتوبان كرج- تهران قرار گرفته است. برای كسانی كه در غرب تهران زندگی می‌كنند. دسترسی به این پارك با روش‌های <دوستدار محیط زیست> راحت و كم هزینه است. یك ایستگاه مترو، نزدیك پارك، یعنی یك دسترسی راحت، نزدیك فاز غربی، روبه روی ایستگاه آتش‌نشانی هم یك پمپ گاز طبیعی هست.

اكثرا پارك چیتگر را با دوچرخه سواری‌اش می‌شناسیم. جایی كه ۴ غرفه كرایه دوچرخه و پیست‌های متنوع برای اشكال مختلف دوچرخه سواری دارد و این یعنی همه چیز برای تشویق من و توی تنبل- گرفتار در روزمرگی‌های زندگی شهری - به یك دوچرخه‌سواری مفرح و آسوده‌،‌ حاضر شده است. لازم نیست حتما دوچرخه داشته باشی یا مهارت حرفه‌ای در آن داشته باشی. دوچرخه‌هایی در اندازه‌های متفاوت با مبلغ اندكی كرایه داده می‌شود. خیلی نو نیستند، ولی معمولا‌ سالم و محكم‌اند. اینجا حتی برای كوچولو‌هایی كه هنوز گواهینامه (!)هم نگرفته‌اند، دوچرخه‌هایی با چرخ‌های كمكی جانبی وجود دارد .

پیست مخصوص بانوان جایی است محصور بین نرده‌های چوبی و نه به اندازه كافی بزرگ، با این حال آن قدر دنج كه بتوان با پوشش آزادتری، دوچرخه‌سواری كرد. برای خانم‌هایی كه دائم به نبودن جایی راحت برای ورزش و فعالیت غر می‌زنند و همین را بهانه بی‌تحركی‌شان كرده‌اند و به این ترتیب خودشان را در معرض خطر پوكی‌استخوان، چاقی و مشكلات قلبی- عروقی دوران یائسگی قرار می‌دهند، وجود همین پیست ناقابل و <ویژه> هم غنمیت است.

پیست استقامت با مسیر طولانی‌تر و سطوح شیبدار كمتر، برای وقت‌هایی است كه دوست دارید با سرعتی تقریبا یكنواخت،‌مدت طولانی‌تری را ركاب بزنید و در این حین آسمان و ریسمان كلافه‌های زندگیتان را از هم باز كنید. با سرعت معمول، حدودا ۵۴ دقیقه وقت لازم است تا كل این پیست را طی كنید.

در پیست كوهستان مناظر زیباتر و بكرتری را خواهید دید و البته شیب‌ها و پیچ‌های این مسیر، برای آنها كه نیاز به ماجراجویی و تجربه‌های هیجان‌انگیز دارند، بسیار كمك‌كننده است. قبل از رسیدن به شیب‌های بالارو، باید دور دوچرخه را به اندازه‌ كافی زیاد كرده باشید تا وسط راه، به اصطلاح، نبرید. در این صورت موقع پایین آمدن با سرعت زیاد از شیب پایین‌رو، از فرو رفتن در یك دالان پر باد لذت خواهید برد.

پیست سرعت را هم فراموش نكنید. حتی برای آماتورها هم گاهی ركاب زدن در این مسیر مارپیچ با شیب عرضی لذت‌بخش خواهد بود. برای تجربه‌ یك <احساس متفاوت>، می‌توانید خودتان را با دوچرخه به <چال‌اسكندرون(!!)>كنار پیست سرعت ببیندازید! ظاهرش ترسناك است، اما به من اعتماد كنید و دل را به دریا بزنید. بالا آمدن با دوچرخه از این چاله واقعا هیجان‌انگیز است و می‌تواند تا چند روز كاری به شما انرژی و روحیه بدهد!

شاید یكی از دلایل این احساس لذت و شادی،‌به خاطر تاثیر كار بدنی دوچرخه سواری باشد. دوچرخه سواری ورزش مناسبی است برای پاها و عضلات پشتی و اگر قبل از آن كمی حركات كششی هم انجام دهید، گرفتگی عضلاتتان حین‌ بازی و درد ساق‌ها و ران‌ها را فردای این روز مفرح ، نخواهید داشت. قبل از شروع حركت و دور شدن از غرفه تخصصی (!) کرایه دوچرخه، حتما دوچرخه‌ای را كه انتخاب كرده‌اید، از لحاظ ایمنی كنترل كنید.

ترمزها مهمترین مواردی هستند كه چك كردن آنها حتی یك ثانیه هم از وقت بازی كم نمی‌كند و ارزشش به اندازه رفع صدمات جدی احتمالی است! از متصدی كرایه دوچرخه خواهش كنید میزان باد لاستیك‌ها را بازدید كند. خودتان هم به ارتفاع دوچرخه و تناسب آن با قدتان توجه كنید. گذشته از نكات گفته شده، مهم‌ترین ملاك انتخاب دوچرخه مناسب آن است كه به اندازه كافی با آن راحت باشید.

با تمام این احتیاط‌ها، اگر در طی راه دوچرخه‌تان مشكلی پیدا كرد، اصلا نگران نباشید. چند دقیقه با خیال راحت كنار جاده بنشینید و یا دوچرخه‌تان را بردارید و آهسته مسیرتان را ادامه دهید. خیلی طول نمی‌كشد كه یكی از نگهبان‌ها و محافظان پارك با موتورشان سر می‌رسند و كمكتان می‌كنند. این افراد زحمتكش، با گشت‌های دوره‌ای مرتبشان، باعث ایجاد حس امنیت روانی هم می‌شوند.

چیزی كه گاه در مسیرهای خلوت‌تر، به‌خصوص اگر تنها و نوجوان باشید، به آن نیاز جدی دارید. در روزهای برفی یا موقعی كه عملیاتی در مسیرها انجام می‌شود، مراقبت‌ها و هشدارهای به موقع این دوستان، به جلوگیری از بروز حادثه كمك زیادی می‌كند. با تمام این احوالات، دوچرخه‌سواری تنها یكی از كارهای مفید و جالبی است كه می‌توان در پارك چیتگر به آن مشغول شد، حتی پارچه نوشته‌های گوشه و كنار پارك هم این را می‌گویند.

تفریح در كنار خانواده به سلامت روان كمك می‌كند. مسلما برخورداری از حمایت خانواده تاثیر مهمی در آرامش و سلامت روان و پیشگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی و بروز اختلالات روانی، مانند افسردگی و اضطراب، می‌كند.

حتی در بیماری‌ <اسكیزوفرنی> كه جزء شدیدترین نوع بیماری‌های روانی محسوب می‌شود، وجود یك خانواده حمایت كننده،‌ و یا متاهل بودن فرد بیمار از جمله علل پیشگویی كننده وضع بهتر بیمار در آینده و درمان شدن او هستند. به خصوص وقتی افراد خانواده لحظات خوبی را در كنار هم تجربه كنند، وجود همین خاطرات خوش مشترك، به محكم شدن پیوندهای بین آنها كمك می‌كند. حتی دیدن این خانواده‌ها كه غذایشان را با خود آورده‌اند و زیر آلاچیق‌ها یا بین درخت‌ها زیرانداز پهن كرده و دور هم نشسته‌اند، یكی منقل را باد می‌زند، یكی آب می‌آورد، دیگری كباب‌ها را به سیخ می‌كشد، حس خوبی به آدم می‌دهد.

این منقل‌ها (یا اصطلاحا باربیكیوها) كه قبلا‌ پر از هیزم و برای یك آتش افروز كنترل شده آماده شده‌اند، امیدوارمان می‌كند كه اینجا نه تنها از وجود درخت‌ها استفاده می‌شود، بلكه به آنها احترام هم گذاشته می‌شود و مراقب آتش نگرفتنشان هستند و باز یادآوری می‌كند كه غیر از <منع مطلق> راه‌های تازه‌ای برای جلوگیری از حوادث هم هست. یك ایستگاه آتش‌‌نشانی هم در جنب فاز غربی پارك احداث شده كه باز دلیل دیگری است بر حساب شده بودن هر چیز و هر جا در این مجموعه.

در اینجا ایستگاه مخصوص پزشك و تكنسین‌های امدادی هم در نظر گرفته شده. وجود چنین كسانی در محوطه‌ای كه احتمال حوادث مختلف در آن زیاد است- در راستای اشكنك و همین طور<سر شكستنك> بازی-! ضمن اینكه از جدی‌تر شدن صدمات احتمالی جلوگیری می‌كند، مایه امنیت و آرامش‌ خانواده‌ها در این مجتمع فرهنگی، ورزشی هم هست.

شاید این یكی از معدود مواردی باشد كه این اسم واقعا برازنده چنین مجتمعی باشد. چون <فرهنگ> ورزش، تخریب نكردن محیط‌زیست و از مواهب آن ‌بهره‌ بردن و حضور در جمع پربار خانواده (همان كانون گرم )!(كه بارها شنیده‌ایم) هیچ‌وقت با شعار و دستور و بخشنامه به تنهایی اتفاق نمی‌افتد. ساختن‌هایی كه چنین امكاناتی را یكی و در كنار غرفه‌های غذاخوری و فروش خوراكی و حتی سرویس‌های دستشویی با تعداد و محل مناسب و از همه مهم‌تر تمیز و مرتب ارائه می‌دهد، ناخودآگاه كسانی را كه وارد‌ آن می‌شوند،‌تشویق می‌كند كه از این امكانات استفاده كنند: سلامت باشند و سلامتی رادوست بدارند.‌

فرنوش صفوی فر