روم به شهر خود و شهریار خود باشم

● یادی از محمدحسین شهریار؛
‌ ۲۷ شهریور ۱۳۸۷ مصادف با بیستمین سال درگذشت محمدحسین بهجت‌تبریزی معروف به استاد شهـریار بود. اگر با تفسیر غیرکارشناسانه یا غیرمسوولا‌نه اشعار …

یادی از محمدحسین شهریار؛

‌ ۲۷ شهریور ۱۳۸۷ مصادف با بیستمین سال درگذشت محمدحسین بهجت‌تبریزی معروف به استاد شهـریار بود. اگر با تفسیر غیرکارشناسانه یا غیرمسوولا‌نه اشعار این استاد شهیر را از پـرده درون آن خارج کنیم حقیقتا در حق وی جفا کرده‌ایم. چرا که شرح حال و خاطرات زندگی شهـریار در خلا‌ل آثارش مشهود است. گو اینکه شأن نزول و مفهوم اشعار و عـلت پـیـدایش زمان و مکان در بروز هـر قطعه هنری دخالت مستقیم دارد، به همین سبب که امکان دارد یک بیت یا قطعه‌ای از اشعـار شاعر در نظر مخاطب ارزشی به مراتب بیشتر یا کمتر از مفهوم واقعی به نظر برسد، لیکن با وجود این، دلا‌لت شعـر را نـباید محـدود قلمداد کرد.شهـریار در مصاحبه‌های اختصاصی با گزارشگر رادیو به صراحت عنوان کرده بود که بعـد از عـشق عـرفانی، با هـمان دل سوخـته و دم آتـشین به تمام مظاهـر طبـیعت عـشق می‌ورزد و دوستدار دوستـان باذوق و هـنرمـنـد خود است.

او اضافه کرده بود که هـمین دوستان هـستـند که مخاطب شعـر و انگـیزه احساسات او واقع می‌شوند. از دوستان شهـریار می‌تـوان از مرحوم شهـیار، مرحوم استاد صبا، استاد نـیما، فـیروزکوهی، تـفـضـلی، سایه و... یاد کرد. میهن‌پرستی و عشق به وطن در وجود شهـریار انکارناپذیر است، چرا که در غـزل شـیون شهـریور، آذربایـجان، عید خون و قصاید مهـمان شهـریور و شاهکار دیگری به نام مثـنوی تخـت جـمشـید، که به زبان شعـر نگاشته شده است، غنای وطن‌پـرستی و ایمان عـمیـق او به آب و خاک ایران به چشم می‌خورد. گفته می‌شود مثـنوی تخـت‌جـمشید کـه یکی از بزرگ‌ترین آثار شهـریار به شمار می‌رود و در حدود ۴۰۰ بـیت شعـر در این منظومه قرار دارد، فقط در دو یا سه جـلسه ساخـته و پـرداخـته شده است.معـرفـت شهـریار به آفریدگار عالم هم در مجموعه غـزل‌هـای راز و نـیاز ، تـوحـید، ابـدیـت، جـلوه جانانه، مناجات، در کـوی حـیرت، درس محـبت، بال هـمت و عـشق، و عـلی مـندرج است. شرح عـشق عـرفانی و آتـشین شهـریار با اشعار <حالا‌ چـرا و دستم به دامانـت و...> که برای هر خواننده‌ای نـشاط‌آور است از روحیات شاعـر در سطوح مختلف حکایت دارد، همچنین شرایط دشوار آن زمان را در قـصیده پـرتـو پـایـنده می‌توان ملا‌حظه کرد. او در بین هنرمندان معاصر منطقه شهـرتی بی‌سابقه دارد . آثار او در کشورهای منطقه قفقاز به‌کرات چاپ شده و اشعار او در تمام کشورهای دارای زبان فارسی و ترکی مورد ستایش قرار گرفته است. امروزه از بدیع‌ترین منظومه مردمی جهان (منظومه حـیـدربابا) در جای‌جای مناطق سه‌گانه آذربایجان و سایر مناطق ترک‌زبان در اقصی‌نقاط ایران به نیکی یاد می‌شود، همچنین این اثر در ترکـیه و قـفـقاز به عنوان فرهنگ ماندگار مطرح شده، به طوری که به جرات می‌توان گفت، ممکن نیست ترک‌زبانی منظومه حـیـدربابا را بشنود و از خواندن یا شنیدن آن به مرور فرهنگ و خاطرات گذشته خود نیفتد و به سختی منـقـلب نـشود. به جرات می‌توان گفت، حیدربابا سندی زنده و پرده‌ای رنگین از طبیعت جاندار محیط روستا را نشان می‌دهد که مضمون اغلب بندهای آن شایسته ترسیم نقاشی است. یاد او گرامی باد.

سراج پورعزیزی