رسانه‌های دغدغه‌گرا!

رفته بودم آرایشگاه. آرایشگر مشغول پیرایش دوستش بود. از آن جوانانی که فقط سشوار پشت سرشان از کل پیرایش ما بیشتر زمان می‌برد و تازه کلی وسواس هنرمندانه لازم دارد.
تعریف می‌کرد: …

رفته بودم آرایشگاه. آرایشگر مشغول پیرایش دوستش بود. از آن جوانانی که فقط سشوار پشت سرشان از کل پیرایش ما بیشتر زمان می‌برد و تازه کلی وسواس هنرمندانه لازم دارد.

تعریف می‌کرد: «عربه می‌گفت ماهی ۸ هزار دلار پول نفت می‌فرستند دم خونه‌مان. حساب کن ۸ هزار دلار. آن وقت کشور ما خیلی بیشتر از عربستان نفت دارد. از کاشان به پایین کلا نفت است. آن وقت می‌گویند صرفه‌جویی کنید و ...» داشتم با خودم فکر می‌کردم که اگر این جوان با مطبوعات بیگانه نبود حالا این‌طور ... که نگاهم سرید به انبوهی از مجلات و روزنامه‌ها که تلنبار شده بود روی میز.

تورقی کردم برای تماشای تیترها: ـ چی بخوریم که بچه‌مان خوشگل شود ـ ۷ راه برای این‌که هرچه راه برویم خسته نشویم ـ فلان بازیگر از زنش می‌گوید ـ چگونه انگلیسی را در خواب بیاموزیم ـ مصاحبه اختصاصی با فلان بازیگر: از ۶ سالگی عاشق مردم بودم. تیترهای ورزشی چیزی بود در این مایه‌ها: فلان بازیکن: اگر راست می‌گویند چرا جواب توهین را با فحش می‌دهند. ـ علی پروین: هر کی ممل ما را نمی‌خواد بیاد سر کوچه ـ سرمربی فلان جا: جواب منتقدین را نمی‌دهم، حالشان را می‌گیرم. ـ یک بازیکن: فقط ۱۰۰ میلیون گرفتم. حقم ضایع شد.

وبلاگ رسانه‌نگاری