عوارض چشمی لامپ‌های LED

تا دو، سه سال پیش، لامپ‌های LED صرفا لامپ‌هایی تزیینی بودند که در دکوراسیون خانه‌ها جایگاه کوچکی را به خود اختصاص داده بودند اما به نظر می‌رسد این لامپ‌ها کم‌کم دارند جایگاه …

تا دو، سه سال پیش، لامپ‌های LED صرفا لامپ‌هایی تزیینی بودند که در دکوراسیون خانه‌ها جایگاه کوچکی را به خود اختصاص داده بودند اما به نظر می‌رسد این لامپ‌ها کم‌کم دارند جایگاه خود را پیدا می‌کنند و به منابع روشنایی آینده تبدیل می‌شوند.

پیش از این لامپ‌های LED تنها در تابلوهای شهری، چراغ‌های راهنمایی و برخی دستگاه‌های الکتریکی مانند برخی چراغ‌های مطالعه یا تلویزیون‌ها استفاده می‌شد اما امروزه جایگاه‌ آنها وسیع‌تر شده و از آنها برای روشنایی منازل، برخی محصولات نوردرمانی و حتی برخی وسایل بازی کودکان استفاده می‌شود. تنها نگرانی موجود درباره این لامپ‌ها آن است که طبق تحقیقات اخیر آژانس‌ ملی ایمنی و بهداشت مواد غذایی و محیط کار، لامپ‌های LED می‌توانند سبب بروز ناراحتی‌های چشمی شوند و سلامت افراد، به‌ویژه کارمندان شاغل در محیط را به طور خاص تحت تاثیر قرار دهند.

اولین لامپ‌ LED در سال ۱۹۶۲ تولید شد که شدت نورش فوق‌العاده پایین بود. در سال ۱۹۹۰ دیودهای آبی و بعد دیودهای سفید وارد بازار شدند و لامپ‌های چندواتی را به چند ۱۰ واتی تبدیل کردند. این لامپ‌ها مزایای بی‌شماری داشتند؛ از جمله اینکه مصرف انرژی آنها در مقایسه با لامپ‌های معمولی، پایین‌تر بود. از سوی دیگر، دوام و عمر بالایی داشتند و برخلاف لامپ‌های کم‌مصرف که ۸ هزار ساعت عمر می‌کردند، LEDها ۵۰ هزار ساعت دوام داشتند. اما برخلاف لامپ‌های معمولی، شدت نور آنها هزاربرابر بیشتر بود و چشم را می‌زد. نور این چراغ‌ها که عمدتا آبی است، برای ۳ گروه می‌تواند مضر باشد؛ کودکان، افرادی که چشمانشان به نور حساس است (مبتلایان به نوعی از بیماری‌های چشمی یا پوستی) و افرادی که به دلیل شغل‌شان مدام با نورهای LED مواجه‌اند.