دنیای شكوهمند جدیدی یا كابوس تكنولوژی ۱

در راه حل اول, با كمك فیلمی كه به دست می آید, طریقه راه رفتن و مكان زانوهای مظنون مشخص می گردد طی یك فرآیند ساده و در چند فریم, می توان فاصله بین زانوهای فرد مظنون را معین نمود به عقیده نیكسون و همكارانش, این فاصله در افراد مختلف, متفاوت می باشد و هركس اندازه مخصوص خود را دارد

راه حل دوم كه در ماه فوریه گذشته منتشر گردید، از یك پایگاه اطلاعاتی استفاده می‌نماید، بدین ترتیب كه مشخصات مربوط به راه رفتن فرد از قبیل زاویه و سرعت پاها و زانوها، به پایگاه اطلاعاتی مخابره و در آنجا با موارد موجود تطبیق داده می‌شود.

در حال حاضر، هر یك از این روش‌ها نقایص و نقاط قوت خود را دارد. روش اول به مفیدی روش دوم نمی‌باشد ولی روش دوم، در صورتی كه پاهای فرد مظنون پوشیده باشند، عمل نخواهد كرد. نیكسون و همكارانش معتقدند، در صورت تامین هزینه‌ها، ظرف مدت ۱۰ ماه می‌توانند سیستم خاصی را طراحی نمایند كه خصوصیات هر دو روش را داشته باشد.

با وجود این سیستم‌های آزمایش شده، تنها در ۱۵ مورد به خوبی عمل كرده‌اند، نیكسون معتقد است، سیستم‌هایش درست عمل می‌نمایند و مطابق نیاز روز طراحی شده‌اند. یكی دیگر از موارد استفاده این دستگاه‌ها، شناسایی زنان سارقی است كه با وانمود كردن به بارداری،اجناس را از فروشگاه‌ها در زیر لباس خود به سرقت می‌برند.

سیستم نظارتی تلویزیون‌های مدار بسته پلیس cctv، از هر دو نوع این سیستم‌ها، به طور وسیع برای پوشش دادن ایستگاه‌های وسایل نقلیه عمومی، تقاطع خیابان‌هایی كه به این ایستگاه‌ها ختم می‌شوند، فروشگاه‌های بزرگ، موسسات مالی و اعتباری، بیمارستان‌ها، سوپر ماركت‌ها و كلیه موسساتی كه در حین حمل و نقل كالاهایشان از پلیس كمك می‌گیرند، استفاد می‌نماید. مردم بریتانیا به صورت گسترده‌ای از این نظارت حمایت كرده‌اند، چون از زمان استفاده از این سیستم، ارتكاب جرم و بزه و خلاف رانندگی به شدت كاهش یافته است. علاوه بر این، براثر استفاده از این سیستم امنیتی، هیچ اعمال قدرتی برای فرار از دست قانون صورت نمی‌گیرد.

چشم‌های حكومت

براساس تحقیق جمعیت آزادی‌خواهان نیویورك، از مردم منهتن، به صورت مخفیانه در خیابان‌ها، ساختمان‌های عمومی و در حیاط خانه‌شان فیلم‌برداری شده است. نورمن سیگل یكی از اعضای اجرایی جمعیت آزادی خواهان، در مصاحبه با نیویورك تایمز اعلام كرد: «همیشه كسی درحال نظاره شماست كه كجا می‌روید و چه می‌كنید.»

بیشتر دوربین‌ها بر روی سقف خانه‌ها، دورن حباب چراغ‌ها و ورودی ساختمان‌های كارگذاری شده‌اند و بیش از چهارصد دوربین با قابلیت چرخش در گوی چراغ‌های خیابان‌ها پنهان شده‌اند. البته با وجود این، براساس نوشته روزنامه سان هرالد، وجود این دروبین‌ها در میدان تایمز در مدت ۲۲ ماه، منجر به دستگیری تنها ۱۰ نفر گشته است.

به همین دلیل در ژانویه گذشته، هنگامی كه ده‌ها نفر نیروی پلیس نظاره‌گر مردم بودند، بیش از دویست نفر از ساكنین نیویورك در میدان اصلی واشنگتن، اجتماعی علیه افزایش استفاده از دوربین‌های امنیتی برپا كردند. براساس فرمان شهردار رادولف .و.جیولیانی و افسر پلیس سفیر هاوارد، از این دوربین‌های امنیتی در اكثر پرونده‌های خیابانی استفاده شده است و به زودی تعداد بیشتری از این دوربین‌ها در اماكن عمومی نصب خواهد شد. افرادی كه در این اجتماع شركت كرده بودند، براین باور بودند كه نصب این دروبین‌ها در اماكن عمومی و خیابان‌ها، باعث از بین رفتن حریم شخصی افراد شده و جامعه‌ای كاملا قانونی به وجود می‌آید كه این قانونی شدن به جای كم كردن جرم و جنایت در جامعه، به از بین رفتن روح زندگی می‌انجامد.

توینا دی مك كلاردی عضو محقق درگروه دفاعیات قانونی و سرمایه‌های تحصیلی، اظهار می‌دارد: «از زمانی كه اولین جواب مثبت را به آنان بدهید، دیگر نمی‌توانید نظر آنها را تغییر دهید. این خود ما بودیم كه به آنها اجازه دادیم این دوربین‌ها را در پارك‌ها، مدارس، اتوبان‌ها و حتی اتوبوس‌ها به كار گیرند.»

در ۲۵ ژوئیه سال ۲۰۰۱ گروه‌های آزادی‌خواه نسبت به نصب این دوربین‌ها در مدارس كلرادو- بولدر اعتراض نمودند. این گروه‌ها اعلام داشتند كه احتیاجی به داشتن ناظر در مدارس ندارند. با توجه به رشد روز افزون استفاده از این دوربین‌ها، مدارس حوزه بولدر قصد دارند مبلغ ۴۸۰ هزار دلار را جهت نصب دوربین جدیدی در مدارس اختصاص دهند. از نظر گروه‌های آزادی خواه شركت‌كننده، این دروبین‌ها بی مورد و غیرضروری می‌باشند و استفاده از آنها تجاوز به حریم شخصی دانش‌آموزان قلمداد می‌شود ولی از نظر كرین كینگ- مدیر مدرسه بولور - این دوربین‌ها «منابعی با ارزش» برای مسئولان مدرسه محسوب می‌گردند. هم اكنون در می سی‌سی پی، اگر دولت با درخواست یارانه خرید و دوربین‌های محافظتی موافقت نماید، در اماكن عمومی جرم خیز استفاده خواهند شد. از نظر گروه‌های آزادی‌خواه می‌سی‌سی‌پی استفاده دولتمردان از دوربین‌های امنیتی بر روی تیرك سیستم های تلفن و برق، تجازو به حریم شخصی افراد تلقی می‌شود. دیوید اینگرستون، سخنران‌آزادی‌خواهان می‌سی سی پی، در مصاحبه با سان هرالد گفت: «به نظر من، مردم به دلیل ترسی كه از جرم و جنایت و مجرمان دارند، به آخرین وسیله اختراعی بر ضد جرم و جنایت متوسل می‌شوند، بدون این كه به آثار بعدی استفاده از این دروبین‌ها فكر كنند.» وی می‌افزاید: باید قوانینی تصویب شود كه جلوی سوء استفاده از این دوربین‌ها را بگیرد. وقتی دوربین‌های مداربسته برای مقاصد سیاسی استفاده شود یا هدف از استفاده آنها تبعیض نژادی یا سوء استفاده‌های جنسی باشد، حقوق قانونی ما باید این اختیار را به ما بدهد كه از مسئولین این دوربین‌ها توضیح بخواهیم. خلاصه، ما مدركی در اختیار داریم كه نشان می‌دهد، پلیس از این دوربین‌ها برای تحت نظر قرار دادن مظنونین به جنایت و یا حتی كسانی كه استعداد انجام جرم را دارند، استفاده خواهد نمود؛و این گونه نظارت پلیس بر روی افراد، تاثیری دلسرد كننده خواهد داشت.»

در این فاصله، مسئولان دولتی هانتیگتون پارك كالیفرنیا، با وجود این كه می‌دانند نصب دوربین‌های محافظتی در خیابان‌های و اماكن عمومی شهر، نقض آشكار حریم‌های شخصی مردم و شهروندان است، به دنبال نصب این دروبین‌ها هستند.در كالیفرنیای جنوبی، این دروبین ها كه توسط یك مقاطعه كار در شهر به كار گرفته شده‌اند مهمترین ابزار امنیتی جامعه شناخته می شود. در این باره گروه‌های آزادی‌خواه می‌گویند: اگر به پلیس این اجازه را بدهید كه دوربین‌ها را این جا و آنجا كار بگذارند به آنها اجازه حضور در همه جا را داده‌اید» این چنین به نظر می‌رسد كه افزایش استفاده از این دوربین‌ها، به دولتمردان این امكان را می‌دهد كه به حریم‌های شخصی افراد تجاوز نمایند. مسئولان دولتی می‌گویند كه اگر استفاده از این دوربین‌ها موفقیت‌آمیز باشد، به زودی در سراسر هانتینگتون پارك نصب خواهند شد و از این شیوه به زودی در تمامی نقاط آمریكا استفاده خواهد شد.

مسئولان پرتلند در اورگان،در اتوبوس‌های بین شهری عمومی، دوربین‌های مداربسته كار گذاشته‌اند و در بوستون؛ همه اماكن عمومی به این دوربین‌ها مجهز شده‌اند.

مراكز پلیس هم به این دوربین‌ها مجهز شده‌اند و همان طور كه از عامه مردم فیلم‌برداری می كنند از نیروهای پلیس و كاركرد آنها نیز فیلم‌برداری می‌نمایند.

زندان‌های جدید و مدرن نیز هم اكنون به جای سلول‌های به هم چسبیده و میله‌های آهنی، از محوطه‌های شیشه‌ای تشكیل شده‌اند كه درون‌ آنها به دوربین‌های محافظتی مجهز شده است. در برخی از ادارات دولتی به خصوص خزانه‌ها و ادارات مالیات نیز از این دوربین‌های نظارتی برای زیر نظر گرفتن كارمندان استفاده می شود. از این دوربین‌ها حتی در راهرو‌های گیشه‌های فروش بلیط نیز استفاده می‌شود و با كمك آنها، افرادی كه از صف بیرون می‌آیند و نوبت را رعایت نمی‌كنند، شناسایی می‌شوند.

چشمان متحد

استفاده از این دروبین‌ها، از سالها پیش در بانك‌ها مرسوم بوده است ولی طی یك اقدام جدید، بانك‌های ولز فارگو در حال نصب ۵۸۰ مدل جدید از این دوربین‌ها هستند كه از طریق شناسایی چهره و تعیین هویت، مشتریانی را كه در گذشته اقدام به كلاهبرداری كرده‌اند، شناسایی می‌نماید.

استفاده از این دوربین‌ها همچنان رو به افزایش است؛ در راهروهای ادارات، لابی‌های هتل‌های بزرگ، پارك‌های تفریحی، سوپر ماركت‌ها و مراكز تجاری از این دوربین‌ها به طور وسیعی استفاده می‌شود. بسیاری از موسسات بازرگانی، برای نظارت كاركنانی كه با پول سر و كار دارند، از این دروبین‌ها استفاده می‌كنند.

همچنین این دوربین‌ها برای نظارت پاركینگ‌ها و گاراژ‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. شبكه‌های خبری نیز برای به دست آوردن اخبار، از دروبین‌های مخفی و غیرمخفی زیادی واقع در سطح زمین و بالاتر از آن استفاده می‌نمایند.

در حوزه اینترنت نیز وب‌كم‌ها پدیده‌ای جدید محسوب می‌گردند در صورت ورود به وب سایت‌های موسسات یا ادارت، فرد مورد حمله تصاویر متناوب و جذاب اماكن تفریحی- توریستی قرار می‌گیرد. سایت‌هایی مانند Webcam.com و Earthcam.com به استفاده‌كنندگان امكان دیدن و شنیدن صدا و تصویر خیابان‌های شهرها موسسات بازرگانی، دانشگاه‌ها، كلیساها، هتل‌ها، پارك‌ها و پاتوق‌ها و سواحل تمام نقاط جهان را می‌دهند. سایت‌های این چنینی، امكان نظاره داخل و خارج ساختمان را نیز به كاربر می‌دهند. حتی برای برخی نقاط از دوربین‌هایی با قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه نیز استفاده شده است. در سایت‌های مستهجن نیز از این امكانات برای پخش تصاویر متحرك استفاده می‌شود. مالكین این قبیل سایت‌ها اظهار می‌كنند كه حتی داخل اماكنی مثل رستوران‌ها و اتاق‌های پرو نیز دوربین‌هایی كار گذاشته‌اند. به هر حال تمامی این موارد، جنبه استفاده غیرقانونی از این دوربین‌ها را نشان می‌دهند. با در نظر گرفتن تمامی موارد استفاده این دروبین‌ها، در می‌یابیم كه جهان به سوی قبول این پدیده به عنوان ابزار پیشرفت در دنیای مدرن می‌رود.

با گسترش استفاده مردم از ویدئو‌های خانگی و ضبط برنامه‌های مورد علاقه شان از تلویزیون دوربین‌های دیجیتالی به بازار آمدند. هم اكنون با كوچكتر شدن این دروبین‌ها، حمل و نقل انها آسانتر شده است و به وفور و حتی روی گوشی‌های تلفن همراه نیز به كار می‌روند. اگر به خاطر بیاورید، حادثه كت خوردن رونی كینگ توسط ماموران پلیس توسط همین دوربین های ویدئویی ضبط شده بود. از چنین وسایلی برای مقاصد خیر و شر فراوان استفاده شده است. علاوه بر چنین مواردی، بسیاری از والدین با كار گذاشتن این دوربین‌ها در وسائل بچه‌ها- مثل رادیوهای غیرواقعی كه روی میز بچه‌ها قرار می‌دهند- برای نظارت پرستاران بچه و سایر افراد استفاده می‌نمایند. در برخی از ایالات آمریكا، چنین استفاده‌ای قانونی و در برخی غیرقانونی است. برخی از دوربین‌ها برای استفاده تخصصی در محافظت از وسائل داخل خانه‌ها استفاده می شوند.هر صاحب خانه ای می‌تواند چنین دوربین هایی را درخانه خود قرار دهد و هدف آن را نه فقط حفظ وسائل خانه خود بلكه وسائل خانه همسایه نیز قرار دهد، بدون این كه قانون از آن جلوگیری نماید.

پس از ظهور چنین دروبین‌هایی، عارضه وب كم‌ها به وجود آمد و این كه مردم می‌توانستند به راحتی تصاویر را به وب سایت‌هایشان بفرستند. چنین مواردی بسیار مورد توجه قرار گرفت، از كار گذاشتن وب كم‌های بسیار كوچك در اتاق خواب‌ها تا دوربین‌های مخفی در كیف دستی.

نظارت به عنوان پدیده‌ای فرهنگی

آشكارا در جامعه زندگی می‌كنیم كه روز به روز بیشتر به این دوربین‌های ناظر عادت می كند و نظر مثبتی نسبت به آنها پیدا می‌نماید. رسانه‌ها نقش مهمی در پیدایش این عادت دارند؛ به این طریق كه مردم را به طور مثبتی به این سمت سوق می‌دهند كه نه تنها به این شرایط عادت كنند بلكه این شرایط را دوست داشته باشند.

خیلی دور نیست زمانی كه جامعه چنین نظارتی را قبول نمی كرد و به طور آشكار در مقابل آن به پا می‌خاست. در سال ۱۹۸۹ مردم رومانی علیه نیكولا و النا دیكتاتورهای كمونیست به پاخاستند، حتی مجلس تاس نیز نظام این دیكتاتوری‌های كمونیست را به عنوان یكی از نفرت‌انگیزترین رژیم‌های قرن شناخت. آنچه كه به عنوان نشانه‌ای از ظلم این دیكتاتورها بر جامعه شناخته می‌شد، وجود دوربین‌های محافظتی پلیس در خیابان های اصلی شهرهای رومانی و نظارت شدید بر مردم بود.

در كمتر از دوازده سال، چقدر تغییرات به وجود آمده است؟ به همین دلیل است كه ترس از عادت كردن به وجود ناظر در جامعه و بین ما وجود دارد، به این صورت كه نه تنها ظاهر فریبنده و مترقیانه آن به چشم می‌آید بلكه احساس امنیت بیشتر و تفریح و سرگرمی، ما را به سوی فریب خوردن و سستی‌ای می‌كشاند كه در زمانی نه چندان دور، حتی تصویرپذیر هم نبود.

در واقع تمامی موارد استفاده از این تكنولوژی مضر نیست، ولی بعضی از این مواردكاملا برخلاف حق داشتن حریم های شخصی است و مضر می‌باشند. به همین خاطر است كه می‌گوییم، باید این موضوع روشن باشد و چرا ما حاضریم آزادی و حقوقمان را فدای رسیدن به چنین اهدافی نماییم.

یك تشكل برای این امر به وجود آمده است كه پیش از این كه خیلی دیر شود، مردم را از مضرات این تكنولوژی آگاه نماید.