دلت را به دریا بزن

تا به حال به دریا فکر کردی؟ به قشنگی اش، به بزرگی اش، به مواج بودنش، به آن موج های قشنگش که فقط کافیست به آن نگاه کنی چنان می بردت توی حس که نگو. وقتی بالا و پایین می رود، وقتی می آید …

تا به حال به دریا فکر کردی؟ به قشنگی اش، به بزرگی اش، به مواج بودنش، به آن موج های قشنگش که فقط کافیست به آن نگاه کنی چنان می بردت توی حس که نگو. وقتی بالا و پایین می رود، وقتی می آید و برمی گردد، وقتی آرام است، نگاهش کردی چقدر زیباست؟ نمی دانم به نظر من که خیلی با احساس است. چطور یک سری می گویند دزد است؟ چه طور می گویند نامرد است؟ اما نه همیشه این جور نیست آن لحظه هم که خیلی عصبی است دوستش دارم. او زمان عصبانیتش هم به کسی کاری ندارد آن قدر خودش را به ساحل، صخره و این طرف و آن طرف می زند تا آرام بشود.

با وجودی که بزرگ است اما در آن دل بزرگش چیزی نیست و بیشتر از همه دلم برای تنهائی اش می سوزد.

از بحث اصلی دور نشویم نمی خواهم بحث را خیلی احساساتی کنم نمی دانم تا به حال به کشتی هایی که در حال گذر هستند در دریا نگاه کردید؟ یا اصلا به آنها فکر کردید؟ می گویم: ناخداگری هم خیلی سخت است اما به جایش هیجانی است. بیشتر کیفش هم آن است که با دریا و آب سروکار دارد. شاید ناخداها هم احساسات آروم و لطیفی داشته باشند اما هر کاری سختی های خاص خود را دارد. مثلا همین ناخداگری به خصوص اگر کشتی مسافربری باشد که دیگر بدتر مسوولیت سنگینی بر عهده دارد و اگر خدای ناکرده اتفاقی افتاد باید جوابگو باشد. اما ناخدا هر چقدر هم در کارش خبره باشد باز هم بی ارتباط با دریا نیست. این دریا است که شرایط ناخدا، کشتی و مسافرها را ممکن است عوض کند.

ممکن است گاهی عصبانیتش به حدی باشد که دیگر رحم و انصاف را متوجه نشود. به نظر من زندگی ما انسان ها هم بی شباهت به دریا نیست. زندگی شبیه دریا. و من و تو هم شبیه آن ناخدا هستیم. گاهی اوقات لم زندگی کاملا در دستمان است می توانیم تغییرش دهیم کم و کاستی هایش را جبران کنیم از آن برداشته یا اضافه کنیم و حتی تلخ یا شادش کنیم و گاهی هم نه، فشاری وارد می شود که نه راه پس و نه راه پیش داریم. مجبور هستیم بسوزیم و بسازیم. آن زمان است که هوا ابری و دریا طوفانی است. هر کاری کنی نمی توانی کشتی ات را مهار کنی، سخت است، اما شدنی است. مطمئن باش اگر حتی هیچ راهکاری نداشته باشی خدا صبر را از تو نگرفته! صبور و آرام باش درست می شود. شیرینی زندگی به این سختی هایش است.

زندگی همه ما آدم ها سخت است نترس جوان! فقط تو غم نداری مهم نیست چه کسی شاد و چه کسی ناراحت است، مهم این است که در زندگی ات چنان ناخدای خوبی باشی که بتوانی کشتی ات را بدون کمک دیگران کنترل کنی. مهم این است که یاد بگیری در زندگی چه طور با سختی ها مبارزه کنی، چه طور شادی هایت را تقسیم کنی و...

نترس بالا خره خشم دریا می خوابد. همیشه که طوفانی نیست. یک روزهایی هم آفتابی و قشنگ است. اما سعی کن پل پشت سرت را خراب نکنی و راهی را برای بازگشت باقی بگذاری. سعی کنید ناخدایی باشید که دیگران از شما درس زندگی را بیاموزند.

به قول معروف همه ما انسان ها در زندگی;

به ظاهر گرچه می خندیم

ولی اندر سکوت تلخ می گرییم

که ما دنیایی از دردیم

و با هر دردی می جنگیم

نویسنده : مهدیه یزدی فر