آیا انتخابات دوازدهم تقابل دو دیدگاه است

اگر تاریخ تشیع بسان یک انسان ۲۵۰ ساله از زمان امامت امام علی ع تا آغاز غیبت صغری در نظر گرفته شود, زمانی باید همانند امام علی ع سکوت و در شرایط مناسب و با اقبال توده ها حکمرانی کرد و موسمی دیگر همانند حسن بن علی ع با نرمش قهرمانانه توطئه دشمن را خنثی کرد و در زمانی که هیچ راهی برای اصلاح نبود, همانند حسین بن علی ع به استقبال شهادت رفت

مرحله اول انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم یعنی فرآیند ثبت نام نامزدها به پایان رسید و باید منتظر اعلام نظر شورای نگهبان قانون اساسی باشیم. آنچه این روزها ذهن بخشی از جامعه سیاسی ما را به خود مشغول کرده، این است که چشم انداز انتخابات آتی به کدامین سو سوق پیدا می کند و رقابت نهایی میان کدام گفتمان ها خواهد بود؟ قرائن و شواهد نشان می دهد رقابت آتی میان دو گفتمان آرمان گرایی محض و آرمان گرایی توأم با واقعیت بینی است.

در این باره نکات زیر قابل توجه است:

۱- آرمان گرایان مطلق گرا قرار است مدینه فاضله ای بسازند بدون آنکه تصویر درستی از آن حتی در ذهن داشته باشند. برای همین است که گاهی از ژاپن اسلامی سخن می گویند و زمانی دیگر از سوئد اسلامی!! زمانی محمود احمدی نژاد را معجزه هزاره سوم قلمداد می کردند و موسمی دیگر هم اکنون، جاسوس سرویس های بیگانه!!

اینان شعارهای کلی را بر مدیریت علمی و خردورزانه ترجیح و قصد دارند باز هم تاریخ را به شکلی دگر تکرار کنند. قرار است فقط جای یکی با دیگری عوض شود همین. همان شعارهای کلی و بدون برنامه مدون و تفصیلی.

تکرار دوباره تاریخ و بدون عبرت آموزی از آن. در همین دهه ۸۰ رئیس دولت های نهم و دهم، محمود احمدی نژاد که از سوی جریان آرمان گرایی محض حمایت می شد، چنان بر طبل تندروی در سیاست خارجی می کوبید که صدایش در آمریکای لاتین شنیده می شد. رفقای کمونیستی برادر قلمداد می شدند و به قول احمدی نژاد، هوگو چاوز از جمله یاران موعود در رجعت معرفی شد.

۲- و اما آرمان گرایان واقعیت بین ضمن اعتقاد به آرمان های بزرگ انقلاب اسلامی و بخصوص شعار راهبردی استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی؛ معتقدند آرمان ها را باید با واقعیت ها دید. از دیدگاه این جریان، سیره پیامبر اسلام و امامان شیعه الگوی مناسب حکومتی است.

اگر تاریخ تشیع بسان یک انسان ۲۵۰ ساله از زمان امامت امام علی (ع) تا آغاز غیبت صغری در نظر گرفته شود، زمانی باید همانند امام علی (ع) سکوت و در شرایط مناسب و با اقبال توده ها حکمرانی کرد و موسمی دیگر همانند حسن بن علی (ع) با نرمش قهرمانانه توطئه دشمن را خنثی کرد و در زمانی که هیچ راهی برای اصلاح نبود، همانند حسین بن علی (ع) به استقبال شهادت رفت.

علاوه بر این، آرمان گرایان واقعیت بین با درک درست از مقتضیات زمان و مکان، برخلاف جریان اول با مسائل مستحدثه برخورد قهری نداشته و تلاش می کنند راه حل مناسب برای آن پیدا کنند. برای همین است که برخلاف جریان اول در مسائل فرهنگی درک درستی از نیازهای نسل جوان دارند و نیاز آنان را به موسیقی و سینما به رسمیت شناخته و در پی سرکوب آن نیستند.

این جریان در اقتصاد به مدیریت علمی باور و با آشنایی به علم اقتصاد، گره مشکلات اقتصادی را راه حل های مقطعی ندانسته و مسیر رشد و توسعه کشور را از طریق توسعه انسانی و حفظ کرامت آدمی می داند و معتقد است جامعه ایرانی با نیروی انسانی فرهیخته ای که دارد در آینده می تواند جایگاه والایی در جهان داشته باشد.

۳- واقعیت این است جریان آرمان گرایی توأم با واقعیت هم اکنون خود را در همگرایی اصلاح طلبان، اعتدالیون و اصولگرایان اعتدالی ظهور و بروز داده است و جریان آرمان گرایان محض را اصولگرایان مدعی انقلابی گری و ارزش ها نمایندگی می کند. نکته قابل توجه، حضور برخی از چهره های اصولگرای اعتدالی در جریان آرمان گرایی واقع بینانه است که از مهم ترین آنان می توان از ناطق نوری، علی لاریجانی و علی اکبر ولایتی نام برد.

از: غلامعلی دهقان فعال سیاسی