بازی های مجازی نگرانی والدین

لیلا رودریکز Laila Rodriquez , مثل خیلی از بچه های ۱۰ ساله دیگر حیوانات اسباب بازی را دوست دارد, اما وقتی از پدر و مادر خود برای تهیه حیوانات عروسکی شامل یک گاو, گربه, مرغابی و سگ درخواست کرد, در واقع یک انگیزه پنهانی داشت و می خواست این اسباب بازی ها را به وسیله یک بازی آنلاین به دست آورد که به وی امکان می دهد از حیوانات خانگی مجازی نگه داری کند, برای آنها غذا تدارک ببیند و اتاق شان را تمیز کند

لیلا رودریکز (Laila Rodriquez)، مثل خیلی از بچه‌های ۱۰ ساله دیگر حیوانات اسباب‌بازی را دوست دارد، اما وقتی از پدر و مادر خود برای تهیه حیوانات عروسکی شامل یک گاو، گربه، مرغابی و سگ درخواست کرد، در واقع یک انگیزه پنهانی داشت و می‌خواست این اسباب‌بازی‌ها را به وسیله یک بازی آنلاین به دست آورد که به وی امکان می‌دهد از حیوانات خانگی مجازی نگه داری کند، برای آنها غذا تدارک ببیند و اتاق‌شان را تمیز کند.

لیلا در حین بازی در Webkinz می‌گوید: من دوست دارم در بازی، ۱۰ حیوان خانگی داشته باشم چون پس از آن یک تخت خواب اختصاصی به دست می‌آورید.

این تخت خواب اختصاصی هم مثل حیوانات داخل بازی از چند پیکسل تشکیل شده است. پدر و مادر لیلا با ۶۰ دلاری که تا به حال پرداخت کرده‌اند چهار عروسک اسباب‌بازی در بازی به دست آورده‌اند.

جارد (Jared)، برادر هفت ساله لیلا هم دوست دارد عضو یکی از این سایت‌های دنیای مجازی مثل

club penguin.com باشد. این کار هر ماه ۹۵/۵ دلار برای پدر و مارد جارد هزینه دارد.

جارد در این سایت می‌تواند برای پنگوئن خود خرت و پرت بخرد و یک ایگلو (خانه اسکیموها) بسازد تا پنگوئن در آن زندگی کند.

اما هیوبرت رودریکز (Hubert Rodrequez)، پدر لیلا و جارد که یک مرد ۴۳ ساله است، با خرید اسباب بازی‌هایی که قابل لمس کردن نباشند مخالف است. وی می‌گوید: شما پول واقعی را برای یک چیز مجازی خرج می‌کنید و به نظر نمی‌رسد هیچ منفعتی در آن باشد.

هیوبرت مشاور امور کامپیوتری است و همسر ۳۷ ساله وی، سارینا (Sarina)، مدیر یک کتابخانه است. آنها مثل بسیاری از پدر و مادرها در شرایطی زندگی می‌کنند که به طور فزاینده برای بازی کامپیوتری فرزندان‌شان باید هزینه کنند. در این حال آنها سعی می‌کنند هزینه کردن برای ملزومات مجازی را برای خود توجیه کنند.

جنبه‌هایی از بازی‌های کامپیوتری که حول محور پرداخت پول واقعی یا مجازی می‌چرخد، برای والدین و مسوولان نظارتی دارد به یک مساله نگران کننده تبدیل می‌شود. این در حالی است که سایت‌های بازی مثل Club Penguin میلیون‌ها کاربر جدید را به خود جذب می‌کند. تعداد بازدیدکنندگان غیر ثابت club penguin نسبت به ۹/۱ میلیون نفر بازدیدکننده در سال قبل بیش از ۲ برابر رشد داشته و به ۷/۴ میلیون بازدیدکننده در ماه رسیده است.

علاوه بر این ترافیک سایت Webkinz حدود ۶ میلیون نفر است که این رقم، نسبت به سال گذشته شش برابر شده است.با وجود اینکه اکثر بازی‌های آنلاین برای کودکان ۱۲ سال و کوچک‌تر، رایگان است، بازی‌های پولی زیادی را می‌توانید پیدا کنید.

شرکت‌های بزرگی چون دیزنی، عرضه کننده بسیاری از بازی‌های ویژه کودکان هستند. این شرکت ماه اوت سال گذشته club penguin را به قیمت ۳۵۰ میلیون دلار خریداری کرد و هم اکنون بازی‌های مخصوص به خود را در آن بارگذاری کرده است.

بسیاری از سایت‌های این چنینی نسخه محدودی از بازی‌های خود را به طور رایگان در اختیار کاربر قرار می‌دهند، اما اگر کودکان واقعا درگیر و مجذوب یکی از این بازی‌ها شوند، والدین آنها باید بلافاصله دست به جیب شوند.

بازی در سایت club penguin رایگان است، اما برای خدمات اضافی مثل خرید لباس یا اسباب و وسایل دکوراسیون برای پنگوئن و خانه برفی‌اش که برای بچه‌ها جذابیت دارد هزینه ماهانه باید بپردازید.

این سایت از محبوبیت خود استفاده می‌کند و در کنار بازی مجازی‌اش، یک فروشگاه اسباب‌بازی و لباس واقعی نیز دارد.

بعضی از سایت‌ها هم شیوه Webkinz را دنبال می‌کنند که برای دسترسی به بازی باید حتما اقدام به خرید یک اسباب‌بازی کرد و برای رفتن به مرحله بعد باید ملزومات مجازی بفروشید تا پول واقعی به دست آورید. تبلیغات هم بخش بزرگی از تجارت این‌گونه سایت‌ها را تشکیل می‌دهد.

ایز پدل، سردبیر سایت Common Sense Media می‌گوید: هر رابط کاربری مثل یک سایت آنلاین به فرصتی تبدیل می‌شود که چیزی را به کودکان بفروشیم، چه از آن آگاه باشند و چه به طور ضمنی با آن سروکار داشته باشند.

بعضی از والدین از همراهی کودکانشان در دنیای بازی‌های مجازی سرباز می‌زنند و بر این باورند که این بازی‌ها در واقع چیز جدیدی نیستند و فقط شیوه متفاوتی است برای واردکردن فشارهای اقتصادی که پدر و مادرها همواره با آنها سروکار داشته‌اند.

رابین راسکین (Robin Raskin)، نویسنده کتاب “پدر و مادر بودن در عصر دیجیتال” می‌گوید: به طور کلی کودکان و صنعت بازی تغییر نکرده است و همواره بازی‌هایی وجود دارد تا کودکان را به یک مصرف‌کننده تبدیل کند.

کارن میسون (Karen Mason)، سخنگوی Club Penguin می‌گوید: این سایت که دو سال است کار خود را شروع کرده است هم اکنون بیش از ۱۲ میلیون عضو دارد که ۷۰۰ هزار نفر حق عضویت پرداخت کرده‌اند.

وی انتقاداتی را که به سایت Club Penguin وارد می‌کنند، پوچ و بی‌اساس می‌داند.

میسون می‌گوید: کار ما، آموزش به کودکان درخصوص اتخاذ انتخاب‌های هوشمندانه‌ای است که در دنیای واقعی باید انجام دهند.

والدین در برخورد با زمینه‌های بازی آنلاین به دو دسته تقسیم می‌شوند. در حالی که گروهی از پدر و مادرها برای دنیای بازی‌های مجازی به طور جداگانه‌ حقی قایل نمی‌شوند، بسیاری از والدین نیز حامی آن دسته از بازی‌های کامپیوتری هستند که کودکان را وادار به خواندن می‌کند و به آنها قدرت تصمیم‌گیری می‌دهد.

اما عده‌ای از والدین نگران آن هستند که بازی‌ها دنباله نقشه‌های بازاریابی شرکت‌های تجاری باشند که قصد دارند کودکان را به اسم‌ها و برندهای گوناگون پایبند کنند و به آنها یاد بدهند چگونه خرید کنند و در نهایت آنها را به افرادی مصرف‌گرا تبدیل کنند.

ایمی لئونارد (Amy Leonard)، یک مادر ۴۸ ساله آمریکایی می‌گوید که دختر ۱۰ ساله‌اش چارلی (Charlie) از نظر فکری کاملا تحت تاثیر سایت بازی Club Penguin قرار گرفته است. نگرانی وی از این روست که کودکانی که به بازی‌های کامپیوتری عادت کرده‌اند آیا می‌توانند از پس کارهای واقعی، کارهایی ورای کلیک ماوس برآیند یا خیر؟

وی می‌پرسد: آیا این کودکان در بزرگسالی قادر خواهند بود مشکلی را حل کنند و برای مثال، اگر دکمه لباسشان بیفتد می‌توانند آن را دوباره سر جای خود بدوزند؟ من فکر می‌کنم که آنها فقط دارند از دنیای ملموس و واقعی فاصله می‌گیرند.

نویسنده: میریا ناوارو

ترجمه: ترنم محمودی