ریشه های کپک زده

این قسمت از سری بازی های بتمن از همان ابتدا با حاشیه همراه بود و این حاشیه ها حتی پس از عرضه هم گریبانش را رها نکردند از همان موقعی که خبر تغییر سازنده بازی اعلام شد, فریاد هواداران به آسمان رفت و دوستداران این سری بازی از ترس تبدیل آن به یک لغزش بزرگ دیگر در صنعت بازی سازی, بشدت به سازنده انتقاد کردند

عنوان انگلیسی بازی: Batman: Arkham Origins پلتفرم: Xbox۳۶۰، PS۳، PC، WiiU ناشر: Warner Bros. Interactive Entertainment سازنده: Warner Bros. Games Montreal سبک: اکشن‌ ـ‌ ماجرایی امتیاز: ۵/۷

این قسمت از سری بازی های بتمن از همان ابتدا با حاشیه همراه بود و این حاشیه ها حتی پس از عرضه هم گریبانش را رها نکردند. از همان موقعی که خبر تغییر سازنده بازی اعلام شد، فریاد هواداران به آسمان رفت و دوستداران این سری بازی از ترس تبدیل آن به یک لغزش بزرگ دیگر در صنعت بازی سازی، بشدت به سازنده انتقاد کردند. نمایش بازی در E۳ تا حدودی نگرانی های این دوستداران را کاهش داد و استرس جای خود را به لحظه شماری مشتاقانه داد. حال با عرضه این عنوان، شاهد امتیازهایی هستیم که برای این سری، نسبتا عجیب و غریب به نظر می آیند. گیم اسپات در کمال ناباوری به این بازی امتیاز ۰/۶ از ۱۰ را اختصاص داد و IGN هم به ۸/۷ اکتفا کرد. البته سایت های دیگر امتیازات نسبتا بالایی به بازی داده اند. اما این اختلاف نظر از کجا نشات می گیرد؟ حقیقت اینجاست که تازه ترین قسمت سری بازی های بتمن، با وجود ادعاهای سازندگان، از نوآوری های زیادی بهره نمی برد و قسمت اعظم آن از نسخه های قبلی کپی شده است. صادقانه باید گفت این قسمت از بازی، درست مانند دو سه قسمت اخیر سری Assassin’s Creed، سهم زیادی از امتیاز خود را مدیون ساختار قدرتمند پدران خود است.

داستان تازه ترین نسخه از مجموعه بتمن به پنج سال پیش از ماجراهای قسمت اول بازی، یعنی Arkham Asylum بازمی گردد. بتمن در دومین سال مبارزه خود با خلافکاران شهر گاتام به سر می برد و با زور بازوی خود همه را سر جای خویش نشانده است. پیش از آن که غرور سر تا پای بتمن را فرا بگیرد، در شب کریسمس هشت قاتل مزدور به شهر گاتام پا می گذارند تا جایزه ۵۰ میلیون دلاری را که «ماسک سیاه» برای سر بتمن تعیین کرده ازآن خود کنند. در حالی که مزدوران ماسک سیاه به برپایی آشوب و ایجاد بی قانونی در شهر می کنند، امثال جوکر نیز از فرصت سوءاستفاده کرده، قصد ماهیگیری از آب گل آلود به سرشان می زند. داستان بازی بخوبی از خصوصیت های بتمن ابتدایی بهره می گیرد و در جاهایی، رشته داستان را چنان به هم می پیچاند که بازیکن را سر جایش میخکوب می کند. صداپیشگان جدید اما بخوبی از پس صدابازیگری بتمن و جوکر برآمده اند و از این حیث آبروی کار را خریده اند. سازندگان تمام سعی خود را کرده اند تا به هر قیمتی شده، هسته اصلی مبارزات بازی را حفظ کنند و از این رو، باید توقع داشته باشید خیلی از سلاح های آشنا را با نام های تازه ببینید.

دو نوع دشمن تازه، از جمله رزمی کارانی که ضربات شما را دفع می کنند به بازی اضافه شده اند. از آن واضح تر، اضافه شدن یک دستکش به فهرست سلاح های بتمن است که تمام زیر و بم مبارزات بازی را به باد می دهد. با باز کردن این جفت دستکش و زدن چند ضربه به دشمنان، آن را شارژ می کنید و سپس می توانید بدون هیچ دغدغه ای هر کسی سر راهتان قرار گرفت از پا درآورید. این امر لذت فکر کردن در مبارزات را به کل نابود می کند. یک سلاح اسفبار دیگر به بازیکن اجازه می دهد دشمنان را بدون قدم گذاشتن زیر یکی از مجسمه های دیواری، به دام انداخته و کله پا کند که حضور آن در یک بازی ویدئویی واقعا مسخره به نظر می آید. البته از آنجا که بازیکن ها حق انتخاب دارند، چندان دخلی به آنها وارد نیست.

شهر گاتام ظاهر زیبا و فریبنده ای دارد، اما واقعا عاری از روح است. هیچ بنی بشر عادی را در این خیابان ها رویت نخواهید کرد و بازی این مسأله را با این توضیح توجیه می کند که قسمت نمایش داده شده در بازی، از سوی جنایتکاران اشغال شده است! قسمت شمالی نقشه که نزدیک به تمام آن از قسمت قبلی وام گرفته شده، توسط پلی نامتعارف به جزیره ای جنوبی متصل شده است. برای رسیدن به بسیاری اهداف باید این پل را رد کنید که خوشبختانه گزینه «انتقال سریع السیر» از عذاب وجدان آن می کاهد. قسمت های زیادی از نقشه وجود دارد که بنا به منطق، بتمن باید به سهولت از آنها عبور کند که متاسفانه میسر نمی شود یا تلاش بیش از حد می طلبد. هر دو نسخه X۳۶۰ و PS۳ در حال گلاید بر فراز شهر از افت فریم رنج می برند، اما نسخه PS۳ اضافه بر آن از گلیچ های صوتی فراوانی نیز برخوردار است.

موارد مخفی در این قسمت نیز حضور پررنگی دارند، اما هیچ شکی نیست که دستیابی به آنها در قسمت های قبلی هیجان و جذابیت بیشتری داشت. قسمت هایی در بازی به بازسازی صحنه جرم مربوط می شوند. این قسمت ها آن طور که باید و شاید جذاب نیستند؛ از نظر ظاهری هیجان انگیز و از نظر دخالت بازیکن در آنها، یخ و بی معنا هستند. بازیکن فقط باید یک به یک اهداف را اسکن کند و یک انیمیشن را شاهد باشد و هیچ دخالتی در پیامد آن ندارد. باس فایت ها به خوبی کار شده و لحظات رضایت بخشی را فراهم می سازند. قسمت چندنفره بازی که برای اولین بار در این سری خودنمایی می کند، فقط در حد چند دور جذابیت خود را حفظ می کند و خیلی زود از یاد می رود. کلام آخر این که قسمت جدید سری بتمن چشم دقیق و ریزبین را آزار خواهد داد، اما حتی آنها را هم راضی خواهد کرد. فرمول اثبات شده بتمن تقریبا عاری از ایراد است و صرف حضورش در این قسمت برای تجربه آن دلیلی کافی خواهد بود.

سیاوش شهبازی