مروری بر Prinny : Can I Really Be the Hero?

پنگوئن‌های بامزه سونی!
Prinny یکی از بازی‌های خوش‌ساخت اخیر در سبک ۲D/Platformer به شمار می‌رود که برای PSP عرضه شده است. طراحی خوب محیط، داستان خنده‌دار و مفرح، صداگذاری متناسب با این حال و هوا، …

پنگوئن‌های بامزه سونی!

Prinny یکی از بازی‌های خوش‌ساخت اخیر در سبک ۲D/Platformer به شمار می‌رود که برای PSP عرضه شده است. طراحی خوب محیط، داستان خنده‌دار و مفرح، صداگذاری متناسب با این حال و هوا، دیالوگ‌ها و لحن بیان آن‌ها، این بازی را به یکی از بهترین بازی‌های کنسول دستی سونی تبدیل کرده است.

شخصیت اصلی این بازی، پنگوئن‌هایی با ارواح انسان‌های پلیدی هستند که به این شکل درآمده‌اند. آن‌ها محکوم به ادامه زندگی در برزخی شده‌اند که در آن باید به اربابان اهریمن خود خدمت کنند. Etna که مالک گروه شماست متوجه می‌شود که دسرش درست از بغل گوشش دزدیده شده است. حالا شما و ۹۹۹ نفر از نزدیک‌ترین دوستانتان -که همگی پنگوئن هستند- مجبورید مواد لازم برای دسر را فراهم کنید. ارباب سنگدل که هر حرکت شما را به سخره می‌گیرد، موقعیت‌های بامزه‌ای خلق می‌کند. در واقع تمام بازی پر از جملات خنده‌دار است و با اینکه تمرکز بازی روی اکشن است، میان‌پرده‌های داستان حال و هوای سرگرم‌کننده را پدید می‌آورد.

Etna، هزار پنگوئن در اختیار دارد که منتظرند تا به دلیل دسر به سرقت رفته قربانی شوند، شما یکی از آن‌ها را کنترل می‌کنید و مجبورید با این تعداد محدود به مبارزه با غول‌ها بپردازید. این عدد که در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش داده می‌شود، در حقیقت جان باقی مانده شماست. احتمالا این ماجرا را در حالی که هنوز چند صد پنگوئن برایتان باقی مانده است تمام کنید.

حالت‌های حمله شما محدود است اما باز هم بیشتر از چیزی است که می‌توانید از یک پنگوئن انتظار داشته باشید: اولی ضربه شمشیر است (هم در هوا و هم روی زمین) و دومی پریدن و ضربه زدن با پا به سر دشمنان است که آن‌ها را گیج می‌کند. البته برای عبور از سراشیبی‌ها می‌توانید از dash (دویدن سریع) استفاده کنید. پرش‌های دوبل نیز طبق معمول در بازی وجود دارند. این حرکات به طرز قابل تحسینی در بازی اجرا می‌شوند، اما هنوز مشکلات و معایبی در آن‌ها وجود دارد. اول اینکه، تنظیم پرش‌ها سخت است و تنظیم زاویه پرش فقط موقع زدن دکمه امکان‌پذیر است. این موضوع، فرود دقیق را (به ویژه در موقع نبرد) مشکل می‌کند. دوم اینکه، پرش با پا از زمان زدن دکمه تا انجام حرکت خیلی طول می‌کشد و شما را در هوا آسیب‌پذیر می‌کند و بالاخره نمی‌توان همه حرکات را به راحتی با هم ترکیب کرد. برای مثال، وقتی دشمنی را با شمشیر می‌زنید و بعد می‌بینید که یک توپ سر شما را هدف گرفته است، مجبورید قبل از اینکه جا خالی دهید لحظه‌ای منتظر بمانید. با وجود این، هیچ‌یک از این موارد به روان بودن بازی صدمه‌ای نمی‌زند، اما مرگ‌های اجتناب‌ناپذیری را به همراه دارد. دشمنان هر لحظه، از هر زاویه و بدون هیچ هشداری! حمله می‌کنند و اگر حواستان جمع نباشد ممکن است (با پرت شدن از لبه صخره‌ای) جانتان را از دست بدهید. بنابراین رسیدن به هر check point احساس پیروزمندانه‌ای به شما می‌بخشد و باعث می‌شود بازی اعصاب خردکن نباشد.

جایزه شما در پایان هر مرحله رویارویی با یک غول بامزه است. این بخش‌ها با دیالوگ‌هایی پر از شوخی بین حریف همیشه عصبانی و پرینی همیشه آرام، شروع می‌شود. در مبارزه با غول‌ها مجبورید جزئیات حمله آن‌ها را خوب بررسی تا بتوانید نابودشان کنید. با اینکه هرچه بازی جلوتر می‌رود نبرد با غول‌ها نیز سخت‌تر می‌شود، اما به نظر می‌رسد اگر یک‌بار دیگر امتحان کنید موفق می‌شوید دشمن را از بین ببرید. فقط غول مرحله آخر بازی از این قاعده مستثناست، اما بقیه مبارزه‌ها درگیرکننده و هیجان‌انگیزند.

Prinny با وجود کاستی‌های ناچیزی که دارد، موفق ظاهر شده و درست همان چیزی است که از یک بازی پرتابل خوب و سرگرم‌کننده می‌توان انتظار داشت.