معمای ترکیب آرژانتین

آلخاندرو سابایا و تصمیم نه چندان آسان

یک مثل معروف در امریکای جنوبی می‌گوید که «تلاش برای یافتن تعادل مناسب در یک تیم فوتبال مثل داشتن یک پتوی کوچک در یک شب سرد است. اگر آن را روی گردن‌تان بکشید، پاهای شما منجمد می‌شود و اگر پاها را بپوشانید، گردن‌تان یخ خواهد زد.»آلخاندرو سابایا، سرمربی آرژانتین در بازی اول تیمش در جام جهانی در ورزشگاه ماراکانا و برابر بوسنی با همین معما دست به گریبان بود. تیم او در بازی‌های مقدماتی جام جهانی با سیستم باز ۳-۳-۴ بازی کرده بود که در آن لیونل مسی پشت سر گونزالو هیگواین و سرخیو آگوئرو بازی می‌کرد. اگر آنخل دی‌ماریا هم به مثلث خط میانی اضافه می‌شد در این صورت تیم از قدرت تهاجمی خیره‌کننده‌یی برخوردار می‌شد اما تعداد بازیکنان دارای خصوصیات تدافعی در تیم کاهش می‌یافت. این جمله سابایا شاید در یادها مانده باشد که «گاهی اوقات وقتی تیم حریف حمله می‌کرد، تنها کاری که می‌کردم این بود که چشم‌هایم را ببندم و دعا کنم!» با این حال او معتقد بود با توجه به استعدادهای تهاجمی که او در ترکیب تیمش دارد این سبک بازی ارزش خطر کردن را دارد چرا که آرژانتین به هر حال می‌توانست نسبت به حریف گل‌های بیشتری به ثمر برساند.

به نظر می‌رسد سابایا جام جهانی را با اعتماد به نفس چندانی شروع نکرده است. تیم او در بازی با بوسنی با سه مدافع میانی و سیستم ۲-۳-۵ وارد مسابقه شد یعنی همان سیستمی که در دوران مصدومیت مسی از آن استفاده کرده بود. اما سابایا این‌بار حتی وقتی دوباره کاپیتان تیمش را هم در ترکیب داشت، از همین آرایش استفاده کرد که نتیجه آن در نمایش نیمه اول آرژانتین به هیچ‌وجه قابل قبول نبود. با این حال عملکرد بد این تیم در سایه پیش افتادن با گل به خودی زود هنگام حریف تا حدودی پنهان شد. این اتفاق در انتظار هر مربی خواهد بود که شجاعت وفاداری به اصولش را از دست می‌دهد. مسی در بازی‌های مقدماتی جام جهانی عملکرد درخشانی داشت و برای نخستین‌بار توانست نمایش‌های خوبش در بارسلونا را با پیراهن تیم ملی نیز تکرار کند. دو دلیل می‌توان برای درخشش مسی در مسابقات مقدماتی برشمرد؛ یکی حضور فرناندو گاگو پشت سر او بود. این هافبک برجسته در اروپا نتوانست به توفیقی دست پیدا کند و مجبور شد به خانه‌اش در بوکاجونیورز بازگردد. اما او در بازی‌های مقدماتی دومین بازیکن خوب آرژانتین بود که با پاس‌های بی‌نظیرش به تیم شکل می‌بخشید و به صورت مرتب وظیفه تغذیه مسی را بر عهده داشت.

دلیل دیگر درخشش مسی، حضور دو مهاجم خیلی خوب یعنی هیگواین و آگوئرو جلوتر از او بود که اغلب در عرض باز می‌شدند و مدافعان حریف را هم به دنبال خود می‌کشاندند و به این ترتیب فضای مناسبی برای نفوذهای مسی به وجود می‌آوردند. در بازی با بوسنی هیگواین که البته هنوز ۱۰۰ درصد هم آماده نیست، در نیمه اول غایب بود و مهاجم دیگری نیز جایگزین او نشده بود و مسی که تنها آگوئرو را جلوتر از خود می‌دید در مرکز خط میانی تا حد زیادی قفل شده بود و البته دیگر گاگویی هم در کار نبود. سابایا به دلیل به کارگیری یک مدافع میانی اضافه تصمیم گرفته بود گاگو را روی نیمکت بنشاند و ماکسی رودریگز را که قرار بود قدرت تهاجمی تیمش را افزایش دهد وارد ترکیب کند. اما این اتفاق هرگز رخ نداد و او نتوانست مسی را به خوبی تغذیه کند. در نتیجه کاپیتان آرژانتین مجبور بود برای دریافت توپ به سمت زمین خودی عقب بیاید و همین امر فاصله بسیار زیادی بین او و تک‌مهاجم تیم آگوئرو به وجود می‌آورد.

سابایا پیش‌تر گفته بود که اگر او می‌توانست خصوصیات بازیکنان را هم انتخاب کند، تیمی کاملا متفاوت و با قدرت حفظ توپ بیشتر راهی میدان می‌کرد. اما در نیمه اول دیدیم که تغییرات محتاطانه او تیمش را از اینجا رانده و از آنجا مانده کرده است. آنها هم مربع سرعتی خط حمله و قدرت تهاجمی ویرانگر خود را از دست داده‌اند و هم نتوانسته‌اند کنترل بیشتری بر بازی داشته باشند. آرژانتین در این بازی انعکاسی از تصویری بود که سابایا در کنفرانس مطبوعاتی خود پیش از مسابقه به دست داده بود. او در این کنفرانس چهره درهم و تحت فشار مردی را داشت که به هیچ‌وجه از تجربه هدایت تیم ملی کشورش در جام جهانی لذت نمی‌برد و یک مربی نامطمئن بدون شک تیم نامطمئنی را هم راهی زمین مسابقه می‌کند. در نیمه اول نمایش آرژانتینی‌ها شرم‌آور بود، آنها تیمی بدون هیچ هویت و ایده ،مشخصی بودند.

در بین دو نیمه سابایا مجبور شد با تردیدهای خود روبه‌رو شود و البته باید انصاف داد که خیلی زود به اشتباهش پی‌برد. او سیستم ۲-۳-۵ را رها کرد و دوباره به ۳-۳-۴ رو آورد. در نیمه دوم گاگو با ورود به میدان وظیفه ارتباط خطوط مختلف تیم را بر عهده گرفت و هیگواین هم به خط حمله تیم اضافه شد تا دوباره الگوی بازی این تیم در مسابقات مقدماتی شکل بگیرد. ریسک آمیز بودن این روش خود را در گلی که بوسنی به ثمر رساند نشان داد. آرژانتین فعلی هرگاه که با سیستم ۳-۳-۴ بازی کرده در فضای بین مدافعان میانی و کناری خود آسیب‌پذیر بوده است یعنی دقیقا همان فضایی که وداد ایبیسویچ برای به ثمر رساندن نخستین گل بوسنی درتاریخ جام جهانی از آن استفاده کرد. اما این تغییری که در آرایش تیم آرژانتین در نیمه دوم به وجود آمد ارزش امتحان کردن را داشت چرا که بالاخره در نیمه دوم توانستیم آرژانتین واقعی را ببینیم. در این نیمه حضور دو مهاجم جلوتر از مسی فضای حرکتی مناسبی برای او به وجود آورد و گاگو هم مرتب در فضاهای خطرناک زمین حریف او را صاحب توپ می‌کرد. در نیمه دوم ورزشگاه ماراکانا نتیجه این تغییرات را با یک گل تماشایی به چشم دید و حالا جام جهانی می‌تواند از بازگشت یک آرژانتین شجاع لذت ببرد که دیگر سرمربی‌اش تردیدی درباره اینکه پتویش را کجا قرار دهد، ندارد.

تیم ویکری

مترجم: امیر طلوعی

منبع: ESPN