بازی روی صحنه حس و حال دیگری دارد

حبیب دهقان نسب, بازیگر شناخته شده تئاتر, سینما و تلویزیون این روزها با نمایش «رویاهای رام نشده» در کنار دیگر هم نسلان خود چون مجید مظفری روی صحنه تئاتر رفته است

حبیب دهقان‌نسب، بازیگر شناخته شده تئاتر، سینما و تلویزیون این روزها با نمایش «رویاهای رام نشده» در کنار دیگر هم‌نسلان خود چون مجید مظفری روی صحنه تئاتر رفته است.

دهقان نسب که با بازی در سریال «در پناه تو» و فیلم‌های «سفر به چزابه» و « نسل سوخته» در ذهن مردم جا باز کرد، کمتر سراغی از سینما می‌گیرد و به گفته خودش نقش درخوری پیدا نمی‌کند.

با او درباره حضور دوباره‌اش روی صحنه پس از شش سال به گفت‌وگو پرداختیم.

آقای دهقان‌نسب مدتی است کم‌کاری را برگزیده‌اید، چطور شد بازی در نمایش «رویاهای رام نشده» را پذیرفتید؟

البته در جشنواره فجر با فیلم «عقاب صحرا» حضور داشتم. اما برای کار در سینما پیشنهاد خوبی نمی‌شود، اما از آنجا که همیشه دغدغه تئاتر را داشتم، پیشنهاد بازی در نمایش‌های «روز سیاوش» و «رویاهای رام نشده» را پذیرفتم.

آخرین بار چه سالی روی صحنه تئاتر رفتید؟

سال ۸۶ با نمایش «چشم‌اندازی از پل» نوشته آرتور میلر و به کارگردانی خانم منیژه محامدی روی صحنه رفتم. ولی در طول این مدت چون درگیر کارهای تصویری بودم، کمتر سراغ تئاتر رفتم. ولی خوشبختانه پس از نمایش «رویاهای رام نشده»، اوایل سال آینده هم نمایش «روز سیاوش» را روی صحنه می‌بریم.

معمولا بازیگران، علاقه خاصی به تئاتر دارند. این علاقه‌مندی در شما هم وجود دارد؟

بله، بخصوص در بازیگرانی که کارشان را با تئاتر شروع کرده‌اند این علاقه بشدت وجود دارد. البته کسانی که با سینما و تلویزیون کارشان را شروع کرده‌اند، دوست دارند این عرصه را هم تجربه کنند. ولی برای بازیگران تئاتری، بازی روی صحنه حس و حال دیگری دارد. بازی روی صحنه را یک بازیگر هرگز فراموش نخواهد کرد. شاید به دلیل تداوم در بازی، زنده بودن اجرا و نفس به نفس بودن با تماشاگر باشد، شاید هم چون مسائل مالی که در سینما حاکم شده، در تئاتر جایی ندارد.

از استقبال تماشاگران از نمایش «رویاهای رام نشده» راضی هستید؟

به هر حال از استقبال و تشویق تماشاگران در پایان اجرا مشخص است که کار را دوست داشته‌اند، ولی از نظر من بیش از اینها می‌توانست تماشاگر را جذب کند. شاید به خاطر مناسب نبودن فصل تئاتر و سینما و تمرکز مردم بر سفرهای عید و تدارک نوروز، آن طور که باید و شاید مخاطب زیادی نداشتیم.

شاید اجرای نمایش در تماشاخانه سنگلج هم این مسأله را پررنگ کرده باشد.

بله، اگر نمایش در تالارهای تئاتر شهر یا ایرانشهر اجرا می‌شد، شاید شرایط بهتر بود. اما نباید فراموش کنیم که تالار سنگلج قدیمی‌ترین سالن نمایشی است که عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و جعفر والی روی صحنه آن رفته‌اند و به هر حال باید چراغش را روشن نگه داریم. از طرفی ما با کمبود سالن نمایش روبه‌رو هستیم و نباید سالنی چون سنگلج را تعطیل کنیم. درست است که این سالن به دلیل نمایش سیاه بازی و کارهای کمدی در ذهن تماشاگر، تئاترهای جدی اجرا نمی‌کند، ولی با تبلیغات درست می‌توان ذهنیت تماشاگر را تغییر داد.

چقدر معتقد به تبلیغات تئاتر هستید؟

به نظرم مسئولان تئاتر کشور باید با تلویزیون تعامل داشته باشند و برای حوزه تئاتر تبلیغات کنند. با این روش مردم بیشتری با نمایش‌هایی که اجرا می‌شود، آشنا خواهند شد. در واقع تئاتر کشور همیشه مظلوم واقع شده است، در حالی که هزینه‌های کلان صرف فیلم‌های به اصطلاح فاخری می‌شود که بودجه‌شان، برابر با بودجه یکسال تئاتر است.