ماهیگیری در فضا

افزایش تعداد زباله‌ های فضایی و خطر بالقوه این اجرام برای ماهواره‌ ها و فضاپیماها، علاوه بر این‌که به معضل عظیمی برای ادامه مأموریت‌ های فضایی تبدیل شده است، هزینه انجام …

افزایش تعداد زباله‌ های فضایی و خطر بالقوه این اجرام برای ماهواره‌ ها و فضاپیماها، علاوه بر این‌که به معضل عظیمی برای ادامه مأموریت‌ های فضایی تبدیل شده است، هزینه انجام آنها را هم سرسام‌آور کرده است.

از زمان پرتاب ماهواره اسپوتنیک۱ توسط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۷/۱۳۳۶ تاکنون، سازندگان ماهواره‌ها از مدار زمین به عنوان یک زباله‌دان بزرگ فضایی استفاده کرده‌اند که در آن، می‌توان از قطعات جدا‌شده از موشک‌ها تا ماهواره‌های از کار افتاده و بقایای فضاپیماهای قدیمی را پیدا کرد. زباله‌ های فضایی که تعدادشان رو به افزایش است، خطری جدی برای فضاپیماهای امروزی محسوب می‌شوند و به همین دلیل، بشر ناچار است هزینه گزافی را برای جبران اشتباهات گذشته بپردازد و نه تنها روی افزایش نیافتن تعداد زباله‌های فعلی سرمایه‌گزاری کند، بلکه باید از طریق آژانس‌های فضایی برای کاهش تعداد این اجرام هم تلاش کند.

در همین راستا آژانس فضایی ژاپن تصمیم گرفته است یک ساختار فولادی شبیه به تور ماهیگیری را برای جمع آوری زباله های فضایی در مدار زمین قرار دهد. آژانس فضایی ژاپن (JAXA) برای ساخت این تورهای ویژه از یکی از تولیدکنندگان قدیمی تورهای ماهیگیری این کشور استفاده کرده است.

شرکت "نیتو سیمو" که بیش از ۱۰۰ سال است تورهای ماهیگیری تولید می کند اکنون در حال تولید تورهای فولادی ریزبافت و نازکی است که قادر خواهند بود حتی زباله های در ابعاد خرده سنگ را هم از فضای اطراف زمین جمع کنند. این خرده سنگها و تکه های ریز که با سرعت بسیار زیادی در مدارهای زمین در حرکتند می توانند برای ماهواره ها، فضاپیماها و ایستگاه فضایی بین المللی مشکل ایجاد کنند.

این تورها که به طول چندین کیلومتر هستند به یک ماهواره متصل می شوند و به فضا می روند و در آنجا از ماهواره جدا می شوند. سپس شروع به حرکت در اطراف زمین کرده و خرده سنگها و تکه های فلزی ریز در مسیر خود را جمع می کنند. بعد با استفاده از میدانهای مغناطیسی، این تورهای فضایی دارای بار الکتریکی به سمت اتمسفر جذب می شوند و قبل از رسیدن به زمین می سوزند.

شرکت "نیتو سیمو" از ۶ سال قبل بر روی مواد مختلفی که در ساخت این تورها به کار می رود مطالعه می کند. این شرکت اظهار داشته است که تا قبل از دو سال آینده نمی تواند به ساختار مطلوبی برای انجام این ماموریت دست یابد.

بسیاری از این زباله های فضایی از ساختارهای بزرگی که از ماهواره های قدیمی جدا می شوند تشکیل شده اند. این قطعات شامل تکه های موشکها و باقیمانده های برخوردها و یا انفجارهای میان اجرام فضایی هستند. زباله های فضایی امروز به هزاران مورد رسیده اند. چین، روسیه و آمریکا بزرگترین تولیدکنندگان این زباله ها هستند.

اما جالب ترین زباله های فضایی عبارتند از: دستکش های فضانورد ماموریت "جمینی ۴" که هنگام پیاده روی فضایی خود دستکش هایش را گم کرد و دوربین عکاسی که مایکل کالینز (سومین فضانوردی که قدم بر روی ماه گذاشت) در سفر خود با ماموریت "جمینی ۱۰" در مدار پرت کرد.

فرآوری: م.ح.اربابی فر